Όσο και να σας φαίνεται παράξενο στη Μάνη και στον Ταϋγετο πρώτη φορά προχθές πάτησα το πόδι μου και ήταν σαν να γνώριζα ένα άλλο κόσμο, πέρα από τα Άγραφα, την Πίνδο και τις Κυκλάδες που μέχρι τώρα τριγύριζα και αποφάσισα να αρχίσω να γράφω κείμενα και γι’ αυτόν τον τόπο και φυσικά να ξαναπάω σύντομα εκεί κάτω για να τον γνωρίσω καλύτερα και να αποκτήσω επαφή με ανθρώπους που με ενδιαφέρουν.
Είναι λοιπόν ένας καινούργιος κόσμος για μένα ολόκληρη η Λακωνία και επειδή έχει τις ιδιαιτερότητές της, θα αρχίσω με μικρές σημειώσεις για πράγματα που γνωρίζω και σιγά – σιγά θα επεκταθώ και θέματα που αφορούν τους ανθρώπους που όσο και να έχει, είναι και το δυσκολότερο κομμάτι στην ανάγνωση αυτού του μοναδικού τόπου της Ελλάδας.
Έτσι λοιπόν σήμερα στέκομαι σε κάτι που κατά κάποιο τρόπο συνδέει τα Τζουμέρκα και τα Άγραφα με τον Ταϋγετο και τούτη την εποχή δεν είναι τίποτα άλλο από τα κούμαρα, αυτούς τους εκπληκτικούς καρπούς του ελληνικού δάσους που είναι θείο δώρο για τα πουλιά και με τα οποία τρέφονται όσο διαρκεί η διατήρησή τους στα κλαδιά – ένα μήνα σχεδόν- από τώρα ως τα μέσα του Γενάρη, ανάλογα με το υψόμετρο που είναι και τον καιρό βεβαίως.
Η διαφορά λοιπόν των κούμαρων που ήξερα με αυτά που είδα χθες πάνω από το χωριό Καστανιά, είναι ότι ήταν πιο μεγάλα και ζουμερά από εκείνα των Αγράφων και των Τζουμέρκων κυρίως που δεν πολυπροκόβουν εξαιτίας του άγονου εδάφους των πλαγιών των βουνών που κυριαρχεί κυρίως ο φλύσχης, ενώ στον Ταϋγετο ο τόπος είναι περισσότερο αργιλώδης και κατά πως πιο ποτιστικός ακόμα και από τα Άγραφα.
Το ιδιαίτερο πάλι ήταν ότι χάρη στη νότια θέση το Ταϋγέτου στον ελληνικό χάρτη είχαν ανθίσει κιόλας τα λουλούδια μιας ποικιλίας κουμαριάς που δένει καρπό γύρω στο Μάρτη και αποτελούν αυτή τη στιγμή τη μεγάλη δεξαμενή απ’ όπου αντλούν για πολλές μέρες του χειμώνα οι μέλισσες πολύτιμους και ευωδιαστούς χυμούς κι έτσι δεν αντιμετωπίζουν ζήτημα τροφής ενώ αν τις βοηθήσει και λίγο ο καιρός μπορεί να φτιάξουν και αρκετό μέλι.
Τα κούμαρα λοιπόν που γνωρίζω καλά και από άλλα βουνά και αποτελούν ένα θείο δώρο του χειμώνα στα ελληνικά βουνά είναι αυτά με τα οποία κάνω την εισαγωγή μου σε μια σειρά κειμένων για τη Λακωνία και σιγά – σιγά θα επεκταθώ και στα υπόλοιπα…
ΒΑΘΥ ΓΥΘΕΙΟΥ,12/12/2011
Αν πήγαινες νωρίτερα στη Μάνη Ηλία θα εβρισκες και κυκλάμινα. Όμως ίσως να υπάρχουν ακόμη γιατί δεν έχει ψυχράνει πολύ ο καιρός....
ΑπάντησηΔιαγραφή