ΕΝΑ ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΟ ΜΕΤΡΟ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!

Στα σκουπίδια και γενικώς σε ότι πράγματα θεωρούνται για πέταμα μπορεί κάποιοι, και όχι κατ’ ανάγκη οι συλλέκτες που βγάζουν απ’ ότι ανασύρουν από τους κάδους μεροκάματο, να βρουν κάτι που θα ήθελαν, κάτι που έψαχναν και να το αποκτήσουν χωρίς να ξοδευτούν. Αρκεί να είναι τυχεροί και να προλάβουν, πριν αρχίσει ο αέναος κύκλος του ψαξίματος ο οποίος γίνεται από πολλούς και σταματάει μόνο για λίγο, όταν περάσει το απορριμματοφόρο και αδειάσει στα σωθικά του ότι έχει απομείνει στον κάδο. 

Είναι πολλοί επίσης εκείνοι που έχουν βρει ενδιαφέροντα και σπάνια πράγματα, ειδικά τις παλιότερες εποχές που δεν έβαζαν τα σκουπίδια σε κάδους και ήταν σε κοινή θέα στα πεζοδρόμια. Τότε ο περαστικός έβλεπε, όπως στα παζάρια, ότι είχαν βγάλει οι νοικοκυραίοι για πέταμα και ότι του γυάλιζε έσκυβε, το έπαιρνε και ήταν πλέον δικό του. Προσωπικά έχω βρει κι εγώ, εκείνη την εποχή, πολλά βιβλία και περιοδικά και είχα συνηθίσει να κοιτάζω τα βουνά των σκουπιδιών προσεκτικά αλλά μετά από μια πλημμύρα σε ένα υπόγειο που τα είχα, ευτυχώς το σταμάτησα.

Εκτός από την ανάγκη που οδηγεί ορισμένους να αναζητήσουν στα σκουπίδια διάφορα πράγματα, είναι και η περιέργεια που κάνει κάποιους άλλους να χώσουν εκεί τη μύτη τους προκειμένου να μάθουν λεπτομέρειες για τους γείτονές τους ή άλλους που για κάποιο λόγο έχουν στο μάτι.  Σε γενικές γραμμές, τα σκουπίδια και τα απορρίμματα όπου κι αν βρίσκονται πάντα προκαλούσαν το ενδιαφέρον και μάλιστα, γίνονται συστηματικές παρατηρήσεις από ειδικά γραφεία και σχολές και εξάγονται αποτελέσματα που αφορούν τις καταναλωτικές συνήθειες, την οικολογική ευαισθησία και άλλα πολλά.

Φυσικά εκτός από τα συνηθισμένα πράγματα στα σκουπίδια πολλές φορές εμφανίζονται και πράγματα που δεν θα περίμενε κανένας και αυτά προκαλούν πάλι ελάχιστους, κάποιους τύπους που αλωνίζουν την πόλη και ψάχνουν να βρουν κάτι, ούτε απαραίτητα χρήσιμο, ούτε από ανάγκη. Ψάχνουν αδιάκοπα και τους βρίσκεις παντού, από τις πλούσιες συνοικίες μέχρι τις υποβαθμισμένες και κυρίως στα παζάρια, τα οργανωμένα στην Αθήνα και στον Πειραιά και βεβαίως σε αυτά που γίνονται καθημερινά κοντά στις λαϊκές αγορές. 

Έτσι μόνο ένας απ’ αυτούς θα έδινε σημασία σε ένα τσαλακωμένο μεταλλικό μέτρο απ’ αυτά που συνήθως χρησιμοποιούν στις οικοδομές και οι επιπλοποιοί που πέταξε κάποιος σε ένα καλάθι σκουπιδιών και σίγουρα θα το έπαιρνε να το ελέγξει και φυσικά, γιατί εκεί βρίσκεται και η ρίζα της συνήθειας που έχουν, θα αναρωτιόνταν και μπορεί να έφτιαχνε στο μυαλό του μια ιστορία ή μια σειρά από ιστορίες γύρω από αυτό το μέτρο που βρήκε.

Είναι όντως προκλητικό ένα πεταμένο μέτρο στα σκουπίδια και η πρώτη σκέψη που μπορεί να κάνει όποιος το δει, είναι τι μετρούσε αυτός που το είχε και ποιος ήταν αυτός. Ήταν μάστορας; Ήταν υδραυλικός ή ελαιοχρωματιστής; Μπορεί να ήταν επιπλοποιός, μπορεί και να τοποθετούσε πλακάκια ή ταπετσαρίες. Μπορεί να μην ήταν κανένας απ’ αυτούς και να το είχε κάποιος να μετρήσει κάτι στο σπίτι του ή να επιβεβαιώσει τις διαστάσεις του διαμερίσματος που αγόρασε και αφού έκανε τη δουλειά του, το θεώρησε άχρηστο και το πέταξε. Δεν αποκλείεται όμως αυτό να ήταν ελαττωματικό από την μάνα του και να οδήγησε σε προβλήματα αυτόν που το χρησιμοποίησε και αγανακτισμένος όταν το ανακάλυψε, το έστειλε στα σκουπίδια.

Όπως και να έχει πάντως, οποιοσδήποτε έβλεπε το πεταμένο μέτρο στα σκουπίδια θα σκέφτονταν την ματαιότητα που πολλές φορές περικλείουν τα όποια μέτρα εξαγγέλλονται, είτε αυτά αφορούν γενικώς ή ειδικώς την κοινωνία, είτε τον καθένα άνθρωπο ξεχωριστά.

ΑΘΗΝΑ 06112019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 01112019