ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

Ήταν η πιο σημαδιακή ημέρα στην ιστορία της Τήνου, η 30^η Ιανουαρίου 1824, όταν σε ένα χωράφι στις Πόλες της Τήνου, λίγο πιο πάνω από τη Χώρα και στο σημείο που είναι χτισμένη σήμερα η εκκλησία, βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας και το γεγονός αυτό έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία του νησιού.

Την επέτειο αυτή από τότε τιμούν κάθε χρονιά οι Τήνιοι με μια σειρά εκδηλώσεων οι οποίες περιλαμβάνουν λαμπρές τελετές της εκκλησίας, περιφορά της εικόνας αλλά και παρελάσεις των μαθητών και κλείνουν το απόγευμα της παραμονής της εορτής των Τριών Ιεραρχών με μια πάνδημη συγκέντρωση των Τηνίων και πορεία στους δρόμους της Χώρας κρατώντας φαναράκια για να τιμήσουν τους προγόνους τους που εκείνο το μεγάλο βράδυ με τα φαναράκια τους από κάθε σημείο της Τήνου να δουν την εικόνα. 

Στις χθεσινές εκδηλώσεις στην Τήνο, οι οποίες διαρκώς απειλούνταν από τις καταιγίδες που έρχονταν και έφευγαν από το ταραγμένο πέλαγος, φανερή σε όλους ήταν και μια ανησυχία από μέρους της ιεραρχίας της εκκλησίας και κυρίως της πολυπληθούς και ποικίλης συνοδείας ασφαλείας του επισκόπου Σύρου, Τήνου, Μυκόνου κ. Δωροθέου τον οποίο μέρος των Τηνίων θεωρεί ως υπεύθυνο για δυσμενείς προς το Ίδρυμα της Παναγίας αλλαγές. Η κατάσταση εκτονώθηκε όταν ο επίσκοπος, φοβούμενος τον αποκλεισμό του στην Τήνο λόγω του απαγορευτικού των απόπλων, αναχώρησε χθες το μεσημέρι για τη Σύρο και έμειναν οι Τήνιοι να γιορτάσουν όπως ξέρουν τη μεγάλη γιορτή τους.

ΤΗΝΟΣ 31012015 


http://www.tinos360.gr

http://www.tinos.biz

http://www.vincenzo.gr

ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ «ΚΑΡΕΚΛΕΣ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΝΙΕΣ

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι. Μια εβδομάδα που ανοίγει ένα καινούργιο κεφάλαιο για την Ελλάδα και νομίζω πως και οι ικανοποιημένοι από το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα και οι δυσαρεστημένοι το καταλαβαίνουν  πολύ καλά…

 

Να ευχηθώ καλή δύναμη σε όλους μας και να υπενθυμίσω στους καινούργιους που από σήμερα θα πιάσουν τις «καρέκλες» της εξουσίας πως δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για να αρχίσει ένα νέο ξεκίνημα για τη χώρα. Γνωρίζουν πως η υπομονή του κόσμου έχει προ πολλού εξαντληθεί και οι υποσχέσεις που έσπειραν δεν είναι σαν τα όνειρα που και να μη δικαιωθούν αύριο, κάποιο άλλο βράδυ θα επιστρέψουν να μας γλυκάνουν, αλλά αν αυτές αργήσουν να υλοποιηθούν, πολύ εύκολα γίνονται εφιάλτες και γι’ αυτούς που περιμένουν και γι’ αυτούς που τις είπαν. 

 Οι κούνιες στο χιόνι που δεν συγκίνησαν κανέναν να κάτσει πάνω τους, από την μικρή μου πατρίδα την πρωτοχρονιά που μας έκοψε την ψυχή ο πάγος).

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 26012015

ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

 Πήγαμε με την Άρτεμη στο χωριό να ψηφίσει και επιστρέφουμε να ψηφίσω κι εγώ στα ωραία Εξάρχεια. Γι’ αυτό και δεν την μετράω τη δική μου με τις σίγουρες στην κάλπη του χωριού.

Οι μόνες σίγουρες φήφοι στην υποψηφιότητά μου, με τον συνδυασμό ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΑΡ στη Φθιώτιδα, της κόρης μου Άρτεμης και της μάνας μου, νωρίς – νωρίς το πρωί στο εκλογικό τμήμα της Μεγάλης Κάψης. Ελπίζω το βράδυ να μετρήσουμε και λίγες άλλες ακόμη αν και όπως φαίνεται από την προσέλευση των ετεροδημοτών, όλοι οι υποψήφιοι θα βγουν χαμένοι στο παρατημένο χωριό.

ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ

 

Καμιά εικοσαριά άνθρωποι μένουμε πια να βγάλουμε και το χειμώνα στο χωριό, με το καφενείο κλειστό τις περισσότερες μέρες, την καμπάνα της εκκλησίας να χτυπά περισσότερες φορές για εξόδιες τελετές, τον γιατρό επισκέπτη της μισής ώρας για συνταγογράφηση φαρμάκων, την συγκοινωνία ανύπαρκτη και για όσους δεν δύνανται, κι αυτή την τροφοδοσία σε είδη πρώτης ανάγκης, ακόμη και ψωμί, άκρως προβληματική. Καταντήσαμε δηλαδή, ένα χωριό που μετρούσε 300 ψυχές πριν από μισό αιώνα, ένας καλοκαιρινός συνοικισμός της Μακρακώμης που σαν αποδημήσουν στον ουρανό και οι τελευταίοι ηλικιωμένοι θα σβήσει εύκολα από το χάρτη και σύντομα και από τη μνήμη.  

Θα έρθουν όμως σήμερα οι ετεροδημότες και θα φέρουν το μήνυμα της νέας «αλλαγής», θα ρίξουν την «ιστορική» ψήφο τους και θα φύγουν αμέσως μετά το μεσημέρι να πανηγυρίσουν τη νίκη στα σπίτια τους στις πόλεις και στη γειτονιά τους. Ανάλογα με τα πράγματα που θα έρθουν, πιθανόν να τους δούμε και το Πάσχα που φέτος είναι αρκετά νωρίς, μπορεί και το καλοκαίρι αν τους έχει περισσέψει καμιά δεκάρα. Μέχρι τότε, ποιος ξέρει αν μας βρουν όλους εδώ να φυλάμε τα κλειδωμένα σπίτια με τα νεκρά τζάκια.

Με λίγα λόγια, το έργο το έχουμε ξαναδεί, ακόμη και κάποιους από τους πρωταγωνιστές της προηγούμενης «αλλαγής» να αγωνίζονται μαζί με τους ορμητικούς νέους βλέπουμε, αλλά γιατί τίποτα δεν μας ενθουσιάζει. Όλοι είμαστε βέβαιοι πως αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί και δεν μας αρέσει, γιατί, ενώ εμείς ακούνητοι εδώ, ταγμένοι και στοιχειωμένοι στις μικρές μας πατρίδες, βλέπουμε τις συνέπειες από την παλιότερη «αλλαγή» αλλά κανέναν απ’ αυτούς όμως δεν βλέπουμε να έχει αλλάξει έστω και λίγο, για τα μάτια που λένε οι χωριανοί και να μας πείσει πως αυτή τη φορά η «αλλαγή» δεν θα απορρίξει πάλι...

(Η εικονογράφηση πάλι με τη συμβολική φωτογραφία από την αυλή του αείμνηστου Μήλιου Δεδούση όπου οι πελεκημένοι σε ξύλο ήρωές του, δεν έχουν τίποτα πια να πούνε αφού στα ξύλινα κούτσουρα του ακροατηρίου, κανένας χωριανός δεν είναι καθισμένος).

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 25012015

ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ – ΔΗΜΑΡ*

 

Το ψηφοδέλτιο ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι μια δημιουργική συνάντηση των χώρων της πολιτικής οικολογίας και της δημοκρατικής, ανανεωτικής αριστεράς, με σαφή προγραμματική συμφωνία. Δεν είναι άθροισμα αλλά υπέρβαση των δυο κομματικών σχηματισμών και προσβλέπει προς το μέλλον, μαθαίνοντας όμως και από τα λάθη του παρελθόντος…

Πιστεύοντας ότι μπορώ να προσφέρω στην πολιτική με τις ιδέες αλλά και το έργο που παράγω εδώ και πολλά χρόνια στην ελληνική περιφέρεια, συμμετέχω στις εκλογές με το ψηφοδέλτιο «ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» στο νομό Φθιώτιδας, απ’ όπου κατάγομαι και όπου, τώρα που εκ των πραγμάτων σιγά - σιγά απαλλάσσομαι από επαγγελματικές υποχρεώσεις, πήρα την απόφαση να επιστρέψω και να συνεχίσω ανοίγοντας έναν άλλο, ιδιαίτερο κύκλο στη δουλειά μου και φυσικά με τη σχέση μου με τον τόπο μου και τους ανθρώπους του.

Δεν είναι βέβαια αυτός ο βασικός λόγος της ενασχόλησής μου με την πολιτική. Από παλιά, από την αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας πάντα έδειχνα ενδιαφέρον και συμμετείχα, όσο φυσικά το επέτρεπε η δημοσιογραφική δεοντολογία. Ο χώρος που με ενδιέφερε ήταν η Οικολογία και παρακολούθησα από τα μέσα της δεκαετία του ’80, είτε ως πολίτης, είτε ως δημοσιογράφος, όλες τις φάσεις της πορείας της στην Ελλάδα και συμμετείχα τις περισσότερες φορές στις εκλογές στη Φθιώτιδα υποστηρίζοντας με τη θέση μου τα αυτονόητα που πρεσβεύει για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Αυτονόητη είναι για μένα η οικολογία, της οποίας τις πολιτικές και όχι τις μικροπολιτικές (όπως αποδείχθηκε ενδιέφεραν αρκετούς από το χώρο) καλούμαι τώρα να προβάλλω και να εργαστώ στον τόπο μου και σε όλη την Ελλάδα. Την Οικολογία την οποίας την τιμή κρατήσαμε ψηλά με τον «Πράσινοι – Αλληλεγγύη, Δημιουργία, Οικολογία» στις τελευταίες ευρωεκλογές και τώρα συνεχίζουμε μαζί με την Δημοκρατική Αριστερά σε μια ισότιμη συνεργασία για την προώθηση μιας κοινής στρατηγικής. Με ένα εναλλακτικό σχέδιο βασισμένο στην οικολογική, κοινωνική και οικονομική καινοτομία για έξοδο από την κρίση, με συμμαχίες στην Ευρώπη. Με ένα πράσινο κοινωνικό συμβόλαιο βιώσιμης ευημερίας.

ΑΘΗΝΑ 22012015

ΟΙ ΕΥΡΥΤΑΝΕΣ ΚΑΙ Η ΕΣΗΕΑ

Η επίσκεψη της «Πανευρυτανικής Ένωσης» στην έκθεση «100 χρόνια ΕΣΗΕΑ»

Οι Ευρυτάνες έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με την ΕΣΗΕΑ καθώς διαπρεπείς δημοσιογράφοι και λογοτέχνες της παλιότερης γενιάς δημοσιογράφων υπήρξαν μέλη της, όπως ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Δημήτρης Πουρνάρας, ο Νίκος Θάνος, ο Παύλος Μπακογιάννης κ.ά. ενώ αρκετοί είναι σήμερα που εργάζονται στον Τύπο και στα διάφορα ΜΜΕ. Τούτο ήταν και η αφορμή να επισκεφτούμε, με πρωτοβουλία της «Πανευρυτανικής Ένωσης» πριν από λίγες ημέρες την έκθεση «100 χρόνια ΕΣΗΕΑ», να μάθουμε και να καμαρώσουμε τους συμπατριώτες μας που διακρίθηκαν και τίμησαν τη δημοσιογραφία. 
Μαζί μας ήταν η κόρη του ιστορικού εκδότη Δημήτρη Πουρνάρα, Ελένη και ο γιός του Νίκος που διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις με την ΕΣΗΕΑ και πολλοί άλλοι εκλεκτοί και διακεκριμένοι συμπατριώτες μας. Μας υποδέχθηκε η Θεοδώρα Ράλλη και την ξενάγηση μας έκανε η επιμελήτρια της έκθεσης Θεοδώρα Πασαχίδου ενώ εγκάρδια ήταν και συνάντησή μας με την πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου.




Ο πρόεδρος της «Πανευρυτανικής Ένωσης» Κώστας Παπαδόπουλος δείχνει ένα φύλλο της εφημερίδας του Ζαχαρία Παπαντωνίου «Τα ψηλά βουνά» 

Η Θεοδώρα Πασαχίδου που μας ξενάγησε  στην έκθεση. 

Ο Κώστας Θάνος με ένα φύλλο της εφημερίδας «Τα ψηλά βουνά». 

Ο πρόεδρος της «Πανευρυτανικής Ένωσης» μπροστά στο πορτραίτο του Δημήτρη Πουρνάρα. 

Ο πρόεδρος της «Πανευρυτανικής Ένωσης» Κώστας Παπαδόπουλος και η Ελένη με τον Νίκο Πουρνάρα με την πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου 

Οι συμπατριώτες Ευρυτάνες με την πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου

 

ΑΘΗΝΑ, 22012015

Η «ΘΑΛΑΣΣΑ…» ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΧΑΤΖΗ…

Από αριστερά: Γιάννης Ποιμενίδης, Κοσμάς Χατζής, Παναγιώτης Μπενέκος, Αθηνά Χατζή, Γαλάτεια Λασκαράκη και Γιάννης Πλιώτας.

Από τη μια μεριά, στο Σύνταγμα ήταν η συγκέντρωση του ΚΚΕ, από την άλλη στην Ομόνοια ήταν του ΣΥΡΙΖΑ και στη μέση, η όαση που λέγεται Polis Art Café, όπου οι Εκδόσεις «Μεταίχμιο» είχαν προγραμματίσει από καιρό να παρουσιάσουν το βιβλίο της Αθηνάς Χατζή «Η θάλασσα έφυγε» και το ευχαριστηθήκαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί.

 

Η Αιμιλία Γιαννοπούλου μιλά για την κοινή έκθεση φωτογραφίας με την Αθηνά Χατζή.

 

Και δεν ήμασταν λίγοι που ακούσαμε χθες το βράδυ την δημοσιογράφο Γαλάτεια Λασκαράκη και τον συγγραφέα Γιάννη Πλιώτα να μιλάνε για το βιβλίο και τους ηθοποιούς, Κοσμά Χατζή, Γιάννη Ποιμενίδη και Παναγιώτη Μπενέκο να διαβάζουν αποσπάσματα. Την εκδήλωση η οποία άνοιξε με την ωραία ταινία «Η θάλασσα έφυγε» σε σκηνοθεσία Πέτρου Γιασεμή, πλαισίωσαν μουσικές επιλεγμένες από τη συγγραφέα και τραγούδια που ερμήνευσε ο Κοσμάς Χατζής. Παράλληλα με την παρουσίαση του βιβλίου της Αθηνάς Χατζή, έγιναν χθες στο Polis και τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας «Genius loci: ένας διάλογος για την οδό Πειραιώς» που έγινε σε συνεργασία της Αθηνάς με την Αιμιλία-Γιούλα Γιαννοπούλου.



Η Αθηνά Χατζή, ο Βασίλης Χατζηϊακώβου και η Αιμιλία Γιαννοπούλου μπροστά στη «Βιβλιοθήκη των Ποιητών» και τις φωτογραφίες της έκθεσης «Genius loci: ένας διάλογος για την οδό Πειραιώς».

Περιττό να πούμε πως ο φίλος μου και συνεκδότης Βασίλης Χατζηϊακώβου, όπως πάντα έκανε μια εξαιρετική παρουσίαση στη διάρκεια της οποίας, εξέφρασε και το παράπονο πως ενώ είχε πάντα την επιθυμία να παίξει σε κάποια ταινία, κανένας δεν το έκανε πρόταση και ω του θαύματος, ο Πέτρος Γιασεμής ανέλαβε να του βρει ρόλο…

ΑΘΗΝΑ, 22012015

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝΕ…

 

Στις προεκλογικές, αλλά και σε οποιεσδήποτε άλλες συγκεντρώσεις, για τους δημοσιογράφους περισσότερο ενδιαφέρον έχει ο περίγυρος και το λεγόμενο «κλίμα» παρά αυτά που θα πει ο ομιλητής και τα οποία, για τους ανθρώπους των ΜΜΕ είναι συνήθως γνωστά. Γι’ αυτό και στις εφημερίδες κάποτε, περισσότερο χάρη είχαν τα παραπολιτικά σχόλια και τα άλλα απρόοπτα από αυτές τις συγκεντρώσεις παρά οι λόγοι και οι πάντα προβλέψιμες δηλώσεις των κομματικών παραγόντων.

 

Με τη φωτογραφία πάλι τα ίδια πράγματα συμβαίνουν και οι φωτογράφοι, πέρα από τις κλασσικές φωτογραφίες που τραβάνε για τη δουλειά τους και το μεροκάματό τους, έχουν μπροστά τους τόσα θέματα, όσα σχεδόν και οι προσελθόντες στη συγκέντρωση ένθερμοι και συντεταγμένοι οπαδοί, περίεργοι της πιάτσας, σχετικοί και άσχετοι αργόσχολοι, πράκτορες του αντιπάλου, απλοί παρατηρητές και ένα σωρό κόσμος που ο καθένας έχει το λόγο του που πήγε εκ εκεί.

Φυσικό είναι επίσης όποιος βλέπει μια φωτογραφία στο χαρτί ή στην οθόνη, να τη «διαβάζει» με τα δικά του μάτια και να πιστεύει πως ο φωτογράφος δεν είχε τίποτα άλλο στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή αλλά δεν είναι πάντα έτσι γιατί και ο φωτογράφος, ανάλογα με την πολιτική θέση του μέσου που υπηρετεί και οπωσδήποτε τα πολιτικά του πιστεύω, παίρνει κι αυτός θέση με ένα αόρατο, προσωπικό φίλτρο που δεν βάζει μπροστά στο φακό του αλλά λίγο πιο μέσα από το μάτι του, βαθιά στο κεφάλι του…

ΑΘΗΝΑ, 22012015