TA ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΥΡΤΙΛΛΟ ΣΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ

Tο κουαρτέτο εγχόρδων Quadro Armonico με την υψίφωνο Κάτια Πάσχου

Μετά τα εγκαίνια στα μέσα της εβδομάδας του «Πάρκου για τον Πολιτισμό και το Παιδί» από τον Δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη ήρθε χθες και η επίσημη πρώτη της λειτουργίας του Myrtillo, του καφέ «εκλεκτών ψυχών» που μετακόμισε στην Αθήνα, στους Αμπελοκήπους (Τριφυλλίας και Λάμψα, μέσα στο πάρκο Κέντρο Αποκατάστασης Πολιτικών Αναπήρων Ψυχικού) σε κτίρια που παραχωρήθηκαν από το Δήμο Αθηναίων.

Η Γεωργία Ραφάν με τους εργαζόμενους του Μύρτιλλου.

Και ήταν πολύς ο κόσμος που ήρθε να γνωρίσει τους εξαιρετικά διαμορφωμένους χώρους τα οποία πριν από έξι σχεδόν δεκαετίες, το 1959 παραχωρήθηκαν από την Νορβηγική Πρεσβεία στην εξαντλημένη από την φρικτή δεκαετία 1940 – 1950 Ελλάδα για την επαγγελματική εκπαίδευση αναπήρων νέων – θυμάτων πολέμου. Το  Μύρτιλλο μετά από 57 χρόνια έρχεται να συνεχίσει ένα παρόμοιο κοινωνικό έργο με στόχο να και αποτελέσει πρότυπο χώρο εκπαίδευσης, έρευνας και εργασιακής ένταξης των ευάλωτων συμπολιτών μας είτε προσλαμβάνοντάς τους στον πολυχώρο «Myrtillo café/Bakery/κέντρο τέχνης και λόγου», είτε προωθώντας τους σε άλλες επιχειρήσεις.

Ο Θεόδωρος Μαλαβάκης της εταιρείας VINCI

Ο Παναγιώτης Παπανικόλας της εταιρείας "Ολυμπία  Οδός"

Ο νορβηγός Asser Brynie της εταιρείας ABIO που προσέφερε τα χρώματα. 

Τους καλεσμένους σε αυτή την γιορτή της πρώτης γνωριμίας με το Μύρτιλλο, τους ανθρώπους που το σχεδίασαν και υλοποίησαν καθώς και τους χορηγούς και φυσικά τους εργαζόμενους καλωσόρισε η Γεωργία Βαμβουνάκη Ράφαν καθώς η αρμόδια αντιδήμαρχος για τον Πολιτισμό και το Παιδί, Μαρία Ηλιοπούλου δεν μπόρεσε να παραβρεθεί για οικογενειακούς λόγους. Σημειώνουμε πως ιδιαίτερη στιγμή ήταν η προβολή των "επικαίρων" του 1959 με τα εγκαίνια του Κέντρου Αποκατάστασης που συνέδεσε εκείνη την εποχή με το σήμερα τόσο για το χώρο αλλά και για τους στόχους.  

Γέμισαν από κόσμο χθες οι χώρου του Μύρτιλλου στους Αμπελοκήπους

Το Μύρτιλλο καφέ, βραβεύτηκε το 2014 ως η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση της χρονιάς, έχει προσλάβει ευπαθείς εργαζόμενους σε ποσοστό 90% και έχει κατορθώσει να λειτουργεί ως επιχείρηση αυτοδύναμα, βασιζόμενο στις δικές του ανάγκες. Ξεκίνησε πριν από 29 μήνες, χωρίς κεφάλαιο, με τους εργαζόμενους να διδάσκονται την αυτοδιαχείριση του μαγαζιού τους, με προσωπική ευθύνη σε όλα τα επίπεδα. Παράλληλα λειτουργεί ως πολυχώρος Λόγου και Τέχνης που  ανοίγεται στην κοινωνία με το πρόγραμμα, «Οι τέχνες αλλιώς».

Το κουαρτέτο εγχόρδων Quadro Armonico και η υψίφωνος Κάτια Πάσχου

Το κουαρτέτο εγχόρδων Quadro Armonico και η υψίφωνος Κάτια Πάσχου

Οι Quadro Armonico, η υψίφωνος Κάτια Πάσχου και η Άννα Βαφειάδου

Οι Quadro Armonico, η Κάτια Πάσχου και εργαζόμενοι στο Μύρτιλλο.

Το κουαρτέτο εγχόρδων Quadro Armonico και η υψίφωνος Κάτια Πάσχου

Την ωραία γιορτή συμπλήρωσαν το κουαρτέτο εγχόρδων Quadro Armonico υπό τον διακεκριμένο βιολονίστα Γιάννη Γεωργιάδη και την υψίφωνο Κάτια Πάσχου.  Το “Quadro Armonico” αποτελείται από τους: Γιάννη Γεωργιάδη (α΄ βιολί), Μελίνα Γαλανού (β' βιολί), Ελένη Λίγγρη (βιόλα) Σπύρο Χειμαριό (βιολοντσέλο). Την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε η Άννα Βαφειάδου και τον σχεδιασμό γραφιστικών παρεμβάσεων η humantype (https://www.behance.net/humantype)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Myrtillo cafe.

Διεύθυνση : οδ. Τριφυλίας και Λάμψα, Πάρκο ΚΑΠΑΨ, Αμπελόκηποι Αττικής (5 λεπτά από μετρό Πανόρμου). Ωράριο λειτουργίας: 9:00 - 23:00 (Δευτέρα – Κυριακή).

Τηλέφωνα επικοινωνίας: +30 2110123176, 6944245719

Ε-mail: myrtillocafe@gmail.com

ΑΘΗΝΑ, 29022016

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΘΩΜΑ ΓΚΟΡΠΑ

Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Ντίνος Σιώτης

Στο Θέατρο Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» χθες το βράδυ τιμήσαμε τον ποιητή Θωμά Γκόρπα (1935-2003), μιλήσαμε για τις στιγμές που ζήσαμε μαζί, διαβάσαμε ποιήματά του και δώσαμε ραντεβού πάλι στο Μεσολόγγι, στις 25 Οκτωβρίου όπου ετοιμάζεται μια εκδήλωση για τα 81 χρόνια από τη γέννησή του . Την ωραία εκδήλωση διοργάνωσαν ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης με την Ειρήνη Λεβίδη και για τον Θωμά μίλησαν ο Ντίνος Σιώτης, ο Κώστας Κοντογιάννης, ο Δημήτρης Παπακώστας που επιμελήθηκε την έκδοση των ποιημάτων του (Εκδόσεις «Ποταμός») καθώς και ο εξαδέλφός του Συμεών Γκόρπας που ήρθε για την εκδήλωση από της Βρυξέλλες, η Στέλλα Γαδέδη, η Σοφία Γιοβάνογλου, ο Γιάννης Μπαλωμένος, ο Βλαδίμηρος. Προβλήθηκε η σειρά φωτογραφιών «Στοές των Βάρδων», της Μαρίλης Ζάρκου, εμπνευσμένες από την ποίηση του Θωμά Γκόρπα.

Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Δημήτρης Παπακώστας

Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Σοφία Γιοβάνογλου

Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Βλαδίμηρος 

Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Στέλλα Γαδέδη

Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Γιάννης Μπαλωμένος

Κώστας Κοντογιάννης, Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Συμεών Γκόρπας

ΑΘΗΝΑ, 23022016

ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ

Μαθητές και μαθήτριες από το 71ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών με την πρόεδρο του ΙΤΕΜ Μαρία Γρυπάρη, την δασκάλα τους Νερίνα Παλαβιτσίνη, τον Μιχάλη Σκουλιό και την Έλενα Χαλκουτσάκη.

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα του Ιντιτούτου των Ελληνικών Μύλων (ΙΤΕΜ) για το 2016 έκοψαν χθες τα μέλη και οι φίλοι στην αίθουσα της οδού Αγίων Ασωμάτων 45. Η ωραία εκδήλωση συμπληρώθηκε και ομόρφαινε περισσότερο με την παρουσία των παιδιών από το 71^ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών (Κουκάκι) με την διευθύντρια Ευρυδίκη Σταμάτη και την δασκάλα των Γαλλικών Νερίνα Παλαβιτσίνη που παρουσίασαν μέρος από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Le moulin ça tourne – μύλος είναι και γυρίζει». Το πρόγραμμα αυτό έχει επιλεχθεί και θα παρουσιαστεί στο διεθνές συνέδριο Γαλλικής γλώσσας στη Λιέγη του Βελγίου (13- 21 Ιουλίου 2016). Ακολούθησε βράβευση των εκπαιδευτικών και των μαθητών από το ΙΤΕΜ και η κοπή της πίτας της οποίας το τυχερό κομμάτι με το φλουρί έπεσε στον Γιάννη Βεργίνη από τη Σάμο ενώ στην μικρή αυλή τα μέλη και οι φίλοι του ΙΤΕΜ γιόρτασαν την εκδήλωση με ωραία εδέσματα και τυρί που έφερε ο Μιχάλης Πρινιαράκης και κρασί και λικέρ από την κάβα της Μαρίζας Κωχ που προσέφερε ο Μιχάλης Λιγνός.  

Μαθητές και μαθήτριες από το 71ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στην κοπή πίττας του Ινστιτούτου των Ελληνικών Μύλων και στην παρουσίας του εκπαιδευτικού προγράμματος  «La moulin ça tourne – μύλος είναι και γυρίζει».

Η πρόεδρος του ΙΤΕΜ Μαρία Γρυπάρη, η διευθύντρια του 71^ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών Ευρυδίκη Σταμάτη , η δασκάλα γαλλικών Νερίνα Παλαβιτσίνη, η αντιπρόεδρος του ΙΤΕΜ Χρυσούλα Τσίγρη και η ταμίας Έλενα Χαλκουτσάκη. 

Ο Μιχάλης Πρινιαράκης μιλάει στην κοπή πίττας του Ινστιτούτου

 των Ελληνικών Μύλων για τη σημασία της βασιλόπιττας. 

  

ΟΙ ΚΡΑΝΙΕΣ ΑΝΘΙΣΑΝ ΚΙ ΕΦΕΤΟΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Είναι το κλαρί της εξοχής εκείνο που μαζί με τις φουντουκιές τολμούν να ανθίσουν μέσα στο καταχείμωνο αψηφώντας τις βροχές και τον πάγο και δίνουν με το σεμνό κίτρινο χρώμα των λουλουδιών τους μια ιδέα μελαγχολίας στα σύδεντρα ανάμεσα στα παρατημένα χωράφια. Φέτος που η πλάση δεν γνώρισε αληθινό χειμώνα αλλά μια περίοδο που θύμιζε παραστρατημένο φθινόπωρο, στο ύπαιθρο όλα μοιάζουν διστακτικά και δεν εκδηλώνονται καθώς όπως λένε οι παλιοί, τον τελευταίο λόγο στην εποχή τον έχει ο απρόοπτος Μάρτης... 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 20022016

Ο ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ

Από τα εγκαίνια του Πνευματικού Κέντρου Γεώργιος Καφαντάρης τον Ιούνιο του 2009 

Αποτελεί παράδοση σε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην διαρκώς χειμαζόμενη Ευρυτανία η προσφορά από μέρους ιδιωτών και η δημιουργία ποικίλων ιδρυμάτων που είχαν στόχο την ανακούφιση των πασχόντων, την ενίσχυση των αδυνάτων χωρίς βέβαια να υπολείπεται η προαγωγή των γραμμάτων και εν γένει του πολιτισμού. Το παράδειγμα του Γηροκομείου στο Καρπενήσι και η υποστήριξη εκ μέρους των ομογενών του πληθυσμού κατά τα μεταπολεμικά χρόνια είναι δυο μεγάλα παραδείγματα ευεργεσίας στον τόπο μας.

Από τους τελευταίους ευεργέτες της Ευρυτανίας είναι ο Κώστας Πανουργιάς, κορυφαίος ομογενής ευπατρίδης ο οποίος τιμά την γενέτειρά του με την μακρά κατ’ έτος διαμονή του και ο οποίος θέλοντας να αφήσει ως υποθήκη για τις επόμενες γενιές το διαχρονικό παράδειγμα της προκοπής και της διανόησης, συνέβαλλε τα μέγιστα στη δημιουργία του «Πνευματικού Κέντρου Γεώργιος Καφαντάρης» στην Ανατολική Φραγκίστα.  Με τον τρόπο του παράλληλα απότισε εκ μέρους όλων των Ευρυτάνων τιμή στον μέγιστο πολιτικό της Ελλάδας.

Το ίδρυμα αυτό,που συστάθηκε από τον πρώην καποδιστριακό Δήμο Φραγκίστας, για να λειτουργήσει αναγκαστικά χαρακτηρίστηκε ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου αλλά το Δημόσιο εν γένει και πιο ειδικά ο καλλικρατικός Δήμος Αγράφων στον οποίον περιήλθε το 2011,ουδέποτε δαπάνησε το ελάχιστο ποσό, για την λειτουργία του, αλλά ούτε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξε γι’ αυτό. Υπεύθυνος γι αυτό ήταν ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Κώστας Κωστόπουλος, ο οποίος  διαμένοντας μόνιμα στο χωριό του, ξεναγούσε τους επισκέπτες στο μουσείο του Ιδρύματος και φρόντιζε για την λειτουργία του και την προβολή του ενώ πάσχιζε και για την διοργάνωση επιστημονικών συναντήσεων στο χώρο του. Σημειώνουμε πως το μουσείο του Ιδρύματος στεγάζει μια αξιόλογη συλλογή πολιτιστικών στοιχείων της περιοχής, μέρος του αρχείου του Γεωργίου Καφαντάρη  που έχει  παραχωρήσει η Βουλή των Ελλήνων καθώς και βιβλιοθήκη η οποία δωρήθηκε από τον Ευρυτάνα λογοτέχνη και πνευματικό άνθρωπο Μιχάλη Σταφυλά.

Αυτόνομο και αυτοτελές ως προς τους πόρους της λειτουργίας του το Ίδρυμα εν τούτοις προσπάθησε να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις της Διοίκησης και να υπάρξει χωρίς να διαλυθεί στα πλαίσια του Δήμου αλλά βρέθηκε προ μεγάλης εκπλήξεως, όταν ο Κώστας Κωστόπουλος πληροφορήθηκε στις 13.00 μ.μ. της 28ης Δεκεμβρίου ότι σε δυο ώρες στο Δημοτικό Κατάστημα θα συζητιόνταν η κατάργηση του Ιδρύματος πράγμα και το οποίο έγινε με 18 ψήφους υπέρ, έναν κατά (μοναδική εξαίρεση) ενώ υπήρχαν και 9 απουσίες!!!

Είναι εντυπωσιακό το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και μοιραία οδηγεί στη σκέψη ότι ή ήταν καλά ενημερωμένοι όλοι οι παρόντες για τους λόγους που πρέπει να καταργηθεί το ίδρυμα ή αντιθέτως δεν γνώριζαν περί τίνος ακριβώς επρόκειτο. Όσοι γνωρίζουν καλά τα πράγματα στην περιοχή ευθέως λένε πως ισχύει η δεύτερη εκδοχή και πως πέρα από λίγους εθελοντές και πέρα από την ημέρα των εγκαινίων, (που έγιναν το έτος 2009 με την παρουσία του μητροπολίτη Ευρυτανίας κ.κ. Νικολάου, των εκκλησιαστικών αρχών του νομού, πολλών επισήμων και της τότε δημοτικής  αρχής του πρώην Δήμου Φραγκίστας καθώς και  πλήθος κόσμου), δεν ασχολήθηκε κανένας άλλος με το Ίδρυμα το οποίο αθόρυβα και διακριτικά λειτουργούσε και παρά τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες- ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕ - με το μεράκι τον εθελοντισμό κάποιων και την αυταπάρνηση, έκανε και πρόγραμμα για πολλές και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, οι οποίες διακόπηκαν.

Πέραν όμως τούτων, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αποδεικνύει και κάτι άλλο, μη ομολογημένο από πολλούς που σχετίζονται με την Διοίκηση και την εξουσία. Ότι δεν βρέθηκαν κάποιοι να υποστηρίξουν το αντίθετο και έτσι να τιμήσουν με τον τρόπο τους την παράδοση της ευεργεσίας στην Ευρυτανία που σε αυτή οφείλεται και η επιβίωσή της τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Το Ίδρυμα θα παραμείνει έστω και σαν λάφυρο της Διοίκησης αλλά η αμφισβήτησή του θα σκιάζει στο μέλλον κάθε άλλη τέτοια προσπάθεια. 

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Δήμος Αγράφων, μετά από ώριμη συζήτηση, θα ξαναδεί το θέμα, με την δέουσα σοβαρότητα και ευθύνη, δεν θα σταθεί σε λογιστικά τερτίπια και θα ανακαλέσει τόσο την απόφαση για την κατάργηση του Ιδρύματος Καφαντάρη, όσο και την απόφαση για την κατάργηση του Ιστορικού Μουσείου της παλιάς  Βίνιανης Ευρυτανίας.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 19022016

ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΤΕΧΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΚΤΗΜΟΝΑ…

Έμαθα να γράφω στο χαρτί και σε αυτό να διαβάζω και συνεχίζω το περισσότερο έργο μου να αρχίζει και να τελειώνει με αυτόν τον τρόπο. Στη δουλειά αργότερα τα δάχτυλά μου πρόλαβαν να ακουμπήσουν  για λίγο τα κουμπιά της γραφομηχανής και από νωρίς άρχισαν να λιώνουν στο πληκτρολόγιο των υπολογιστών αλλά δεν τα καταφέρνουν καλά με τα τάμπλετ και τα κινητά. Όπως και να’ χει ακολούθησα τον ίδιο δρόμο με όλο τον κόσμο στους υπολογιστές αλλά ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό μου η ιδέα πως αυτά που γράφουμε, διαβάζουμε και φωτογραφίζουμε κάποια μέρα και από κάποιο λάθος ή ένα άλλο φαινόμενο θα σβήσουν και δεν θα μπορούμε να δούμε ούτε τις στάχτες τους!!!

Τι τα λέω αυτά; Απλά γιατί σήμερα το μεσημέρι φίλος με ειδοποίησε στα χωράφια που ήμουν και άνοιγα λάκκους να φυτέψω κάποια δέντρα ότι έσβησαν τον Ακτήμονα από το στερέωμα του διαδικτύου. Η πρώτη σκέψη που έκανα δεν ήταν γιατί τον έσβησαν ,αλλά γιατί τόσο καιρό αναβάλλω συνεχώς το τράβηγμα κάποιων κειμένων που μου αρέσουν και την αποθήκευσή τους σε τυπωμένο χαρτί ώστε να τα βρίσκω καλύτερα σε περίπτωση που δεν έχω σύνδεση με το δίκτυο και γιατί όχι και ηλεκτρικό ρεύμα. Έτσι ο διαρκής φόβος για την πιθανότητα να χαθούν κάποια αρχεία επιβεβαιώθηκε και το μόνο που μπορούσα να κάνω και να μου δώσει λίγη ελπίδα ότι μπορεί να τα ξαναβρώ, ήταν να απευθυνθώ στην εταιρεία που μου έδωσε δικτυακό χώρο να δει τι είχε γίνει με τον Ακτήμονα.

Από εκεί έμαθα και σε πολύ γρήγορο χρόνο μάλιστα πως από κάποιο λόγο νόμισαν πως παρέβαινα τους κανόνες κάνοντας  phishing (ηλεκτρονικό ψάρεμα) και γι’ αυτό κλείδωσαν για τιμωρία τον Ακτήμονα στα υπόγεια της Google. Φυσικά με ειδοποίησαν γι’ αυτό κι εγώ τους έγραψα πως δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο αλλά τόνισα πως μου αρέσει πολύ να με διαβάζουν και να το βλέπω αυτό στις μετρήσεις που δείχνει το εργαλείο. Δεν άργησαν να με διαβάσουν και πολύ σύντομα μου απάντησαν πως είδαν την περίπτωσή μου και διαπίστωσαν πως δεν επρόκειτο για phishing και άφησαν πάλι ελεύθερο τον Ακτήμονα.

Έτσι μπορούμε να ξαναβλέπουμε στον Ακτήμονα  νέα αλλά και παλιά κείμενα και φωτογραφίες αλλά η σημερινή λαχτάρα ομολογώ με έκανε να βάλω απόψε κιόλας μπροστά να τραβήξω τα κείμενα που θέλω και να τα κρατήσω στο χαρτί γιατί κανένας δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί είτε από λάθος εκτίμηση, είτε και από εσκεμμένη επίθεση από κάποιους που πιθανόν να μην τους αρέσουν αυτά που γράφω…

ΣΗΜ. Η φωτογραφία συμβολική, από χορό στο Μάραθο Ευρυτανίας να κρατάω τον αείμνηστο μπάρμπα Λάμπρο Κοντογούνη μιας και στην σχετική με την απουσία του ανάρτηση «κλειδώθηκε» σήμερα ο έρμος ο Ακτήμονας.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ, 18022016

Ο ΛΙΜΕΝΑΡΧΗΣ "ΠΕΤΑΞΕ" ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Το καλοκαίρι του 2011, ο μπάρμπα Λάμπρος Κοντογούνης, το σύμβολο των Αγράφων όπως έχει εξελιχθεί ο πλέον φωτογραφημένος άνθρωπος όλης της περιοχής, θα μετρούσε εξήντα τρία συναπτά έτη λειτουργίας του περίφημου χανιού, που πρωτολειτούργησε ο πατέρας του Γιώργος με τη μάνα του Σάββα το 1937 στον παραποτάμιο οικισμό του Μαράθου, Βαρβαριάδα.

Το καλοκαίρι του 1950 που η οικογένεια επέστρεψε από το Αγρίνιο όπου τους υποχρέωσαν να καταφύγουν ως ανταρτόπληκτοι, ο Γιώργος Κοντογούνης έβαλε για πρώτη φορά μπρίκι στη φωτιά και έτσι εγκαινίασε μια εποχή στην οποία το χάνι έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην επικοινωνία των Αγραφιωτών με τον έξω κόσμο. Αφορμή για το τεράστιο αυτό γεγονός στην τοπική ιστορία, υπήρξε η κατασκευή της σιδερένιας γέφυρας στον ποταμό και η κάλυψη των αναγκών του συνεργείου.

Μέχρι το 1980 που πέρασε ο δρόμος για τα απομακρυσμένα χωριά, το χάνι όντως υπήρξε το σημείο όπου πέρασαν έστω μια νύχτα της ζωής τους όλοι οι Αγραφιώτες, έφαγαν ένα πιάτο ζεστό φαί, ήπιαν ένα τσίπουρο, στέγνωσαν στη σόμπα και χόρεψαν ολόκληρες νύχτες με το βιολί του Γυφταντρέα.  Κατόπιν άλλαξαν τα πράγματα, σταμάτησαν οι διανυκτερεύσεις αλλά όλοι οι περαστικοί σταματούσαν για λίγο και έκαναν κίνηση στο μαγαζί το οποίο λειτούργησε υποδειγματικά μέχρι το θάνατο της γυναίκας του Μαρίας πριν από επτά χρόνια, ο μπάρμπα Λάμπρος.

Η απουσία της όμως από εκεί και πέρα, τον σημάδεψε βαθιά και σιγά – σιγά παραιτήθηκε από την εξυπηρέτηση των περαστικών και περιορίστηκε στα απολύτως αναγκαία, όσο φτάνει δηλαδή για να δικαιολογεί την παρουσία του εκεί και να ανοίγει την πόρτα του ένδοξου μαγαζιού που τα σημάδια του χρόνου και της εγκατάλειψης είναι πλέον εμφανή. Το γεγονός δεν απασχολεί κανέναν, καθώς το ζητούμενο για όλους είναι μια καλημέρα στο γέροντα που οι αφηγήσεις του για πρόσωπα, πράγματα και γεγονότα των Αγράφων αποτελούν θησαυρό ιστορίας.

Έτσι λοιπόν, δεν υπάρχει κανένας που να μη κάνει στάση μπροστά στο χάνι και σαν δει κλειστή την πόρτα, θα πατήσει την κόρνα μήπως και ξεμυτίσει από πουθενά ο μπάρμπα Λάμπρος να τον χαιρετήσει. Το κόλπο το έμαθαν και οι καινούργιοι κι έτσι δεν περνάει στιγμή που να μην είναι σταματημένο ένα αυτοκίνητο μπροστά στο χάνι και σήμερα ειδικά, που λόγω Πάσχα θα περάσουν όλοι οι Αγραφιώτες να πάνε στα χωριά τους να γιορτάσουν την Ανάσταση, ο μπάρμπα Λάμπρος θα μετρήσει άλλη μια φορά το ψυχομάνι που κάποτε θεωρούσε τη Βαρβαριάδα τα σύνορα ενός άλλου κόσμου τον οποίο, αφού τον γνώρισαν και το γεύτηκαν, τότε μπόρεσαν να εκτιμήσουν τον τόπο που παράτησαν και τον 
ανακαλύπτουν τώρα που έσβησε…   

ΑΘΗΝΑ, ΝΟΜΕΒΡΙΟΣ 2011

ΕΝΑΣ ΓΑΤΟΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ

Ο Γενάρης και ο Φλεβάρης είναι η εποχή που ερωτεύονται οι γάτες και όπως παρατηρώ στο χωριό μου όπου αφθονούν, θριαμβεύουν και ας μην έχει και πολύ κρύο και γεμίζουν τις νύχτες με ερωτικά νιανουρίσματα και κραυγές από τρομερούς καυγάδες. Μέσα στο σκοτάδι δεν τους βλέπει κανείς αλλά καταλαβαίνει που παραμονεύουν καθώς τους προδίδουν τα φωτεινά μάτια τους ενώ την ημέρα χάνονται στους αχυρώνες να ξεκουραστούν και να «δέσουν» τα τραύματά τους – στη ψυχή και κυρίως στο σώμα από τις νυχιές των αντιπάλων. Κάποιοι βρίσκουν άλλα σημεία να μαζέψουν ήλιο κι εκεί δημιουργούν θέμα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο από κανέναν φακό, ενόψει μάλιστα και της πανσελήνου που έρχεται σε λίγες ημέρες στον ουρανό και τους τρελαίνει… 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 17022016

ΝΤΙΠ ΚΑΤΑ ΠΝΤΙΠ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΣΤΗ ΡΟΥΜΕΛΗ…

Δεν μπορώ να το αφήσω ασχολίαστο. Υπήρξε άνθρωπος χθες μπροστά στο πολιορκούμενο υπουργείο Γεωργίας από τους Κρητικούς αγρότες που ήθελε φωτιά να ανάψει τσιγάρο και δεν ζήτησε αναπτήρα από κανένα γύρω. Προτίμησε να ανάψει από τον καιόμενο κάδο και ας ρούφαγε όλες τις διοξίνες από τα λαμπαδιασμένα πλαστικά και τα σκουπίδια . Ντίπ κατά ντιπ που λέμε και στη Ρούμελη εμείς οι απλοί χωριάτες!!!

ΑΘΗΝΑ, 13022016