ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΡΙΧΩΜΕΝΟΥ

Το πιο γνωστό από τα αναρριχώμενα φυτά είναι ο κισσός καθώς αυτός διαθέτει ιδιαίτερες ικανότητες για αναρρίχηση και τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι δεν κάνει διακρίσεις στον ξενιστή του. Ανεβαίνει σε όποιο δέντρο ή κλαρί βρίσκει μπροστά του και πολλές φορές προκαλεί το θάνατό του από το σφίξιμο που του κάνει και την απομύζηση που προκαλούν οι ρίζες του στο κορμί του άτυχου φυτού που κοντά του θα φυτρώσει. 

Το φαινόμενο αυτό είναι πλέον συνηθισμένο στα δάση  στα οποία από τότε που έπαψε να περπατάει ο άνθρωπος και να τα βόσκουν τα ζωντανά, οι κισσοί έχουν αποθρασυνθεί και εξαπλωθεί σε σημείο που να θεωρούνται κίνδυνος για τη φυσιολογική ανάπτυξη των δέντρων.

Τέτοια ζητήματα φυσικά και δεν απασχολούν τα κτίρια καθώς ο κισσός τα αποφεύγει γιατί πιθανόν δεν θέλει να αγκαλιάζει τσιμέντα και πέτρες που δεν έχουν κανέναν χυμό να τραβήξει ούτε  και να αναδεύει τις ρίζες του ανάμεσα σε θεμέλια και σωλήνες αποχέτευσης και άλλων δικτύων. Αφήνει αυτόν τον καλλωπισμό που επιβάλλουν καμιά φορά οι άνθρωποι να τον κάνουν με άλλα φυτά, αγιοκλήματα, βουκαμβίλιες, γιασεμιά και άλλα σχετικά είδη από τα οποία ελάχιστα έχουν τον πυκνό αειθαλές φύλλωμά του. Έτσι βλέπουμε πολλά απ’ αυτά να αγκαλιάζουν και να απλώνονται ακόμη και σαν σύννεφα πάνω από κτίρια και αναλόγως με το χρώμα των λουλουδιών τους δίνουν  έναν άλλο αέρα την εποχή που ανθίζουν και δημιουργούν εντυπώσεις πάρκου και σε κάποιες γειτονιές.

Τέτοια κτίρια με αναρριχώμενα αυτού του είδους βλέπουμε αρκετά στην πόλη και κάποια απ’ αυτά μάλιστα έχουν κηρυχθεί ως διατηρητέα και μάλιστα έχουν αποκτήσει και ρόλο που τους δίνει το δικαίωμα να μη ρημάζουν και να γίνονται ερείπια. Ένα απ’ αυτά είναι το ωραίο πέτρινο κτίριο που βρίσκεται στο λεγόμενο «Πάρκο Ελευθερίας» δίπλα στη Βασιλίσσης Σοφίας το οποίο φέρνει και βαρύ παρελθόν στην πλάτη του. Αρχικά ήταν η έδρα του 34 Συντάγματος και από την πόρτα του οποίου ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποχαιρετούσε τους στρατιώτες που πήγαιναν στους Βαλκανικούς Πολέμους. Πολύ αργότερα, στα χρόνια της δικτατορίας στέγασε την Διοίκηση της ΕΣΑ και από την μεταπολίτευση και πέρα που όλος ο χώρος ονομάστηκε Πάρκο Ελευθερίας σε αυτό λειτουργεί το Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου. 

Όλος ο χώρος αποτελεί μια όαση πρασίνου στην  Αθήνα και ένα σημείο που φαίνεται η εναλλαγή των εποχών τόσο από τα δέντρα αλλά κυρίως από το γυμνό φυλοβόλλο αναρριχώμενο το οποίο καθώς ρίχνει τα φύλλα του τον χειμώνα αποκαλύπτει την εξαιρετική τοιχοποιία των παλιών στρατιωτικών κτιρίων που τα καθιστά αθάνατα και διδάσκει μια αρχιτεκτονική διαρκείας στο χρόνο. Και τούτο φυσικά δεν συμβαίνει επειδή είναι ένα στρατιωτικό κτίριο αλλά έτσι ήταν η αντίληψη τότε για τα έργα τα οποία προβλέπονταν να ζήσουν πολλά χρόνια χωρίς μάλιστα ιδιαίτερες επεμβάσεις στο εξωτερικό της χάρη στην καλοδουλεμένη πέτρα από έμπειρους μάστορες. Και τούτο, χάρη στην συνήθεια ενός αναρριχώμενου να ρίχνει τα φύλλα του και να αποκαλύπτει τη κρύβει από κάτω τις εποχές που είναι φουντωμένο.   

ΑΘΗΝΑ 19022019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 37.