ΠΩΣ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ

Ο Ηλίας Κουσάνας από τη Νεράιδα (Σπινάσα) της Καρδίτσας όλη τη ζωή του την πέρασε στο κοπάδι και χάρη στην προσοχή και την αγάπη που έδειχνε στα ζωντανά του πρόκοψε και μέχρι το τέλος της ζωής του αναγνωρίζονταν ως ένας νοικοκύρης. Σε μια από τις τελευταίες φωτογραφίες του τον βλέπουμε να καλεί σε προσκλητήριο ένα το ένα τα πρόβατα από το μικρό κοπαδάκι που συντηρούσε μέχρι τον θάνατό του πριν από ένα χρόνο.   

Το έχει φαίνεται η μοίρα αυτού του τόπου να σβήνει σελίδες από την ιστορία του και μάλιστα με αμοιβή. Δεν μιλάμε βέβαια για τους ιστορικούς που χάριν της ιδεολογίας τους ορισμένοι παραχαράσσουν κυριολεκτικά την ιστορία και την διαμορφώνουν έτσι ώστε να εξυπηρετεί τους σκοπούς μιας συγκεκριμένης ομάδας η οποία μέσω αυτών ασκεί εξουσία και αυτοί ικανοποιούνται με υψηλές και καλά αμειβόμενες θέσεις σε εκπαιδευτικά ιδρύματα κυρίως και άλλους ειδικούς οργανισμούς που γι’ αυτό το λόγο συστήνονται.

Το φαινόμενο της παραχάραξης της ιστορίας είναι παλιό κα αντιμετωπίζεται μόνο με την αλήθεια που μπορεί να εκφραστεί από τους κύκλους που ασχολούνται με αυτά τα θέματα βάζοντας ως προμετωπίδα του έργου τους το καλό της κοινωνίας ή του έθνους σε άλλες περιπτώσεις. Τα πρόσφατα παραδείγματα με τα εθνικά ζητήματα είναι χαρακτηριστικά της αντίληψης που καλλιεργείται από αυτούς τους κύκλους της εξουσίας και της αριστερής «διανόησης» που την χειραγωγεί και τις συνέπειες δεν θα αργήσουμε να τις βιώσουμε.

Πέρα όμως από την ιστορία, υπάρχουν και ένα σωρό άλλα στοιχεία τα οποία στη δυναμική τους το καθένα και στην διαχρονία τους είναι αυτά που συνθέτουν την ιστορία και τον πολιτισμό κάθε τόπου, είτε πρόκειται για την υλική του διάσταση είτε την άυλη και βεβαίως την παράδοση. Το περισσότερα απ’ αυτά αποτελούν και τον πυρήνα που γύρω του κινείται η οικονομική ζωή του τόπου και κατά συνέπεια η κοινωνική σε όλες τις εκφάνσεις της. Ορισμένα δε απ’ αυτά συνθέτουν και τα λεγόμενα χαρακτηριστικά που έχει αποκτήσει η κοινωνία στο διάβα της και την εξέλιξή της μέσα σε δεκάδες αιώνες.

Ένας άλλος κτηνοτρόφος από τη Νεράιδα (Σπινάσα) της Καρδίτσας ο Γιάννης Βούλγαρης 

έζησε κι αυτός όλη του τη ζωή κοντά στα κοπάδια και συνεχίζει και σήμερα όσο τον κρατούν 

οι δυνάμεις του να βοηθάει τον γιό του που πήρε τη θέση του στα βουνά.

Στην Ελλάδα, το σύνθετο γεωφυσικό και κλιματικό ανάγλυφό της αλλά και η ανάγκη και εφευρετικότητα των Ελλήνων, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ώστε να αναπτυχθεί σε εκπληκτικό βαθμό η ναυσιπλοΐα, η λιτή γεωργία και βεβαίως η κτηνοτροφία, τέχνες επιβίωσης δηλαδή που εκμεταλλευόμενες τις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας, κατάφεραν και δημιούργησαν εξαιρετικές μεθόδους παραγωγής και εμπορίας των προϊόντων και κατά συνέπεια στήριξαν ικανοποιητικά τις τοπικές κοινωνίες και παρήγαγαν πλούτο.

Φυσικά, στην πάροδο των ετών και με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, όλες αυτές οι τέχνες της ζωής εκμεταλλεύτηκαν τις προκλήσεις της εξέλιξης και προσαρμόστηκαν στις νέες μεθόδους σε όλους τους τομείς. Τούτο συντελέστηκε χάρη στην ευελιξία που είχε κάθε κοινωνική ομάδα και βεβαίως χάριν της διορατικότητας που είχαν ορισμένα φωτισμένα μέλη τους και πολλές φορές έγινε μετά από αγώνες  κυρίως κατά της δυσπιστίας απέναντι στις νέες ιδέες. Ακόμη, μοχλός ανάπτυξης υπήρξε και ο ανταγωνισμός που προκλήθηκε όταν μεγάλωσαν οι αγορές και φυσικά το θάρρος που έδειξαν ορισμένοι να δοκιμαστούν στις αλλαγές που έρχονταν από κάθε σημείο του κόσμου.

Όλα αυτά όμως ήρθε μια ώρα να αλλάξουν και να προσαρμοστούν σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον και να ακολουθήσουν τις οδηγίες ενός υπερεθνικού κέντρου, την Ευρωπαϊκή Ένωση κυρίως για την περίπτωση της Ελλάδας και λιγότερο άλλων κέντρων του κόσμου. Οι Βρυξέλλες όπως συνηθίσαμε πλέον να λέμε, όπου κατοικοεδρεύει και ευημερεί η γραφειοκρατία των Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι αυτή πια που βάζει τους κανόνες τις περισσότερες ενέργειες των παραγωγικών τάξεων ενώ κάποιες φορές παίρνει και πρωτοβουλίες που για να μην φανούν οι προθέσεις των συμφερόντων, τις ντύνει κυριολεκτικά με χρυσόχαρτο να εντυπωσιάσει όπως επί αποικιοκρατίας, τους ιθαγενείς.

Στα Καμάρια των Αγράφων που κάποτε ήταν η μητρόπολη των τσελιγκάτων και βοσκούσαν χιλιάδες 

αιγοπρόβατα τώρα μόνο ένα κοπάδι γίδια του Χρήστου Τσιγαρίδα περπατάει. 

Έτσι κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια και έπεισαν με γερές επιδοτήσεις τους αγρότες της Ελλάδας να ασχοληθούν αποκλειστικά με την μονοκαλλιέργεια του βαμβακιού και κατόπιν τους άφησαν με το τρακτέρ στην αποθήκη να σκουριάζει. Το ίδιο έκαναν με τους αμπελουργούς, τους έβαλαν και ξερίζωσαν αρχαία αμπέλια για να πλημμυρίσει η Ελλάδα κρασιά από την άκρη του κόσμου, το ίδιο έκαναν και με τις ελιές. Τελευταία έχουν πείσει πολύ κόσμο να φυτέψει στα χωράφια φυτά που θα παράγουν ενέργεια και είναι αρκετοί αυτοί που νομίζουν πως θα προκόψουν σαν βεντζινάδες. Στην ίδια λογική κινήθηκαν και με τα φωτοβολταϊκά συστήματα και οι «επενδυτές» καταπάτησαν την γόνιμη γη για να μην έχουν πολλά έξοδα και το ίδιο γίνεται και με τα αιολικά πάρκα να γδάρουν όλα τα βουνά.  

Δεν τους έφτανε όμως η γη, έβαλαν χέρι και στη θάλασσα και την αλιεία. Έπεισαν με γενναία όντως επιδότηση τους ψαράδες να καταστρέψουν τα παραδοσιακά καΐκια τους, αυτά που επί αιώνες εξελίσσονταν στις ελληνικές θάλασσες  και να πάρουν πλαστικά ή να εγκαταλείψουν την δραστηριότητά τους. Η περίπτωση δεν ήταν μια απλή υπόθεση, κατάφεραν έτσι να εξαφανίσουν μια τέχνη αιώνων, να στερήσουν από τους ψαράδες τα αξιόπιστα παραδοσιακά καΐκια τους και να προσβάλλουν την ομορφιά του Αιγαίου.

Είναι ατέλειωτη η σειρά αυτών των ενεργειών που με το πρόσχημα της επιδότησης ή της αποζημίωσης διαλύθηκαν και υπονομεύτηκαν τα βασικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας και παραγωγικότητας . Τελευταίο κρούσμα είναι η διάθεση που αναπτύσσεται από τις Βρυξέλες πάλι για την απόσυρση της κτηνοτροφίας από τα ελληνικά βουνά! Η είδηση διαψεύστηκε από το αρμόδιο υπουργείο αλλά από το μικρό διάλογο οι κτηνοτρόφοι, όσοι απόμειναν απ’ αυτούς, το πήραν το μήνυμα: Ετοιμάζεται  από τις Βρυξέλες ψαλίδισμα των όποιων επιδοτήσεων έχουν μείνει ενώ από την άλλη, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν  με την διάθεση των προϊόντων τους οδηγούν  στο μοιραίο. Να πάρουν δηλαδή την μεγάλη απόφαση να διαλύσουν τα κοπάδια τους και αθροιστούν κι αυτοί στις λίστες των ανέργων ή των ημιαπασχολούμενων που είναι πλέον μόνιμα φαινόμενα της ζωής στην Ελλάδα.

Με λίγα λόγια, να κρεμάσουν τα κουδούνια στον τοίχο και πάψουν να είναι νοικοκυραίοι στον τόπο τους.  Με τον τρόπο αυτό  σβήνει μετά τον Έλληνα αγρότη και ο κτηνοτρόφος όπως αυτός διαμορφώθηκε επί αιώνες στην Ελλάδα και στήριξε με τον τρόπο του γενιές και γενιές ανθρώπων που κατοίκησαν σε αυτόν τον τόπο.  Στη θέση του ονειρεύονται μονάδες που θα εξαρτώνται από τις πολυεθνικές εταιρείες ζωοτροφών και φαρμάκων και στην αγορά γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέας από τις φάρμες βοοειδών της Ευρώπης απολύτως ελεγχόμενα από την αγορά και με αμφίβολη διατροφική αξία. 

Δεν θέλουν τα αιγοπρόβατα της Ελλάδας  γιατί με τον λιτό τρόπο που εκτρέφονται (αν είναι σωστός βέβαια και ο νοικοκύρης) συντηρούν πρώτα απ’ όλα μια μακραίωνη παράδοση ελευθερίας στην οικονομία αλλά και στη ζωή του κάθε ανθρώπου που ασχολείται με αυτά. Γι’ αυτό και βάζουν εδώ και χρόνια μάλιστα ένα σωρό εμπόδια σε αυτού του είδους την κτηνοτροφία με μια σειρά απαγορεύσεων και περιορισμών που δυστυχώς αναλαμβάνουν τα κατά τόπους Δασαρχεία να τις επιβάλλουν και να δημιουργούν μικρούς εμφυλίους σε πολλές περιοχές. Τώρα που η οικονομική κρίση έχει γονατίσει την ελληνική αιγοπροβατοτροφία, έρχονται με φακέλους γεμάτους χρήμα να δώσουν την χαριστική βολή και το χειρότερο, βρίσκουν σύμφωνους σε αυτό και τους υπόδουλους πολιτικούς μας. 

ΑΘΗΝΑ 20022019. Περιοδικό "Κυνήγι" στην εφημερίδα "Δημοκρατία".