H «ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ» ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Δεν γίνεται να ακούσουν από τα δελτία των ειδήσεων οι κάτοικοι της Αθήνας ότι επίκειται σφοδρή κακοκαιρία και να μην τους πιάσει κάποιος πανικός· φυσικά και έχουν τους λόγους τους καθώς νιώθουν αδύναμοι μπροστά και σε ήπια και συνηθισμένα φαινόμενα αφού ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό που λέγεται κρατικός μηχανισμός, αν ο μη γένοιτο τον χρειαστούν, δεν θα είναι κοντά τους ή θα ασχοληθεί με κάποιες ώρες καθυστέρηση.

Αυτό είναι ένα θέμα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία από κτίσεως ελληνικού κράτους  και συζητιέται κάθε φορά που ανακύπτει πρόβλημα αλλά από συζήτηση σε συζήτηση και από επιτροπή σε επιτροπή, περνάει καιρός και βεβαίως ή λύση την οποία όλοι γνωρίζουμε ποια είναι αλλά κανένας δεν διαχωρίζει τη θέση του από το πλήθος μη και παρεξηγηθεί.

Κάθε φορά λοιπόν που επίκειται κακοκαιρία η πόλη υπολειτουργεί και αν τύχει μάλιστα να είναι και Κυριακή όταν κορυφωθούν τα φαινόμενα, τότε μοιάζει σαν να την έχουν εγκαταλείψει οι κάτοικοί της λες και έχει πλακώσει κάποια επιδημία ή επίκειται εισβολή εξωγήινων. Τούτο φαίνεται κυρίως στο κέντρο της πόλης από τα αραιά δρομολόγια των λεωφορείων που μόλις αρχίσει να νυχτώνει γίνονται αραιότερα μέχρι και σπάνια για τις απόμακρες συνοικίες που ούτως ή άλλως υπολείπονται της καθημερινής κανονικότητας. Ακόμη και το μετρό που δεν επηρεάζεται από τα καιρικά φαινόμενα μειώνει τα δρομολόγιά του λες και οι αρμόδιοι φοβούνται να μην το πάρει ο αέρας η βραχούν οι συρμοί του. 

Μόνο ελάχιστοι τολμούν να βγουν στο δρόμο να περπατήσουν να αναμετρηθούν με τα καιρικά φαινόμενα. Έτσι βρέθηκε προχθές το απόγευμα και ένα κορίτσι που με το κόκκινο πανωφόρι της από μακριά έμοιαζε με την Κοκκινοσκουφίτσα να περιμένει ματαίως στην οδό Πανεπιστημίου να περάσει κάποιο μέσο να πάει στον προορισμό της κάτω από το ανεπαρκές στέγαστρο που το έδερνε ο αέρας. Κι έμοιαζε το κορίτσι να είναι πιο εκτεθειμένο απ’ ότι στο δάσος που ζούσε με την γιαγιά της παρά στο κέντρο μιας πόλης στο οποίο ως γνωστόν η ζωή κυλάει όλο το εικοσιτετράωρο και σίγουρα κυκλοφορούν όχι ένας αλλά πολλοί λύκοι που δεν το έχουν και δύσκολο να δείξουν τα δόντια τους όχι μόνο σε ένα κοριτσάκι που χάθηκε στις λεωφόρους αλλά και σε οποιονδήποτε νιώσει χαμένος μέσα ένα άγνωστο, αφιλόξενο περιβάλλον που θυμίζει ταινίες που έχουν ως θέμα την καταστροφή.

Ναι, είναι ένα άγνωστο περιβάλλον η πόλη όταν ο καιρός εκφράζεται όπως πρέπει στην εποχή του, χιονιάς το χειμώνα και καύσωνας το καλοκαίρι ή σε κάποια καταιγίδα γιατί από τότε που φούσκωσε και ξεχείλωσε σε όλη την Αττική, όλες οι προϋποθέσεις για τη λειτουργία της παραβλέφτηκαν ή έγιναν στο πόδι και κατά καιρούς γίνονται κάποιες προσπάθειες να μπαλωθούν τα όποια προβλήματα με λύσεις που δεν αποδίδουν. Το χειρότερο στην περίπτωση είναι ότι αυτή η κατάσταση, έχει οδηγήσει τους κατοίκους της στην παραδοχή του εγκατάλειψης που φανερά καλλιεργεί το φόβο ότι κυκλοφορούν ανυπεράσπιστοι στην πόλη.

ΑΘΗΝΑ 26022019, Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 35