ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΑ ΑΓΓΟΥΡΙΑ

Τα αγγούρια είναι μεταξύ των κηπευτικών που καλλιεργούνται στους ορεινούς κήπους τα πιο πολύτιμα γιατί δροσίζουν το στόμα χωρίς να χρειάζονται ξεφλούδισμα και δεν τρέχουν ζουμιά όπως οι ντομάτες ενώ ωριμάζουν σχετικά νωρίς. Όπως δε μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, μέσα σε μια νύχτα, αποτελούν για τον κηπουρό ή τον επισκέπτη του κήπου, ένα εξαίρετο έδεσμα που τον περιμένει πρωί – πρωί κρεμασμένο σε μια μικρή κρεβατίνα.

Ναι, για τον λόγο αυτό κυρίως, να μην σέρνονται δηλαδή στο χώμα σαν τα κολοκύθια, που είναι μακρινά ξαδέρφια αλλά δεν έχουν καμιά σχέση στη γεύση, τα αγγούρια φροντίζει ο κηπουρός να τα βοηθάει με μικρές ιδιοκατασκευές να ανεβαίνουν ψηλά, να κρέμονται, να αερίζονται καλά και να τα προλαβαίνουν οι μέλισσες. Έτσι επίσης δεν λασπώνονται στο πότισμα και φυσικά δεν έρχονται σε επαφή με αυτά τα ζώα, ήμερα ή άγρια. Ειδικά τα σκυλιά που αναζητούν δροσιά πηγαίνουν και κυλιούνται στα ποτισμένους κήπους και αφήνουν τρίχες ενώ πολλές φορές κάνουν εκεί και την ανάγκη τους. Έτσι λοιπόν τα οποία μπορεί να φάει κάποιος ένα αγγούρι από τον κήπο, αυτό πρέπει να είναι κρεμασμένο.

Αυτό είναι ένας άγραφος κανόνας και η μάνα μου που κάτι τέτοια τα προσέχει, από την στιγμή που δεν μπορεί να φυτέψει αγγουριές στον κήπο, τις βάζει στο παρτέρι με τα λουλούδια της αυλής όπου τα πάντα είναι υπό τον έλεγχό της και φυσικά μπορεί να τα ποτίζει περισσότερο με το λάστιχο που της είναι πιο εύκολο. Επί πλέον, από εκεί μπορεί να κόψει ένα αγγούρι να φιλέψει κάποιον επισκέπτη ή να το καθαρίσει, να το αλατίσει και με αυτό να το προσφέρει σαν μεζέ στο τσίπουρο που πίνουμε καμιά φορά στην αυλή. Όταν έχει και ντομάτες, τις κόβει κι αυτές και τις βάζει μαζί με το αγγούρι στο πιάτο και η σύνθεση αποτελεί τον πίνακα της απόλαυσης μιας προμεσημβρινής σύναξης στην αυλή.

Τα αγγούρια πάλι ήταν και το πιο εύκολο να κόψει ο περαστικός από τον κήπο ή το χωράφι κι αυτό φυσικά και δεν άρεσε σε κανέναν απ’ αυτούς που λαχταρούσαν να τα απολαύσουν και περίμεναν πως και πως αυτή τη στιγμή. Σε αυτό όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα να τα προφυλάξει και αν τα είχε φυτεμένα σε μακρινό χωράφι έπρεπε να τα ξεχάσει. Γι’ αυτό και τα φύτευε στους κοντινούς κήπους ή στην αυλή, όπως καλή ώρα κάνει η μάνα μου.

Στο σημείο που τα έχει φυτεμένες τις αγγουριές της οι οποίες σημειωτέον προέρχονται από σπόρο που κρατάει και διατηρεί ευλαβικά, αυτές μπορούν να σκαρφαλώσουν στη σίτα της περίφραξης του γείτονα και φτάνουν αρκετά ψηλά. Πίσω δε από τη σίτα έρχονται καθημερινά τα σκυλιά του γείτονα Νίκου Σαρόγλου, ο Νταβέλης και η Σπίθα, πότε το ένα ή και τα δυο μαζί και κάθονται εκεί με τις ώρες επειδή ξέρουν ότι η μάνα μου τους δίνει να φάνε διάφορα. Όσο και να τα μαλώνει ο Νίκος να μην γυφτίζουν στη γειτονιά, αυτά έρχονται και για όποιον δεν ξέρει, όταν τα δει θα νομίσει πως κάθονται εκεί να φυλάνε τα αγγούρια της μάνας μου μη περάσει κανένας και τα κόψει. 

Αυτό όμως είναι και το τελευταίο που απασχολεί τον Νταβέλη και την Σπίθα και με την παρουσία τους εκεί, υποχρεώνουν και τις γάτες να βλέπουν από μακριά την αυλή και αυτές τις στιγμές μπορούν να κατέβουν και τίποτα πουλάκια να τσιμπήσουν κανένα ψίχουλο. Έτσι σώζουν και την εντύπωση του φύλακα που δίνουν πίσω από τη σίτα με τις αγγουριές.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 11082020