Η Αμοργός δεν είναι ένα νησί που ζει μόνο το καλοκαίρι αλλά
έχει ζωή όλο το χρόνο και οι μόνιμοι κάτοικοί της ασχολούνται ικανοποιητικά με
τα χωράφια τους, τις ελιές τους και ζωντανά τους, πράγμα που ενισχύει την
εντύπωση της διαφοράς της από τα άλλα νησιά και γι’ αυτό έχει πολλούς από την
Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο που την αγαπάνε. Όλοι όσοι δε επισκεπτόμαστε την
Αμοργό τακτικά, φυσικά και έχουμε γνωρίσει πολλούς Αμοργιανούς και έχουμε
δημιουργήσει φιλίες που κρατάνε και τα καλοκαίρια και τους χειμώνες…
Ένας από τους Αμοργιανούς που αγαπώ πολύ και φροντίζω όταν
πηγαίνω να τον δω από τους πρώτους, είναι ο Νικόλας Θεολογίτης, αειθαλής και
ακούραστος που καταφέρνει να κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις χάρη στην τέχνη του
να φτιάχνει επιτόπου στίχους για κάθε τι που παρατηρεί γύρω του και να τους
απαγγέλλει, συνήθως στην ταβέρνα «Το Πανόραμα» του γιού του Βούλη, στα Θολάρια.
Εμένα προσωπικά με έχει «στολίσει» με δεκάδες στίχους που άλλη φορά θα τολμήσω
να σας τους παρουσιάσω.
Η στιχουργική είναι ένα μέρος της φιλίας μας και της
εκτίμησης που έχω στον Νικόλα, ο οποίος διατηρεί ακέραιο το ύφος του παραδοσιακού
Κυκλαδίτη και συνεχίζει να είναι τόσο δραστήριος, όσο και στην νεότητά του.
Μπορεί δε να αφηγείται με τις ώρες όσες δουλειές έκανε στη ζωή του και που
έτρεχε στο νησί, μια εποχή που δεν υπήρχαν οι σημερινές ευκολίες και μέσα από
τα λεγόμενά του ξετυλίγεται η οικονομική και η κοινωνική επιφάνεια της Αιγιάλης
για δυο γενιές και παραπάνω. Από τους τελευταίους εκπροσώπους της παλιάς γενιάς
των Αμοργιανών, ο Νικόλας αποτελεί για ντόπιους και επισκέπτες έναν θησαυρό
πληροφοριών για κάθε τι που αφορά την Αμοργό και τους ανθρώπους της.
Τον Νικόλα τον χαίρομαι πάντα στο «Πανόραμα» αλλά εκεί που
μου αρέσει περισσότερο να τον συναντώ είναι στον Αϊ-Στράτιο. Ο Αϊ-Στράτιος
είναι μια περιοχή στο μέσον περίπου της διαδρομής από τα Θολάρια προς τη
Λαγκάδα που έχει κτήματα ο Νικόλας και έχει πάρει το όνομά της από το πανάρχαιο
εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Αϊ-Στράτιο και εορτάζει στις 8 Νοεμβρίου,
μαζί με τους αρχαγγέλους και η αγία τράπεζά του στηρίζεται πάνω σε έναν αρχαίο
κίωνα κορινθιακού ρυθμού. Αυτό το πανηγυράκι το αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου ο
Νικόλας και προσφέρει σε όσους πάνε κρασί και παστά ψάρια.
Το κτήμα του Νικόλα το οποίο το έχει μοιράσει στους τρεις
γιούς του, Δημήτρη, Παρασκευά (Βούλη) και Σταμάτη αρχίζει από εκεί που
τελειώνει ο περίβολος του Αϊ – Στράτιου και η βαριά τοιχοποιία ενός αρχαίου
κτίσματος και περιλαμβάνει ελαιώνα,
αμπέλι και τμήμα για κηπευτικά που ποτίζονται από ένα επίσης αρχαίο πηγάδι. Σε
αυτό ο Νικόλας παλαιότερα πήγαινε καθημερινά αλλά τώρα τα χρόνια δεν του
επιτρέπουν και έχει αραιώσει τις επισκέψεις καθώς φυσικά και τις καλλιέργειες. Σύντροφός
του και πλάτη για τις μετακινήσεις είναι η γαϊδάρα που ακούει στο όνομα Αντζουλίνα
που όπως διαπίστωσα ο ίδιος χαίρεται περισσότερο να είναι στον Αϊ-Στράτιο παρά
στα Θολάρια γιατί εκεί δεν έχει την ελευθερία της και την βοσκή που περισσεύει.
Εκεί διαμένει και ο φύλακας του κτήματος, ο μαύρος Αστερίξ που γαυγίζει όταν
πάρει είδηση κάποια παράξενη κίνηση.
Τον περασμένο μήνα που επισκέφτηκα την Αμοργό, πετάχτηκα ένα
πρωί ως τον Αϊ-Στράτιο να δω τον Νικόλα
Θεολογίτη και τον βρήκα να μαζεύει μαυρομάτικα φασόλια και πήρα ένα σπουδαίο
μάθημα γι’ αυτά να το εφαρμόσω την επόμενη χρονιά στο χωριό ενώ τον παρακάλεσα
να μου κρατήσει λίγο σπόρο να συγγενέψουμε στα χωράφια μας. Θα τον συναντήσω
πάλι πιστεύω όταν πάνε να τρυγήσουν τον Σεπτέμβρη και ελπίζω να έχει μείνει και
κανένα σύκο από τις υπέροχες συκιές που υπάρχουν στο κτήμα ενώ τον Νοέμβριο που
σχεδιάζω πάλι να πάω στην Αμοργό, να βάλω κι ένα χεράκι στο μάζεμα των ελιών.
Ο Νικόλας Θεολογίτης έχει ένα προνόμιο που λίγοι Κυκλαδίτες
και Έλληνες διαθέτουν. Καλλιεργεί ακόμη έναν πανάρχαιο τόπο και αυτό το
φανερώνουν τα σημάδια δίπλα του και ο οποίος τον καθορίζει στο ύφος και την
συμπεριφορά. Γι’ αυτόν ο Αϊ – Στράτιος
έχει μια ιδιαίτερη, βαθιά και μυστική σημασία και για όποιος τον
επισκεπτόμαστε, δεν είναι παρά προσκύνημα και τιμή στις αμέτρητες γενιές
προγόνων που τον καλλιέργησαν από την αυγή της ιστορίας μέχρι σήμερα. Να είσαι
καλά Νικόλα να συνεχίζεις και να μας διδάσκεις...
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 17082020
Ο Νικόλας Θεολογίτης έχει ένα προνόμιο που λίγοι Κυκλαδίτες και Έλληνες διαθέτουν. Καλλιεργεί ακόμη έναν πανάρχαιο τόπο και αυτό το φανερώνουν τα σημάδια δίπλα του και ο οποίος τον καθορίζει στο ύφος και την συμπεριφορά. Γι’ αυτόν ο Αϊ – Στράτιος έχει μια ιδιαίτερη, βαθιά και μυστική σημασία και για όποιος τον επισκεπτόμαστε, δεν είναι παρά προσκύνημα και τιμή στις αμέτρητες γενιές προγόνων που τον καλλιέργησαν από την αυγή της ιστορίας μέχρι σήμερα. Να είσαι καλά Νικόλα να συνεχίζεις και να μας διδάσκεις..
ΑπάντησηΔιαγραφή