ΟΙ ΠΕΡΑΤΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΟΥΡΙΑΣ

 

Ο Αντώνης είναι ο πιο παλιός, δίπλα του ο Μιχάλης και ο Ρουσέτος. Κάτω ο Κωνσταντίνος με τον μικρό Ραφαήλ Θεολογίτη που αποτελεί μόνιμο πλήρωμα σε όλα τα καίκια

Η αγάπη τους προς το νησί τους, τη μοναδική Αμοργό, ήταν το θεμέλιο που στήριξαν τη συνεργασία των τριων καικιών που κάθε καλοκαίρι εκτελούν εναλλάξ τακτικά δρομολόγια από τη μικρή σκάλα του Αγίου Παύλου προς τις ήσυχες, ωραίες παραλίες της Νικουριάς. Επιπλέον, ο Μιχάλης Βασσάλος με την «Ελευθερία», ο Ρουσσέτος Αρτέμης με τον «Νικόλαο» και Αντώνης Βεκρής και ο γιος του Κωνσταντίνος με τον «Αντώνη», με την ενασχόληση αυτή ενισχύουν σημαντικά τα έσοδά τους και έτσι τους δίνεται η δυνατότητα το χειμώνα να αφιερωθούν ο καθένας δημιουργικά και χωρίς άγχος στις δουλειές τους. Άλλος επιστρέφει στα μεγάλα πλοία, άλλος στις οικοδομές και άλλος στο κοπάδι του κι έτσι, κανένας τους δεν λείπει από την τοπική κοινωνία που τόσο πολύ έχει ανάγκη την παρουσία νέων και ενεργών ανθρώπων τους δύσκολους μήνες του χειμώνα. Σε σχέση λοιπόν με άλλα νησιά που μόλις μυρίσει φθινόπωρο αδειάζουν από νέους ανθρώπους, η Αμοργός χάρη στη στάση των προαναφερόμενων περατάρηδων καθώς και πολλών άλλων νέων που σαν και αυτούς, ασχολούνται το καλοκαίρι με τον τουρισμό και το χειμώνα με τις παραδοσιακές εργασίες, παραμένει ζωντανή. Επί πλέον, όλοι όσοι από τους ντόπιους ασχολούνται με τον τουρισμό, και ομολογουμένως προσφέρουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, δεν βιάζονται να κλείσουν και να γυρίσουν στην πρωτεύουσα, αλλά κρατούν ανοιχτές τις επιχειρήσεις τους μέχρι τα μέσα σχεδόν του Οκτώβρη. Έτσι δίνουν τη δυνατότητα σε όσους δεν έχουν προλάβει να γνωρίσουν την Αμοργό, να την επισκεφθούν και βεβαίως να περάσουν με κάποιο από τα τρία καίκια στη Νικουριά και να γνωρίσουν ένα διαφορετικό νησί.

Δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία», 02/09/2007, σελ. 2, στήλη «Ανθρώπινα».