Το σκάψιμο στα αρχεία είναι δουλειά που συνήθως έκανα το χειμώνα
– μια κρύα νύχτα που κάνει κρύο και η έξοδος από το σπίτι είναι δύσκολη ή όταν
βρέχει πολύ και εκτός από τους δρόμους, ποτάμι γίνονται και οι αναμνήσεις και η
αποτίμηση των πεπραγμένων…
Συμβαίνει όμως, για εκτάκτους λόγους, όπως απόψε που ήθελα
να βρω κάποιες φωτογραφίες από το πρώτο ταξίδι που έκανα το 1982 στο Αιγαίο,
τέτοιες ημέρες πάνω κάτω, στη Σέριφο συγκεκριμένα και άνοιξα κάποια σκονισμένα κουτιά.
Με φόβο γιατί δεν ήξερα, μετά από ένα σωρό μετακομίσεις και σε τι κατάσταση θα
ήταν φωτογραφίες και αρνητικά και ευτυχώς οι ζημιές που είδα δεν είναι πολλές και
όπου έχει γίνει είναι σχεδόν ανατρέψιμες. Ανάμεσα σε αυτές τις φωτογραφίες (τις
οποίες θα δείτε άλλη μέρα μαζί με ότι γράψω) βρήκα και κάποιες, ελάχιστες όπου
να φαίνομαι κι εγώ όπως ήμουν πριν από 35 χρόνια και χάρηκα ομολογώ που ο
χρόνος ήταν κάπως επιεικής μαζί μου.
Εκείνο όμως που με γέμισε πολύ χαρά ήταν ότι σε κάποια από
αυτές της φωτογραφίες εμφανίζεται η θήκη της πρώτης σοβαρής μηχανής που έπιασα
στα χέρια μου, μια PENTAX ME Super και με την οποία έκανα τις πρώτες φωτογραφίες και πολύ θα
ήθελα να την είχα στα χέρια μου και μ’ αυτή να ξεκινούσα πάλι να φωτογραφίζω
τον κόσμο και τους ανθρώπους του. Δεν
γίνεται, δεν υπάρχει, άλλαξαν και οι εποχές αλλά με ετούτο δω το μικρό σημείωμα
της αποδίδω την τιμή που πρέπει σε ένα τέτοιο εργαλείο που χάρη σε αυτό οι
αναμνήσεις δεν είναι αέρας αλλά πράγματα που μπορείς και να χαϊδέψεις…
ΥΓ. Φωτογραφία της μηχανής της ίδιας δεν υπάρχει γιατί ήταν
σπάνιο είδος τότε και μια φωτογραφική μηχανή βολεύονταν όλοι στα ταξίδια, στις εκδρομές
και στα γεγονότα!
ΑΘΗΝΑ, 22062017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου