Την είδα έτσι ξαφνικά, τη φωτογραφία μιας γίδας πριν από κάποια χρόνια με μια τσίγκινη λαιμαριά στο λαιμό της και
την οποία είχε φωτογραφίσει ο Κώστας Καλαμίδας και δεν το πίστευα. Στην αρχή
υπέθεσα πως η γίδα αυτή είχε κάποιο τραύμα που επουλώνονταν και τις έβαλαν τον
πάφλα από το κονσερβοκούτι να της κρατάει το λαιμό ίσιο αλλά και πάλι, τέτοια πράγματα δεν γίνονται
ούτε να κρατάς το ζωντανό κοιμισμένο δέκα μέρες.
Έτσι πήρα σβάρνα τους γνωρίζοντες τα γίδια, παλιούς
γιδοτρόφους από διάφορα χωριά των Αγράφων, ρώτησα και τη μάνα μου, πήρα τηλέφωνο
και τον Κώστα Πλατσιούρη που ο παππούς του ήταν ο καλύτερος στη Νεράιδα και τον
Φλίσιο και έμαθα το εξής απίστευτο: Της έβαλαν αυτή την τσίγκινη λαιμαριά γιατί πολλές φορές
οι γίδες βυζαίνονται μόνες τους και με αυτόν τον τσίγκο η συγκεκριμένη δεν
μπορούσε να φτάσει στο στήθος της να το βυζάξει.
Τώρα γιατί το κάνει αυτό μια γίδα, είναι μυστήριο. Θεωρείται
κάπως φυσικό να το κάνει όταν στερείται τα κατσίκια της και δεν την αρμέγουν,
οπότε βαραίνει το στήθος της και την πονάει και με αυτό τον τρόπο
ανακουφίζεται. Έτσι γλυκαίνονται, μου είπε η μάνα μου, και συνεχίζουν να το
κάνουν όποτε έχουν γάλα. Για να τους κόψουν αυτές τις συνήθειες λοιπόν εφαρμόζουν
το σύστημα με τη λαιμαριά κι έτσι πονάει όταν τεντώνεται να φτάσει το στήθος της
και το παρατάει κι έτσι το ενδιαφέρον της για τροφή στρέφεται στο δάσος.
Τα γράφω αυτά με κάποια επιφύλαξη και θα ήθελα αν κάποιος
ξέρει περισσότερα για αυτό το θέμα να με ενημερώσει με κάποιο τρόπο για να συμπληρώσω
τις πληροφορίες.
ΑΘΗΝΑ, 13062017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου