Ο Θωμάς Θωμαδάκης είναι ο άνθρωπος στην ταβέρνα του οποίου (Πυθέου
116) έτρωγα για οκτώ συνεχή χρόνια, από το 1992 ως το 2000 πέντε φορές
τουλάχιστον την εβδομάδα καθώς αυτή την ανακάλυψα όταν μετακόμισε η
Ελευθεροτυπία από την οδό Κολοκοτρώνη στο Νέο Κόσμο ενώ δεν είναι και λίγες οι
επισκέψεις που κάνω και στα επόμενα χρόνια.
Το γεγονός ασφαλώς και αποτελεί προσωπικό ρεκόρ κολλήματος
με τόπους και στέκια που αγαπώ και το έχω συνδυάσει με πολύ γόνιμα μεσημέρια, δίπλα
από τα βαρέλια με το ωραίο κρασί που φτιάχνει ακόμη ο ίδιος και το γράψιμο
κάποιων από τα καλύτερα κείμενά μου που τα διαβάζαμε τότε στην Ελευθεροτυπία. Η
ωραία αυλή του Θωμά, από τις λίγες ή μάλλον η τελευταία που θυμίζει μια
αθηναϊκή ταβέρνα όπως αυτή λειτουργούσε από τη δεκαετία του ’60 ήταν πάντα ένα
χώρος έμπνευσης και ξεκούρασης για μένα και γι’ αυτό την προτιμούσα ενώ πάντα
έκανα και ωραίους διαλόγους με τον Θωμά που αποτελεί κεφάλαιο μνήμης για τη
γειτονιά του και την Αθήνα και τους γείτονες από το Νέο Κόσμο.
Έτσι σήμερα το μεσημέρι, μετά από μια επίσκεψη στην περιοχή
από την οποία δεν έλειψε και ένα στενάχωρο πέρασμα γύρω από την ερειπωμένη
Ελευθεροτυπία, πέρασα και από το Θωμά, έκατσα για λίγο στην αυλή και είπαμε δυο
λόγια για τα παλιά και τα καινούργια και για να θυμόμαστε τη μέρα πριν
επαναλάβουμε τη συνάντηση βγάλαμε και μια φωτογραφία που μαζί μας εμφανίζονται
ο εξαιρετικός μάγειρος Μανώλης Θωμαδάκης και φυσικά ο μέγιστος των σερβιτόρων
Γρηγόρης Ατσάλης. Την επόμενη, θα είμαστε περισσότεροι…
ΥΓ. Τη φωτογραφία τράβηξε ο Διονύσης Γιαννιώτης που δούλευε
κι αυτός στην Ελευθεροτυπία, στο Τυπογραφείο στο Κορωπί και έτυχε κι αυτός να
επισκεφτεί σήμερα μετά από πολλά χρόνια τον Θωμά.
ΑΘΗΝΑ, 07062017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου