Εγώ δεν πρόλαβα στη μαθητική μου ζωή τις παλιές πλάκες με τα
κοντύλια και τα σφουγγάρια καθώς είχαν υποχωρήσει μπροστά στη χρήση του
μολυβιού. Κάτι απλά ήταν στην αρχή, μαύρα και τα ακολούθησαν τα ανεπανάληπτα
κιτρινόμαυρα Faber με κολλημένη τη γομολάστιχα πάνω τους τα οποία είχαν όμως
ένα πρόβλημα: δεν μπορούσαμε να τα μασήσουμε στις στιγμές της αμηχανίας και τις
φορές που ήμασταν αδιάβαστοι. Όπως και να έχει με τα μολύβια και τις ποιότητές
τους, όσοι κι όσες διανύουμε σήμερα την ηλικία της ωριμότητας, με τα μολύβια,
τις γομολάστιχες και τις ξύστρες θεμελιώσαμε τη γραφή μας.
Με αυτά έμαθα κι εγώ να γράφω, σε τετράδια του «Φοίνικα» με
εξώφυλλά σκηνές από την θρησκευτική και την εθνική ζωή ή τα άλλα με γαλάζιο
πλαστικό εξώφυλλο και με το άγχος να είναι πάντα επιμελημένα και καθαρά και
κατόπιν συνέχισα με τα στυλό BIC,
τα οποία θεωρώ ως ανεπανάληπτα και συνεχίζω τα χρησιμοποιώ ακόμη. Μοιράζω,
ομολογώ το σήμερα το γράψιμό μου με μολύβια και στυλό με το πληκτρολόγιο καθώς
επιμένω να κρατάω σημειώσεις και να αναπτύσσω τα κείμενα πρώτα στο χαρτί, να
δουλεύω εκεί τις λέξεις και τις προτάσεις και μετά να τα περνάω στην οθόνη. Το
βρίσκω πιο σίγουρο και βεβαίως, ομολογώ, πως είμαι από εκείνους που δεν γράφουν
ούτε SMS στο τηλέφωνο.
Δεν μπορούσα όμως να κάνω καλύτερο συνδυασμό ενόψει των
εκλογών της ΕΣΗΕΑ μεθαύριο και να στείλω το δικό μου μήνυμά μου από το να σταθώ
δίπλα στο κλασσικό μνημείο της γραφής στο Χαλάνδρι με ένα άλλο, μνημείο επίσης
της νέας εποχής στη δημοσιογραφία και βεβαίως στην επικοινωνία, ένα λάπτοπ.
Αυτό το εργαλείο ήταν η συνέχεια της φωτοσύνθεσης, τεχνική την οποία έμαθα από
τα πρώτα κιόλας βήματά μου στη δημοσιογραφία αφού ήδη είχα δουλέψει και λίγους
μήνες το 1983 στη λινοτυπία, στις ιστορικές εγκαταστάσεις της εφημερίδας
«Ακρόπολις» στην οδό Φειδίου. Μετά βεβαίως ακολούθησαν τόσα πολλά πράγματα που
άλλαξαν εντελώς το γράψιμο και τη δημοσιογραφία, όχι μόνο όσον αφορά την
τεχνική αλλά κυρίως στην ουσία της.
Για να δηλωθεί λοιπόν η συνέχεια και ο σταθμός βεβαίως που
είμαστε, στάθηκα δίπλα από το μνημείο του μολυβιού στο Χαλάνδρι με το λάπτοπ.
Θα μπορούσα να μείνω ώρες εκεί αν ήταν εφικτό να συνδεθώ κάπου με ηλεκτρικό
γιατί, όπως και τα μολύβια για να δουλέψουν ήθελαν την ξύστρα τους, έτσι και
αυτό το εργαλείο θέλει απαραίτητα σύνδεση με ρεύμα…
ΑΘΗΝΑ, 05062017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου