Στον ανατολικό
ορίζοντα της αυλής του σπιτιού στη μικρή πατρίδα, εδώ και κάποια χρόνια η όραση
σκοντάφτει στους σκελετούς των μεγάλων καστανιών του κτήματος των Λουκοπουλαίων
(νυν Νικολάου Σαρόγλου) οι οποίοι προέκυψαν όταν μια φοβερή αρρώστια τις ξέρανε.
Επειδή δεν το ξύλο της καστανιάς είναι σχεδόν αθάνατο καθώς δεν το επηρεάζουν
οι μύκητες να το αποσυνθέσουν όσο τα ξύλα από άλλα είδη, τούτα θα είναι εκεί για
πολλές δεκαετίες ακόμη εκτός και αν βάλουμε μια μέρα πλάτη όλοι οι χωριανοί να
ρίξουμε στο έδαφος τις τεράστιες ξερές καστανιές και τις κάνουμε καυσόξυλα.
Στα γυμνά
αυτά κλαδιά λοιπόν έρχονται και κουρνιάζουν συνήθως κοράκια· είδος
που άλλοτε ευδοκιμούσε στη περιοχή αλλά λόγω έλλειψης τροφής τα τελευταία
χρόνια και εξαιτίας της εγκατάλειψης των καλλιεργειών ο αριθμός τους έχει
μειωθεί σημαντικά. Στα ίδια κλαδιά κουρνιάζουν για λίγο, όσο χρειάζεται να
σαρώσουν με την τρομερή ματιά τους το γύρω χώρο για να εντοπίσουν τίποτα πουλιά,
ερπετά και σίγουρα στα κοτέτσια της γειτονιάς για κανένα απρόσεχτο πουλερικό που
και που λίγα γεράκια. Εννοείται, ότι αυτά τα κλαδιά είναι απαγορευμένα για κάθε
άλλο είδος πουλιών γιατί δίνουν εύκολο στόχο…
Σε αυτά
τα κλαδιά χθες είδα να έχει κουρνιάσει μια κίσσα (γκζάνες) τις λένε στο χωριό
και ταιριάζει το όνομα με την αποκρουστική λαλιά της η οποία ξεχωρίζει απ’ όλα τα άλλα πουλιά της κατηγορίας
της. Καθότι αρπακτικό η πολύχρωμη κίσσα και μάλιστα πιο επιδέξιο και άπληστο
από τα κοράκια και ιδιαίτερα προσεκτικό στις εξορμήσεις της σε κάθε είδους
καρπό, από καλαμπόκια μέχρι καρύδια κυριολεκτικά τα ρημάζει. Παρότι δε
πρόκειται για ένα ληστή των καρπών εντούτοις δεν προκαλεί κανένα ενδιαφέρον για
τους κυνηγούς κι έτσι πολλαπλασιάζεται με γοργούς ρυθμούς. Γι' αυτό δεν αποτελεί παράδοξο στη θέση πάνω στα γυμνά κλαδιά αντί για κοράκια να βλέπουμε να
κουρνιάζουν κίσσες οι οποίες εκτός από καρπούς έχουν αδυναμία και αρπάζουν ότι
γυαλίσει στο μάτι τους!
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 24122017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου