Κάθε Χριστούγεννα, άντε και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς αν
δεν προλάβω, κάνω προσκλητήριο των συγχωριανών – στη γη και στον ουρανό, δίνοντας περισσότερο βάρος σε εκείνους που γνώρισα να υπάρχουν πριν από μένα και διαρκώς αραιώνουν και λιγότερο στους κατοπινούς γιατί οι περισσότεροι απ’ αυτούς διατηρούν εξ
αποστάσεως σχέση με το χωριό και η παρουσία τους σημειώνεται στις γιορτές
συνήθως ή το καλοκαίρι.
Για το προσκλητήριο έχω μια μέθοδο που δεν κάνει λάθος: την
παρατήρηση των καμινάδων από τα σπίτια του χωριού και όταν έχει χιόνι τα χνάρια
στις αυλές και στους δρόμους. Η δεύτερη μέθοδος έχει πάψει να έχει
νόημα αλλά την κρατάω να με βοηθάει σε συνειρμούς και στατιστικά και στηρίζομαι στην πρώτη η οποία με βοηθάει να κάνω και ακριβή εκτίμηση πεδίου καθώς ο καπνός
δείχνει και από μακριά ποιο σπίτι είναι ζωντανό και σε ποια γειτονιά του χωριού.
Στην περίπτωση του καπνού φυσικά και λογαριάζουμε και τις σόμπες ενώ ένα
πρόβλημα που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια με το καλοριφέρ που έχουν αρκετά
σπίτια στο χωριό μπορεί να επιφέρει και κάποιο στατιστικό λάθος οπότε και
επιστρατεύω την περίπτωση της επί τόπου
παρατήρησης της αυλής και βεβαίως τη νύχτα των φωτισμένων παραθύρων του
σπιτιού.
Στο φετινό λοιπόν προσκλητήριο η πρώτη διαπίστωση που
προέκυψε είναι ότι τα πράγματα είναι σταθερά, τα ίδια σε αριθμό σπίτια που ήταν
ανοιχτά πέρσι τα Χριστούγεννα είναι κι εφέτος και δεν προβλέπεται να αλλάξει τις
επόμενες ημέρες ούτε με θαύμα. Το καινούργιο, και αυτό οφείλεται στη φύση του
χιονιού που έπεσε προχθές είναι ότι αυτό κολλάει στα δέντρα και στα πράγματα,
δεν πέφτει εύκολα και δημιουργεί ιδιαίτερες εντυπώσεις, όπως αυτή με τον κατάμαυρο
παπά της καμινάδας που φόρεσε άσπρα φτερά σαν πελαργός!
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 24122017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου