ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ Ι

Η βρύση Καμάρα στον κάτω δρόμο 

Πέντε δεκαετίες και Χριστούγεννα από το χωριό δεν θυμάμαι να έχω λείψει πάνω από τρεις ή τέσσερις φορές και σαφώς ήμουν δικαιολογημένος. Μια χρονιά ήταν σίγουρα το 1979 που υπηρετούσα την θητεία μου στο Μέγα Δέρειο στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στον Έβρο και κάνα δυο άλλες όταν η Άρτεμη ήταν μικρή και δεν ήταν εύκολο να μετακινηθούμε χειμώνα καιρό στο Βελούχι. Όλες τις άλλες φορές ήμουν παρών και ομολογώ ότι στα παλιότερα χρόνια που ήταν οι γονείς μου πιο νέοι και το σπίτι ζωντανό έχω πιάσει και το μαχαίρι στη γιορτή που λέγονταν γουρνοχαρά…

Ήρθα κι εφέτος με το ΚΤΕΛ Καρπενησίου φοβούμενος πως στο δρόμο θα συναντήσουμε παγετώνες στο Μαρτίνο και μαμούθ μετά την Τραγάνα αλλά τίποτα απ’ όλα τα φοβιστικά που ακούμε στις ειδήσεις δεν συνέβη. Η διαδρομή ήταν μέσα σε ένα λαμπερό ήλιο και καθώς περνούσαμε βλέπαμε ότι το χιόνι είχε ήδη υποχωρήσει προς τα ψηλότερα σημεία των βουνών της Βοιωτίας και της Φθιώτιδας. Μόνο από τη Μακρακώμη και πάνω ο κάμπος ήταν κάτασπρος και τα δέντρα στα βουνά κατάφορτα από το χιόνι της χθεσινής ημέρας το οποίο όμως περιορίζονταν αισθητά καθώς το έτρωγε ο ήλιος. Το ίδιο και στα δάση γύρω από το χωριό, ελάχιστο ήταν πάνω στα δέντρα που έσταζαν σαν σε απόβροχο.

Το ύψος του χιονιού στο χωριό (υψόμετρο 750 μ.) υπολογίζω πως ήταν τριάντα πόντοι και όσο ανεβαίνουμε στο βουνό σίγουρα θα ήταν ψηλότερο και το γεγονός με ενθουσιάζει και χαίρομαι που συμβαίνει αυτό έστω και καθυστερημένα. Εννοείται ότι δεν έχω τη χαρά του εκδρομέα των εορτών και ουδόλως με επηρεάζει το πνεύμα των Χριστουγέννων που δεν το συμπαθώ πλέον καθόλου. Το χιόνι με ενθουσιάζει γιατί πέρσι ζήσαμε μια τρομερή ξηρασία και οι πηγές στέρεψαν από τον Ιούλιο και στέγνωσαν τα πάντα στη μικρή πατρίδα γιατί χιόνισε λίγο και απ’ αυτό δεν έφτασε ούτε σταγόνα στις κοιλιά της γης να τη γεμίσει νερό και να έχουν οι πηγές άφθονο και να τρέχει δυνατό στα ρέματα και στα ποτάμια και να ξεδιψάει τα χωράφια και να δροσίζει τις ρίζες των δέντρων και των χορταριών.  

Λίγο ακόμη και ο φράκτης δεν θα έχει κανένα ρόλο.

ΥΓ. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που είχα καλομάθει με κάποιους φακούς για όλες τις δουλειές αναγκάζομαι να κάνω φωτογραφίες με ένα εκπληκτικό 50άρι (1:1,8) με τον κίνδυνο να βρεθώ σε κανένα ρέμα γιατί το θέμα να πετύχει θέλει την απόστασή του. 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 23122017