Ο ήλιος του Ιουλίου είναι σκληρός,
ανελέητος· κανένα πλάσμα δεν μπορεί να τον αντέξει εκτεθειμένο στις ακτίνες του
πολύ ώρα και γι’ αυτό, όλα ψάχνουν να βρουν μια φυλλωσιά να χωθούν από κάτω,
τρύπα να κρυφτούν ή κτίσμα να μετριάσουν τον καύσωνα. Ούτε οι πέτρες δεν
αντέχουν καμιά φορά και το χώμα, στεγνό, σκασμένο και γεμάτο σκόνη πυρώνει σαν
φούρνος που τον έχουν ξεχάσει ανοιχτό…
Ανέκαθεν, αυτές τις ζεστές ημέρες του
Ιουλίου οι κάτοικοι της υπαίθρου απέφευγαν να μένουν πολλές ώρες στον ήλιο και
το ίδιο έκαναν φυσικά και όσοι κατοικούσαν στις πόλεις. Τις δουλειές που είχαν
να κάνουν όλοι τις διεκπεραίωναν τις πρωινές ώρες ή αργά το απόγευμα και τα
μεσημέρια, ένας ύπνος σε δωμάτιο με δροσιά ήταν επιβεβλημένος.
Φυσικά δεν έλλειπαν αυτοί που ήταν
υποχρεωμένοι να δουλεύουν κάτω από τον ήλιο, όπως οι εργάτες στην οικοδομή ή
στα τεχνικά έργα γιατί αυτή ακριβώς την περίοδο είναι η εποχή που είναι
σταθερές οι καιρικές συνθήκες και η δουλειά προχωράει σταθερά.
Τους εργάτες στα τεχνικά έργα της πόλης
μου θύμισαν προχθές οι αρχαιολόγοι που σκάβουν ένα τμήμα της Ποικίλης Στοάς,
στο μεγάλο σκάμμα μεταξύ των οδών Αδριανού και Άστιγγος, εκεί που
πλησιάζει το Θησείο. Σε αυτό το μεγάλο σκάμμα βλέπουμε κάθε χρόνο να μπαίνουν
σπουδαστές αρχαιολογίας από την Αμερικάνικη Σχολή Κλασσικών Σπουδών και να
αρχίζουν να σκάβουν με προσοχή το έδαφος με τις στρωματώσεις των αιώνων, να το
κοσκινίζουν, να ξεχωρίζουν κάθε πετραδάκι του ή ότι άλλο βρίσκουν και με τα
ευρήματά τους να προσπαθούν να συμπληρώσουν την ιστορία της Αθήνας. Είναι
δε σε τέτοιο σημείο του μοναδικού αυτού δρόμου στον κόσμο με θέα την
Ακρόπολη το σκάμμα που πολλοί από τους τουρίστες κάθονται και χαζεύουν τους
αρχαιολόγους στο έργο τους και τους φωτογραφίζουν να τους θυμούνται.
Οι νεαροί αρχαιολόγοι με τους καθηγητές
τους που επιβλέπουν την ανασκαφή δουλεύουν από νωρίς το πρωί να μην τους πιάσει
η μεγάλη ζέστη, φοράνε ελαφρά ρούχα και απαραίτητα καπέλα ενώ όπου τους βολεύει
βάζουν και μια τέντα να μην τους λιώσει ο ήλιος. Δεν σηκώνουν
κυριολεκτικά κεφάλι παρά μόνο να ξεδιψάσουν και ξαναπιάνουν αμέσως τη σκαπάνη
τους γιατί πρέπει μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα που έχουν στη διάθεσή τους
να σκάψουν ένα συγκεκριμένο κομμάτι του σκάμματος. Το ίδιο με το σκάμμα στην
Ανδριανού γίνεται μέσα στον Ιούλιο και τον Αύγουστο σε πολλούς αρχαιολογικούς
χώρους σε όλη την Ελλάδα με σπουδαστές που εκπαιδεύονται πρακτικά στην επιστήμη
τους και ζωντανεύουν για λίγες εβδομάδες τους σιωπηλούς αυτούς ερειπιώνες.
Στην Ανδριανού όμως οι σπουδαστές εκτός
από την εμπειρία που αποκτούν προσφέρουν και ένα άλλο πολύ μεγάλο πράγμα στην
πόλη μας που είναι μια μητρόπολη της παγκόσμιας αρχαιολογίας και φιλοξενεί
κάποια από τα πιο σπουδαία μνημεία της αρχαιότητας. Δείχνουν με τον τρόπο τους
σε όλους και κυρίως στους επισκέπτες της Αθήνας στην πράξη την αρχαιολογία και
πως υπάρχουν ακόμη πολλά κοιτάσματα ιστορίας κάτω από τις παλιές γειτονιές που
περιμένουν να αποκαλυφθούν τους μήνες που ο ήλιος της Ελλάδας μπορεί να φωτίζει
με ένα μοναδικό φως στον τόπο αλλά κάποιοι έχουν αλλού την προσοχή τους, στο
χώμα και σε ότι αυτό κρύβει…
ΑΘΗΝΑ, 09072018, εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 32.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου