Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018

ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΑΝΑΖΗΤΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ



Αν κρίνουμε από την κατάσταση της πράσινης λινάτσας που καλύπτει το παλιό κτίριο στην οδό Σουρμελή, λίγο πριν από την οδό Λιοσίων, δεν πρέπει να είναι πολλά τα χρόνια που το σαβάνωσαν και ως είθισται, το ξέχασαν. Έτσι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις αν δεν έχει ορίζοντα απόδοσης η αναπαλαίωση ενώ για κάποιους άλλους λόγους η λινάτσα μπορεί να μείνει στις σκαλωσιές μέχρι αυτό να γίνει σωρός από υλικά που παίρνει ο αέρας. Πιθανόν δε να το κάλυψαν για να μη βλέπουν οι γείτονες και οι περαστικοί την κατάντια του.

Τούτο ενισχύει και η αφελής πολλές φορές εντύπωση για τη διατήρηση αναλόγων κατασκευών με τον ισχυρισμό ότι αποτελούν δείγματα της αρχιτεκτονικής σε μια πόλη που την έχει απαξιώσει προ πολλών δεκαετιών και οι νοικοκυραίοι τους τα έχουν παρατήσει γιατί τους είναι πια ασύμφορα. Τέτοια παραδείγματα μπορούμε να δούμε πολλά και σε διάφορα σημεία της πόλης και φανερώνουν πως η αγάπη για τα παλιά σπίτια είχε να κάνει με τις επιδοτήσεις που αφειδώς έρρεαν τα παλαιότερα χρόνια για την αποκατάσταση κάποιων κτιρίων που τα στοιχεία τους είναι τέτοια που αξίζει να διατηρηθούν για να νοσταλγούν όσοι τα έζησαν και να μελετούν οι φοιτητές της αρχιτεκτονικής. Ένας επίσης λόγος που πολλές αναπαλαιώσεις εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους ήταν ότι εξέλιπε ο σκοπός τους που ήταν η στέγαση καταστημάτων ή υπηρεσιών αλλά από τη στιγμή που η αγορά γέμισε με άδεια μαγαζιά, κανένας δεν ρισκάρει να ανοίξει ένα και να χρεοκοπήσει.

Πέραν απ’ αυτά τα οποία αποτελούν και στοιχεία μιας ξεχασμένης, λόγω και της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας στην κοινωνία μας συζήτηση για την εικόνα της πόλης, τα πράγματα έχουν και μια άλλη διάσταση. Αυτοί που σαβάνωσαν τα κτίριο έβαλαν μέσα από τη λινάτσα και το δεντράκι που ζούσε στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι χωρίς να σκεφτούν αν αυτό μπορεί να ζήσει χωρίς ήλιο ή αέρα. Τι τους ένοιαζε εξάλλου; Ένα λιγότερο δέντρο στους δρόμους της πόλης δεν το αντιλαμβάνεται κανένας και ειδικά στη Σουρμελή στην οποία ελάχιστα φαίνονται τα κατοικημένα σπίτια στους ορόφους ενώ από τα ισόγεια καταστήματα  τα περισσότερα είναι αμπαρωμένα και η κίνηση γενικώς περιορισμένη καθώς όλοι βιάζονται να απομακρυνθούν το γρηγορότερο από ένα άδειο δρόμο.   

Τα δέντρα όπως είναι γνωστό, δεν έχουν πόδια να περπατήσουν, να φύγουν, να σωθούν, αλλά έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα, να γέρνουν, να ελίσσονται, να ψάχνουν να βρουν μια θέση στον ήλιο και αυτό έκανε και το θύμα της λινάτσας. Αυτό στη Σουρμελή κατάφερε, με τον τρόπο του βεβαίως και τρύπησε σε ένα σημείο το ημιδιάφανο παραπέτασμα και αφού βγήκε το πρώτο του κλαράκι και είδε πως δεν καραδοκεί κανένας με ψαλίδι να το κουρέψει, έδωσε το σήμα και ξεχύθηκαν και τα άλλα έξω και πλέον απολαμβάνουν για λογαριασμό και των υπολοίπων που είναι κρυμμένα τον ήλιο και τους μεταφέρουν εκτός από τη ζεστασιά του και το τι βλέπουν στον δρόμο που η φθορά μέρα τη μέρα επικάθεται σε παχιές στρώσεις ερημιάς και μελαγχολίας για ένα άλλοτε ζωντανό κομμάτι της πόλης.

ΑΘΗΝΑ, 11072018, Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 38.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου