ΤΑ ΓΕΛΑΔΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ

Ο ποταμός Μέγδοβας που περπατήσαμε προχθές με τους φίλους από τον ΕΟΣ Καρδίτσας ακούγεται από τους ντόπιους και ως η Μέγδοβα αλλά σε διάφορα παλαιότερα κείμενα θα τον συναντήσουμε και ως Καμπύλο αλλά κυρίως ως Ταυρωπό – έτσι είπαν στην αρχή και το φράγμα που μάζεψε τα μισά νερά του και αργότερα ονομάστηκε Λίμνη Πλαστήρα ενώ ένα άλλο κομμάτι του, εκεί που έσμιγε με τον Αχελώο βρίσκεται κάτω από τη λίμνη Κρεμαστών.

Το όνομα Ταυρωπός προέρχεται από τη λέξη ταύρος και το αρχαίο ελληνικό ρήμα όψομαι (βλέπω) - συμπαθάτε με για τη φιλολογική μου επάρκεια σε αυτό το θέμα το οποίο θίγω με άλλη αφορμή και ζητώ την επιείκειά σας αλλά και τη συμβολή σας για το σωστό- που σημαίνει αυτός που έχει την όψη του ταύρου ή και μάτια ταύρου (βλ. γλαυκώπις – προσωνύμιον της Αθηνάς). Στην περίπτωση για να δοθεί από τους μακρινούς μας προγόνους αυτό το όνομα στον ποταμό, έγινε για δυο κυρίως λόγους. Πρώτον ότι η δύναμή του ποταμού έμοιαζε με ταύρο, μαινόμενο μάλιστα όταν ήταν στις κατεβασιές του ή τα πρασινογάλαζα νερά του έμοιαζαν με μάτια βοδιού. Και στις δυο περιπτώσεις τα πράγματα ταιριάζουν κι έτσι κρατήθηκε το όνομα αυτό στον ποταμό Μέγδοβα ως τις ημέρες μας.

Με αυτές τις σκέψεις παρατήρησα αρκετή ώρα (και από απόσταση βεβαίως) ένα κοπάδι γελάδια που αναχάραζε κάτω από τα πλατάνια προς την πλευρά του Κλειτσού και τα όποια μόλις μας είδαν μαζεύτηκαν όλα σε μια πυκνή ομάδα, με τα μεγάλα να μας παρατηρούν εξεταστικά ενώ παράλληλα είχαν στο νου τους τα μοσχάρια και σε μια διάταξη άμυνας θα έλεγα, πέρασαν το ποτάμι κάνα δυο φορές μέχρι να βρουν ένα άλλο μέρος να ησυχάσουν.

Το θέαμα ήταν ωραίο και έδειχνε υποτυπωδώς την οργάνωση αυτών των ζώων, τα οποία αποκαλούμε και περιφρονητικά κάπως «γελάδια» και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον παρείσακτο στο χώρο τους και την προστασία των αδυνάμων μελών του κοπαδιού. Ήταν ωραίο επίσης θέμα για φωτογραφίες αλλά ήθελε ένα καλό τηλεφακό ώστε να μην ενοχλούνται από την παρουσία του φωτογράφου και φυσικά αυτός να είναι σε απόσταση ασφαλείας γιατί τότε, πριν προλάβει να δει τα υπέροχα μάτια ενός ταύρου που λούζεται στο ποτάμι, θα γνώριζε με επώδυνο τρόπο τη δύναμη των κεράτων του. Στην περίπτωση αυτή, κανένας δεν μπορεί να εκτιμήσει τις αντιδράσεις του παντοδύναμου αυτού ζώου όταν νοιώσει πως απειλείται το κοπάδι με τα θηλυκά και τα μοσχάρια που είναι ο αρχηγός. 

Πέρα όμως απ’ αυτά τα φιλολογικά, το κοπάδι των γελαδιών στον Μέγδοβα, ήταν και το μόνο ζωντανό στοιχείο που συναντήσαμε. Τίποτα άλλο που να δηλώνει πως εκεί κοντά, στις πλαγιές πάνω από την κοίτη του υπάρχει μια άλλη δραστηριότητα. Ούτε ένα κοπάδι προβάτων δεν ακούσαμε, ούτε κοπάδι από γίδια πάλι. Το χειρότερο ήταν ότι δεν βρήκαμε μπροστά μας, σε καμιά από τις έρημες λογγές του ένα καλλιεργημένο χωράφι, ούτε ένα κήπο, ούτε ένα δέντρο καρποφόρο. Το γεγονός απογοητεύει πλήρως όσους έχουν την αυταπάτη ότι η ελληνική ύπαιθρος είναι ακόμη ζωντανή και μάλιστα σε έναν τόπο που από τη φύση είναι ευλογημένος από κατακάθαρα νερά αλλά κι αυτά άδεια από ζωή. Ελάχιστα ήταν τα ψάρια που είδαμε, σχεδόν καθόλου πέστροφες που γι’ αυτές φημίζονταν όπως επίσης και ελάχιστα αμφίβια καθώς και ερπετά. Το γεγονός λένε οφείλεται στις τρομερές κατεβασιές που έκανε πρόπερσι και είναι μια εύλογη αιτία αλλά τα πράγματα πρέπει να οφείλονται σε μια σειρά άλλων παραγόντων που όλα μαζί νέκρωσαν τον Μέγδοβα.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, όλος ο Μέγδοβας, και στις δυο πλευρές του ήταν γεμάτος από  κόσμο με έντονες αγροτοκτηνοτροφικές δραστηριότητες αλλά το έφεραν έτσι τα πράγματα, σήμερα να υπάρχουν μόνο ελάχιστα κοπάδια από γελάδια κι αυτά φοβισμένα από τους λύκους και τις αρκούδες που αφθονούν πλέον στην περιοχή. Η δε βοσκή τους περιορίζεται και αυτή στην κοίτη του ποταμού και ψηλά στους ελατιάδες και τα σπανά γιατί εξαιτίας της πληθυσμιακής αποψίλωσης, της υποχώρησης της υλοτομίας από τους ντόπιους,  της εγκατάλειψης των μονοπατιών και κυρίως της ολοκληρωτικής μείωσης των κοπαδιών κατσικιών, το δάσος από τα πουρνάρια να είναι αδιάβατο για τα γελάδια και κάθε άλλο ζωντανό.  Ένα αδιάβατο δάσος από πουρνάρια έχει κατακλύσει πλέον την περιοχή και μόνο όπου υπάρχει κανένας ανοιχτός δασικός δρόμος μπορεί να το πλησιάσει κάποιος και μόνο μέσω αυτών όσοι έχουν κοπάδια γελάδια μπορούν να τα έχουν στο νου 

τους.

ΑΘΗΝΑ, 21092018. Περιοδικό "Κυνήγι - Δημοκρατία",  19092018, σελ. 70-71.