ΜΑΣ ΣΑΠΙΣΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΦΕΤΟΣ…

Τέτοιο καιρό, λένε οι ντόπιοι στα χωριά του Ανατολικού Τυμφρηστού δεν έχουν ζήσει ποτέ και μιλάνε βέβαια για την καθημερινή σχεδόν βροχή που πέφτει και τους περισσότερους επηρεάζει μόνο ψυχολογικά καθώς συνταξιούχοι ή παροπλισμένοι, δεν έχουν πια καμιά δραστηριότητα στο ύπαιθρο ενώ αυτοί που αντιμετωπίζουν ουσιαστικό πρόβλημα, είναι οι λίγοι κτηνοτρόφοι που χάρη σε αυτούς παρατηρείται κάποια αχνή ζωή στα βουνά και τις εξοχές και διατηρούν και μια υποτυπώδη οικονομική δραστηριότητα στις μικρές πατρίδες.

Κακά τα ψέματα. Ο καιρός φέτος, όχι μόνο στην Κεντρική Ελλάδα αλλά σε όλη τη χώρα μοιάζει να έχει τρελαθεί και βρέχει συνέχεια, σαν να είναι Νοέμβριος κάποιες φορές και ενώ τελειώνει ο Αύγουστος, τα λιβάδια έχουν ακόμη χλωρό χορτάρι όπως τον Μάιο. Το ζήτημα ασφαλώς και απασχολεί επιστήμονες σε όλο τον κόσμο γιατί και σε άλλες χώρες παρατηρούνται διάφορα περίεργα φαινόμενα και όλοι μαζί προσπαθούν να βρουν μια εξήγηση γιατί συμβαίνουν αυτά και πως θα επηρεάσουν τη ζωή μας, αν δεν σταματήσουν.

Φυσικά, όλα τα βλέπουν υπό το πρίσμα της οικονομίας κυρίως και δευτερευόντως σε κοινωνικό και ανθρωπιστικό επίπεδο αλλά και από την άλλη, σε μια διαλυμένη χώρα είναι περιττή πολυτέλεια να ασχολείται το κράτος με τέτοια πράγματα και κυρίως όταν θίγουν μικρές περιοχές που όλες οι παραγωγικές δραστηριότητες έχουν ατονήσει ή έχουν σβήσει. Έτσι, η πρώτη κουβέντα που ακούς είναι για τον καιρό και αν θα πρέπει να πάρουν ομπρέλα στη βόλτα τους ή την επίσκεψή τους το απόγευμα στην πλατεία του χωριού. 

Μια τέτοια κατάσταση πριν από δυο – τρεις δεκαετίες που όλη η ύπαιθρος είχε ακόμη λίγο κόσμο –αυτούς που έμειναν… πίσω, όπως έλεγαν πολλοί και τους τελευταίους από αυτή τη γενιά αποχαιρετάμε πλέον καθημερινά– θα ξεσήκωνε τον κόσμο, θα τον έβαζε να σκεφτεί τι να κάνει να βγάζει τουλάχιστον τα απαραίτητα τρόφιμα της χρονιάς. Από τη γη του φυσικά και από την δική του παραγωγή μέρος της οποίας αν περίσσευε βέβαια θα έδινε στο εμπόριο ή θα το αντάλλασε με άλλα χρειαζούμενα που έρχονταν από άλλους τόπους. 

Έτσι ήταν τα πράγματα τότε, πριν η «αγορά» μπει σε όλες τις κοινωνίες και εξισώσει ζωή  από άκρη σε άκρη του κόσμου για τα είδη πρώτης ανάγκες και βεβαίως τις υπηρεσίες.

Σήμερα που δεν υφίσταται κάτι τέτοιο αφού δεν υπάρχει καμιά παραγωγή, γιατί να μπει κάποιος σε κόπο να σκεφτεί τι συμβαίνει; Όπως αφέθηκαν όλα να παρακμάσουν στην ελληνική ύπαιθρο και όλη η προσοχή δόθηκε πως οι κάτοικοι των πόλεων, μικρών ή μεγάλων μπορεί να προμηθεύονται τα χρειαζούμενα από το μαγαζί, γιατί να σκάσει αν φέτος οι καρυδιές στην ορεινή Φθιώτιδα θα έχουν την μικρότερη καρποφορία των τελευταίων δεκαετιών; Τι τον νοιάζει αν στα μαγαζιά έχουν εξαφανιστεί τα ελληνικά καρύδια και ο κόσμος που τα θέλει τα βρίσκει με προέλευση Μολδαβίας και είναι μάλιστα και φθηνότερα;

Γιατί να πονοκεφαλιάσει με την περίπτωση των κήπων που έχουν ελαττωθεί σε τραγικό βαθμό σε όλα τα χωριά. Φεύγουν οι παλιοί που τους φρόντιζαν και δεν κλείνουν μόνο σπίτια, ρημάζουν και οι κήποι – για τα χωράφια δεν μιλάει κανένας πια αφού το δάσος τα έχει κυριεύσει όλα, έκλεισε μονοπάτια, κατάπιε εξοχές, έσβησε τα ξέφωτα, πλημμύρισε τα πάντα με δέντρα τα οποία χωρίς τον άνθρωπο να περνά ανάμεσά του και τις κατσίκες να το περιορίζουν, έγινε ζούγκλα αδιάβατη ακόμα και για τα αγριογούρουνα. Φέτος όπως παρατηρώ στα χωριά του Τυμφρηστού οι κήποι που καλλιεργήθηκαν ήταν ελάχιστοι αλλά και η παραγωγή τους πολύ κακή. Τα κηπευτικά, ιδιαίτερα οι ντομάτες σάπισαν ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα, τα λάχανα σκουλήκιασαν, τα φασόλια ξεράθηκαν.

Το γεγονός δεν φέρνει κανέναν σε απόγνωση καθώς ξέρουν πως μπορούν να φάνε ντομάτες αγορασμένες στο σούπερ μάρκετ της κοντινής κωμόπολης και δεν τους νοιάζει πια η γεύση ούτε αν προέρχονται από την Πολωνία ή την Κρήτη. Οι καταστάσεις που βιώνουν όλοι σε αυτή την άμοιρη χώρα τους έχουν κάνει εντελώς απαθείς απέναντι και σε πράγματα που μια γενιά πίσω θα την ξεσήκωναν και ο καιρός φέτος, ήρθε να επιβεβαιώσει πως έχουμε σαπίσει όπως τα ζαρζαβατικά από την βροχή στον μικρό κήπο!

Στην περίπτωση, το ουράνιο τόξο που εμφανίζεται πάντα μετά από μια καλοκαιρινή μπόρα στα χωριά του ανατολικού Τυμφρηστού, δεν είναι ικανό να καθησυχάσει τον κόσμο γιατί όλοι είναι βέβαιοι ότι την επόμενη μέρα θα ξαναβγεί μετά την καθημερινή βροχή!

ΑΘΗΝΑ, 218092018. Ένθετο περιοδικό "Κυνήγι" στην εφημερίδα "Δημοκρατία", σελ. 70-71.