ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

Οι θερινές διακοπές, ο χρόνος των οποίων για τους περισσότερους λήγει συνήθως μαζί με την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, είναι μια υπόθεση που αφορά όλο τον κόσμο. Δεν τυχαίνει όμως να έχουν όλοι το ίδιο προνόμιο να τις απολαύσουν και οι λόγοι είναι πολλοί -κυρίως οικονομικοί που ταλανίζουν μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας- αλλά και υγείας, ενώ οι έκτακτες υποχρεώσεις πολλές φορές για κάποιους υποχρεώνουν μέχρι και την αναβολή τους για άλλες πιο πρόσφορες στιγμές. Από την περίπτωση εξαιρούνται φυσικά όσοι εργάζονται το καλοκαίρι και είναι αρκετοί καθώς ο τουρισμός πλέον απαιτεί πολύ κόσμο να δουλεύει είτε στις πόλεις, είτε σε αυτό που λέμε προορισμό, σε βουνό ή θάλασσα.

Από την άλλη όμως είναι αρκετοί κι εκείνοι που δεν επιθυμούν να απομακρυνθούν από την πόλη γιατί δεν αγαπάνε τις μετακινήσεις και την πολυκοσμία στις παραλίες τον Αύγουστο και θεωρούν πως γι’ αυτούς πιο καλή εποχή είναι ο Ιούλιος ή ακόμα καλύτερα ο Σεπτέμβριος. Τέλος απομένει μια μεγάλη κατηγορία που ενώ δεν πάει διακοπές, δημιουργεί ένα περιβάλλον παραλίας στο μπαλκόνι με χρωματιστές ομπρέλες που στριμώχνονται πολλές φορές δίπλα στα πιάτα των δορυφορικών λήψεων, πράγμα που αφήνει να καταλάβει κάποιος και την προέλευση αυτού του ζει στο διαμέρισμα.

Τούτο γίνεται πιο εμφανές στο κέντρο της πόλης, από την Ομόνοια και πέρα και στα πέριξ της Αχαρνών όπου οι πολυκατοικίες έχουν πλημμυρίσει από αλλοδαπούς, μετανάστες που κανείς δεν νοιάζεται αν είναι νόμιμοι ή όχι και από πρόσφυγες που κανείς πάλι δεν ξέρει αν όντως είναι αυτό που δηλώνουν ή με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να ξεγελάσουν τις αρχές της Ελλάδας. Αυτός ο κόσμος έχει μετατρέψει πολλές παλιές γειτονιές της Αθήνας σε ένα πολυεθνικό μωσαϊκό που κυριαρχούν θρησκευτικά οι μουσουλμάνοι οι οποίοι και ξεχωρίζουν, είτε κυκλοφορούν στην πόλη είτε πηγαίνουν στις κοντινές παραλίες για μπάνιο. Εκεί βλέπουμε παρέες αποκλειστικά μελαμψών ανδρών να χαζεύουν διαρκώς τον ημίγυμνο θηλυκόκοσμο αλλά και γυναίκες από την Ανατολή με μαντήλες που επιχειρούν να κολυμπήσουν με τα λιγότερα ρούχα που επιβάλλουν οι κανόνες της θρησκείας τους.

Γι’ αυτό υπάρχει και το μπαλκόνι -άμα έχει βέβαια χώρο γιατί σε αυτές τις παλιές πολυκατοικίες τα μεγάλα μπαλκόνια ήταν πολυτέλεια- μετατρέπεται σε ένα κομμάτι από παραλία απ’ όπου μπορεί βέβαια να λείπει το αεράκι της θάλασσας και η άμμος αλλά έχει το προνόμιο να είναι μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και φυσικά την κριτική για του καθενός την εμφάνιση. Το θέμα δεν αφορά φυσικά μόνο τους μουσουλμάνους αλλά και πολλούς γηγενείς που η ιδέα να μετακινηθούν μέσα στη ζέστη μέχρι μια παραλία δεν τους ενθουσιάζει καθόλου και προτιμούν να περνάνε το καλοκαίρι τους στο μπαλκόνι κάτω από μια χρωματιστή ομπρέλα σαν να είναι οπουδήποτε στο Ιόνιο ή στο Αιγαίο!

ΑΘΗΝΑ, 30082018. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 37.