ΕΝΑΣ ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ξέρω πως στην πόλη υπάρχουν ένα σωρό πουλιά, σχεδόν απ’ όλα τα είδη του πτερωτού κόσμου εκτός νομίζω από βασιλικούς αετούς, θαλάσσια χελιδόνια και πιγκουίνους και δεν θα αναφερθώ σε τούτο το σημείωμα στις περιπτώσεις που καμιά φορά ταυτίζουμε κάποιους ανθρώπους με ορισμένα πουλιά, όπως τα κοράκια για παράδειγμα…

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όμως και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη φωτογραφία ενός τσαλαπετεινού που είδα σήμερα να ψάχνει για τροφή δίπλα στις γραμμές του ηλεκτρικού ακριβώς κάτω από το Θησείο. Δεν είχα ξαναδεί τέτοιο πουλί στην πόλη ούτε φανταζόμουν πως μπορεί ένας άρχοντας των βουνών, ένας εκλεκτός του δάσους, ένας ιπτάμενος πίνακας ζωγραφικής, ένας τόσο κομψός εκπρόσωπος του πτερωτού κόσμου να γυρίζει μέσα στα σκονισμένα και κακόμοιρα δέντρα της Αθήνας.

Την τελευταία φορά που είχα δει τσαλαπειτεινό ήταν στο δάσος με τις ωραίες βελανιδιές στην κορυφή Ταξιάρχης πάνω από το χωριό Λαφίνα του Αχελώου και μου είχε κοπεί η ανάσα από την ομορφιά αυτού του πουλιού. Δεν έκατσε όμως παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα πάνω σε ένα κλαδί και εξαφανίστηκε. Έτσι και να είχα μαζί μου ένα μεγάλο φακό τίποτα δεν θα προλάβαινα να έκανα.

Τούτος εδώ όμως που βλέπετε στη σημερινή φωτογραφία, που πάλι δεν είχα μαζί μου ένα μεγάλο φακό γιατί πως θα τον κουβαλούσα μέσα στη ζέστη αλλά αρκέστηκα στις δυνατότητες που έχει μια Cannon G11 η οποία σημειωτέον μπορεί να διαφημίζεται ως καλύτερη από τις προηγούμενες, όπως η Cannon G9 αλλά από zoom χωλαίνει. Έτσι δεν κατάφερα να τον «πιάσω» καλύτερα μέσα στο κάδρο αλλά κι έτσι είμαι ικανοποιημένος.

Αυτό που με βασανίζει όπως προανέφερα είναι το πώς βρέθηκε ο τσαλαπετεινός στην Αθήνα και κατέφυγε, για λόγους τροφής φαντάζομαι στην Αρχαία Αγορά που πιθανόν να μπορεί να βρει κάτι να βάλει στο στομάχι του. Να έριξε μαύρη πέτρα πίσω του στο δάσος και να μετακόμισε στην πόλη μας το βρίσκω εντελώς απίθανο. Μπορεί όμως να τον είχε πιάσει κάποιος και να τον είχε βάλει σε κλουβί κι να ξέφυγε; Ούτε κι αυτό το βρίσκω ότι μπορεί να έχει γίνει γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακαλύψει ο άνθρωπος τη φωλιά των τσαλαπετεινών.

Το πουλί πάντως έδειχνε τρομαγμένο και ήταν πολύ προσεκτικό στις κινήσεις του εκεί δίπλα στις γραμμές του ηλεκτρικού που το είδα όπου και μοναδικός του εχθρός θα ήταν οι αδέσποτες γάτες αλλ’ αυτές όπως κατάλαβα τις έχουν όλες ξεπαστρέψει…