Χαίρομαι πάρα πολύ που σας άρεσε η χθεσινή ανάρτηση με την ανθισμένη κουτσουπιά πάνω από τα νερά του Ιονίου πελάγους, αλλά απόψε θα συνεχίσω την περιδιάβαση στην ανοιξιάτικη ελληνική ύπαιθρο με κάτι άλλα δέντρα, εξ’ ίσου όμορφα και αυτά στο μάτι του ανθρώπου και μεθυστικά για τις μέλισσες χωρίς τις οποίες θα ήταν αδύνατο αυτό το δέντρο να δέσει φαγώσιμο καρπό.
Δεν θέλω να αδικήσω με αυτό το κείμενο τις μέλισσες με κανένα τρόπο γιατί την ίδια δουλειά κάνουν και στις κουτσουπιές και στα εσπεριδοειδή. Η διαφορά είναι ότι ο καρπός της κουτσουπιάς –κάτι σαν μακριά φασόλια και κοντοξάδελφα των χαρουπιών- δεν τρώγονται ούτε από τα ζωντανά ούτε από τους ανθρώπους, ξερά ή χλωρά. Των εσπεριδοειδών αντιθέτως οι καρποί σε όλους είναι γνωστό πόσο χρήσιμοι είναι για την άνθρωπο και τι καλό κάνουν στην υγεία του.
Τούτο λοιπόν δεν ενδιαφέρει καθόλου τις μέλισσες να πηγαίνουν από ανθό σε ανθό να μαζεύουν το νέκταρ και να φτιάχνουν κατόπιν το μέλι το οποίο βεβαίως και ξεχωρίζει καθώς κάθε δέντρο έχει το δικό του διαφορετικό άρωμα που περνάει και στο προϊόν της μέλισσας. Της κουτσουπιάς το μέλι είναι κάπως σκοτεινό, παχύρευστο και με μια ελαφρώς βαριά μυρωδιά, ενώ των εσπεριδοειδών είναι πολύ λεπτό, ως διάφανο θα έλεγα και διατηρεί το άρωμα του ανθισμένου περιβολιού ακόμα και μέσα στο βάζο.
Τέτοια ξεχωριστά είδη μελιού μπορείτε να βρείτε σε πολλά καταστήματα και έτσι να αποζημιωθείτε κάπως αν δεν έτυχε να περπατήσετε είτε στο δάσος με τις κουτσουπιές είτε στα περιβόλια των εσπεριδοειδών που μοσχοβολάνε αυτές τις ημέρες και βουίζουν από τις μέλισσες, όπως αυτή στην Χερσόνησο του Ηρακλείου σήμερα μου έκανε τη χάρη να μείνει ακίνητη αλλά χωρίς να σταματήσει το έργο της λίγα δευτερόλεπτα για τη φωτογραφία.
ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 13042011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου