ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΚΟΥΝΟΥΚΛΑΣ

Αν εξαιρέσουμε κάποια ενδημικά είδη, η χλωρίδα της Κρήτης δεν έχει τελικά και πολλές διαφορές από εκείνη που γνωρίζω στα βουνά της Ρούμελης και τα Άγραφα. Εκείνο δε που με ενθουσίασε σήμερα, σε ένα περίπατο προς το ωραίο χωριό Αγριανά, το οποίο σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε σαν βρεθείτε στην περιοχή της Χερσονήσου γιατί θυμίζει έντονα μια άλλη εποχή, ήταν που είδα ανθισμένες κουνούκλες ή κίστος ή και λαδανιά όπως τη λένε επιστημονικά ή σε άλλους τόπους.

Η κουνούκλα είναι ένα ταπεινό φυτό που έχει όπως διαπίστωσα σήμερα ψάχνοντας στο φοβερό google, έχει πάρα πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες τις οποίες μπορείτε να μάθετε από την ιστοσελίδα http://www.donkeyisland.gr/new/cistusplantgr.html, πιθανόν και από άλλες αν δείτε πως σας ενδιαφέρει.

Το είπα ταπεινό γιατί αυτό λόγω του χαμηλού του ύψους και θα προσέθετα και διακριτικό, γιατί παρ’ όλο που έχει ένα πολύ ωραίο άνθος σπάνια προκαλεί κάποιον να το κόψει να το βάλει σε ένα βάζο ή να το προσφέρει σε ένα ενδιαφέρον πρόσωπο. Στον τόπο μου δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο αλλά όμως συνηθίζεται να λένε «κρατήσου από κουνούκλα», έκφραση που χρησιμοποιείται κυρίως όταν αναφερόμαστε στη θάλασσα που τρομάζει κάπως τους ορεισιβίους συμπατριώτες μου. Τους έχω ακούσει να λένε συχνά πως, «αν δεν κρατιούνται από κουνούκλα, δεν μπαίνουν στη θάλασσα» και τη «σοφία» τους την έχω κι εγώ υιοθετήσει…

Η εντύπωση αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι, η κουνούκλα η οποία ευδοκιμεί σε φτωχά και άνυδρα εδάφη αναπτύσσει ένα πολύ βαθύ ριζικό σύστημα για να μπορεί να βρίσκει νερό στα βάθη της γης. Έτσι είναι πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατο σχεδόν να ξεριζώσει κάποιος μια κουνούκλα από το έδαφος και ξέρω πως όταν αυτό κριθεί αναγκαίο, στο καθάρισμα των χωραφιών για παράδειγμα, χρειάζεται απαραίτητα ένα μεγάλο σκαπτικό εργαλείο.

Και τότε πάλι, η ρίζα που απομένει μέσα στο έδαφος καταφέρνει να δημιουργήσει ένα καινούργιο φυτό το οποίο δεν τρώει κανένα ζωντανό, ούτε οι κατσίκες. Εν’ ολίγοις, η ωραία κουνούκλα αποτελεί μπελά για τον γεωργό όταν φυτρώνει μέσα στα χωράφια ενώ του είναι παντελώς αδιάφορη όταν αυτή βρίσκεται στο λόγγο.

Για τους βουνίσιους λοιπόν, οι δυνατές ρίζες της κουνούκλας αντιπροσωπεύουν ότι ο ομφάλιος λώρος του εμβρύου με την μητέρα του, ένα αγωγό ζωής δηλαδή με γη των προγόνων από την οποία ποτέ δεν έπρεπε να απομακρυνθούμε ή τουλάχιστον έτσι που το έφεραν οι καιροί, να μην τη ξεχάσουμε οπουδήποτε είμαστε στα ξένα…

ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 16042011