Είχα αναφέρει σε προχθεσινό σημείωμα πως παρακολουθώ, όσο μπορώ βέβαια, τη ζωή των πελαργών που φωλιάζουν στις κολώνες της ΔΕΗ στα χωριά που βρίσκονται δίπλα στον Σπερχειό. Μου αρέσει πολύ γιατί εκτός από την αισθητική απόλαυση να βλέπω την κίνησή τους πάνω στη φωλιά και τα πετάγματά τους στον κάμπο και στο ποτάμι, βγάζω και κάποια συμπεράσματα για την κατάσταση της περιοχής όσον αφορά τη ρύπανσή της από χημικά και άλλα δηλητηριώδη κατασκευάσματα.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα διαπιστώνω πως αυξάνεται σταθερά ο πληθυσμός των πελαργών και με μεγάλη ευχαρίστηση βλέπω πως το αισιόδοξο αυτό γεγονός δεν περνάει απαρατήρητο και από τους κατοίκους όλης της περιοχής καθώς και από τους περαστικούς από τον δρόμο που σταματάνε και τους καμαρώνουν.
Έτσι λοιπόν προχθές έβλεπα στην κολώνα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το βενζινάδικο του Γκίκα στο Νεοχωράκι, ένα ζευγάρι πελαργών να στέκονται πολλή ώρα σκεπτικοί στο ένα πόδι τους και απόρησα που δεν είχαν μεταφέρει ούτε ένα κλαράκι να φτιάξουν φωλιά όπως οι άλλοι δίπλα τους που ήδη κλωσούν. Υπέθεσα πως ήταν καινούργιοι στον τόπο και έψαχναν ακόμη να δουν τι θα κάνουν.
Δεν ήταν όμως έτσι. Όπως έμαθα από τα παιδιά από το βενζινάδικο που ασφαλώς και γνωρίζουν περισσότερα γι’ αυτούς αφού τους βλέπουν καθημερινά, οι δυο πελαργοί ήταν οι ίδιοι που είχαν φωλιά και πέρσι σε εκείνο την κολώνα και μάλιστα έβγαλαν και τρία πελαργόπουλα – το τέταρτο δυστυχώς έπεσε στο δρόμο και σκοτώθηκε.
Κατά τη διάρκεια όμως της απουσίας τους το χειμώνα στην Αφρική, η ΔΕΗ άλλαξε την κολώνα και κατέστρεψε τη φωλιά. Έτσι οι πελαργοί δεν βρήκαν τίποτα και καθώς φαίνεται ήταν αρκετά δεμένοι με εκείνη τη φωλιά και βρίσκονται σε αμηχανία σχετικά με τι να κάνουν. Να πάνε στην διπλανή κολώνα που έχει το κατάλληλο πλέγμα να φτιάξουν φωλιά ή να περιμένουν τη ΔΕΗ να τους βάλει στη δική τους κολώνα, να κάνουν κι αυτοί ανάσταση έστω και λίγο καθυστερημένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου