Δεν υπήρχε περίπτωση, μετά το χτεσινό διάλογο για τις κουτσουπιές του Ιονίου πελάγους και την ανάρτηση μιας ωραίας ωτογραφίας που μου έστειλε η φίλη Ευτυχία Νικάκη με την ανθισμένη κουτσουπιά στο Κομμένο Μπεντένι, να μην πάω σήμερα ο ίδιος στα τείχη της πόλης και φυσικά να περπατήσω στο Ηράκλειο.
Στους στενούς δρόμους του Ηρακλείου κατ’ αρχάς είδα ότι είναι φυτεμένες πολλές κουτσουπιές (βρίσκονται σχεδόν προς το τέλος της ανθοφορίας τους) και οι οποίες δείχνουν να τους λείπει το αφράτο έδαφος της εξοχής και ο λίγος χώρος που θέλουν για να απλώσουν τα κλαδιά τους. Αν και στριμωγμένα ανάμεσα στα κτίρια και στα άπειρα αυτοκίνητα αυτά τα δέντρα δίνουν εντούτοις ένα απριλιάτικο χρώμα στην πόλη.
Στα τείχη τώρα είδα αρκετές και μάλιστα πολύ φουντωμένες και δροσερές κοντά στην πύλη Μαρτινέγκο και μέσα στην μεγάλη τάφρο, τμήμα της οποίας λειτουργεί ως ανοιχτό πάρκινγκ για διάφορα τροχοφόρα, η παρουσία των οποίων δεν ενθουσίαζε ιδιαίτερα το φακό μου και πάσχισα πολύ να τα βγάλω έξω από το κάδρο. Όπως και να έχει πάντως αποτελούν μια όαση χρώματος σε αυτή τη γειτονιά της πόλης.
Από τις πιο ωραίες κουτσουπιές που είδα ήταν εκείνες στην κορυφή του τείχους που είναι ο τάφος του Καζαντζάκη απ’ όπου μάλιστα μόλις είχε αποχωρήσει από εκεί το συνεργείο του Δήμου και έλαμπε από καθαριότητα και φροντίδα όλος ο χώρος. Η μια από τις δυο μεγάλες κουτσουπιές που βρίσκεται πίσω από τον τάφο ήταν στο τέλος της ανθοφορίας της ενώ ή άλλη, πιο δροσερή και λαχταριστή, ήταν γεμάτη μέλισσες και άλλα έντομα που ρουφούσαν τους χυμούς από τα λουλούδια της και το άρωμά τους κάλυπτε όλο το χώρο γύρω από τον τάφο του σπουδαίου Έλληνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου