Το ότι δεν κυκλοφορεί ευρώ τσακιστό στην πιάτσα, φαίνεται ακόμα και στο Μοναστηράκι την Κυριακή που όσο και να έχει το πράγμα για τη βόλτα χαλαλίζουμε χωρίς πολλή σκέψη και κάτι λίγα παραπάνω…
Τη μελαγχολική αυτή αίσθηση είπα να διώξω από το μυαλό σαν έπαιρνα χθες το απόγευμα το δρόμο της επιστροφής και πέρασα να χαιρετήσω το φίλο μου Γιώργο από το Μεσολόγγι. Αυτός έχει εδώ και τριάντα χρόνια ένα καρότσι με ενδιαφέροντα αντικείμενα δίπλα ακριβώς από την είσοδο του σταθμού του ηλεκτρικού και από τον οποίο τα περασμένα χρόνια έχω προμηθευτεί αρκετά ωραία πράγματα.
Σαν πλησίασα το καρότσι, τον είδα να κρατάει στα χέρια ένα χοντρό μάτσο από χαρτονομίσματα και να τα μετράει με σαλιωμένα τα δάχτυλα και προσοχή. Επρόκειτο για παλιά λεφτά, τα οποία τα είχε φέρει κάποιος –σαν συλλέκτης φαίνονταν εκείνος - να τα πουλήσει και όπως κατάλαβα δεν τα βρήκαν στην τιμή γιατί εκείνος ζητούσε πολλά και ο Γιώργος που ξέρει πολύ καλά την πιάτσα εύρισκε υπερβολική την απαίτησή του.
Πριν χαλάσει η δουλειά και τα πάρει ο συλλέκτης να φύγει, πρόλαβα να ζητήσω από το Γιώργο να τα κρατήσει λίγο στα χέρια για την ιστορική φωτογραφία που βλέπετε και βρήκαμε την ευκαιρία να μου δώσει τις σχετικές πληροφορίες γύρω από αυτά.
Ήταν από τα λεγόμενα «ράλλικα», τα χρήματα που έκοψε η κυβέρνηση Τσολάκογλου επί γερμανικής κατοχής και τα οποία ήταν παντελώς άχρηστα για τον κόσμο και τις ανάγκες του. Εξαιτίας δε της υποτίμησης και του πληθωρισμού που ακολούθησε, μου είπε ο Γιώργος πάλι, 62 άτομα των οποίων οι καταθέσεις εξανεμίστηκαν αυτοκτόνησαν!
Ομολογώ πως δεν γνωρίζω καλά αν όντως έγινε έτσι και πρέπει να ανατρέξω σε σχετικά κείμενα της εποχής να μάθω περισσότερα για την περίπτωση αυτών των χρημάτων, τα οποία όπως είδα σαν τα έπιασα κι εγώ για λίγο στα χέρια μου, για να ξεχωρίζουν και να μην πέφτει κανένας θύμα κάποιων απατεώνων που ξεγελούσαν με αυτά τους αφελείς, τα τρύπησαν για να διακρίνονται κατόπιν από τα κανονικά.
Αγαπητές φίλες και φίλοι των blogs καλημέρα σας και καλή εβδομάδα. Βλέπω με πολλή χαρά πως οι αναρτήσεις μου στο action.blogspot.com διαβάζονται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε διάφορα μέρη του κόσμου και με γοητεύει η ιδέα να γνωρίσω τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες αυτής της μικρής σελίδας η οποία ασχολείται με διάφορα πράγματα της ελληνικής πραγματικότητας που συνήθως μας διαφεύγουν αλλά ποτέ δεν παύουν να είναι μέσα στη ζωή μας και εν μέρει, να την επηρεάζουν…
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Ηλία. Αντί να σε ρωτήσω αν σου αρέσει το Μαλάουι που ζω, θα σου πω ότι «ο Γιώργος είναι πονηρός»! Ή μάλλον παμπόνηρος! Και μιλάω για τον Γιώργο που αναφέρεις πιο πάνω. Άσε γιατί τα 'χω πάρει τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως οι αναρτήσεις σου είναι πάντα απολαυστικές!!!