Στην Αθήνα, σπάνια παρακολουθώ την άνοιξη τα χελιδόνια γιατί δεν τα βλέπω να φωλιάζουν σε χαμηλά σπίτια ή σε άλλα κτίρια που μπορεί να φθάσει εύκολα το μάτι. Γενικά δε έχω την εντύπωση πως έχουν πάψει να έρχονται στην πόλη μας γιατί από το τσιμέντο που έχει καλύψει όλη την Αττική είναι πάρα πολύ δύσκολο πλέον να βρουν λάσπη να χτίσουν το σπιτικό τους και να γεννήσουν την επόμενη γενιά τους.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με πολλές άλλες πόλεις και χωριά και ιδιαίτερα σε περιοχές που ακόμα οργώνονται χωράφια και βρίσκονται κοντά σε νερά, τρεχούμενα ή σταθερά. Τις προϋποθέσεις αυτές συγκεντρώνει όπως κατάλαβα καλά η Βόνιτσα, μια ωραία πόλη της Αιτωλοακαρνανίας στον Αμβρακικό κόλπο, στην οποία βρεθήκαμε το Σαββατοκύριακο και περάσαμε καλά με την παρέα καλών φίλων.
Εκεί είδαμε και πετούν στον ουρανό αμέτρητα χελιδόνια και να πηγαινοέρχονται με γρήγορα φτερουγίσματα σ τις φωλιές τους. Όσα τις εύρισκαν απείραχτες ή άδειες από τα σπουργίτια πρέπει να είχαν κιόλας γεννήσει και κλωσούσαν τα αυγά τους ενώ κάποια άλλα που τις εύρισκαν χαλασμένες προσπαθούσαν να τις επισκευάσουν με γρήγορες κινήσεις ενώ πολλά ήταν εκείνα που τις άρχιζαν από τα θεμέλια να προλάβουν κι αυτά τον πρώτο κύκλο της αναπαραγωγής τους.
Τα χελιδόνια όπως κατάλαβα χθες που περπάτησα αρκετά να γνωρίσω τη Βόνιτσα και την περιοχή της την προτιμούν γιατί γύρω της είδα πολλά φρεσκοργωμένα χωράφια και νερά να κυλάνε στα μικρά ρέματά ενώ το διβάρι και τα άλλα λιμνάζοντα νερά είναι πρώτης τάξεως βιότοποι εντόμων τα οποία και αποτελούν την τροφή των χελιδονιών.
Έτσι με την παρουσία τους τα χελιδόνια στη Βόνιτσα, εκτός από το ότι ομορφαίνουν όλη την ημέρα τον ουρανό της πόλης ανταποδίδουν στους κατοίκους που προσέχουν όσο μπορούν τις φωλιές τους το χειμώνα, την εξολόθρευση των κουνουπιών και των άλλων επιβλαβών εντόμων που κάνουν μαρτυρική τη ζωή τους όλο το καλοκαίρι…
ΒΟΝΙΤΣΑ, 14042011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου