Λευκά γαϊδούρια ασφαλώς και είναι ένα σπάνιο φαινόμενο και για μένα είναι η πρώτη φορά που βλέπω ένα τέτοιο. Κάτι άλλα, ψαρά και γκρίζα έχω δει παλιότερα και στα χωριά του Τυμφρηστού και ένα τέτοιο που άκουγε στο όνομα «Χότζας» είχε η γιαγιά από τον πατέρα μου και το οποίο παρά το γεγονός ότι δούλευε πολύ, έζησε άπειρα χρόνια...
Ένα λευκό λοιπόν γάϊδαρο είδα προχθες σε ένα χωράφι στον Όρμο Αιγιάλης να μοιράζετε τον ίσκιο ενός ασπρισμένου σπιτιού με το αφεντικό του, τον Γιάννη Συνοδινό ο οποίος, εκτός των άλλων ξεχωρίζει στον τόπο του πιο πολύ για τους περιποιημένους μπαξέδες που φτιάχνει και τη νοσταλγία που διαρκώς εκφράζει για τα παλιά χρόνια που τα γαϊδούρια ήταν όλα σκουρόχρωμα, από μια ράτσα που οι ρίζες της χάνονται πίσω στους αιώνες.
Αυτουνού όμως του προέκυψε ένας λευκός γάιδαρος, από μια γαιδούρα που έφερε πριν από χρόνια κάποιος Γιαλίτης στον Όρμο και την παράτησε. Αυτή βρέθηκε παρέα με κάτι άλλους γαϊδάρους πάνω στο Θεολόγο όπου ζευγάρωσε και γέννησε τούτον τον άσπρο που φαίνεται ότι εξαιτίας της διαφοράς με τους άλλους στο χρώμα δεν αξιώθηκε ένα όνομα και δέκα τόσα χρόνια τώρα πορεύεται στον κόσμο ακούγοντας το «γαϊδαρος» σκέτο.
Το χρώμα του γαϊδάρου αυτού, ασφαλώς και απασχόλησε όλους τους Γιαλίτες που τον είδαν σαν φαινόμενο γιατί όπως προαναφέρθηκε όλα τα ντόπια ήταν σκουρόχρωμα αλλά το γεγονός ότι ανήκει στο Γιάννη, δεν άφηνε περιθώρια για πολλές αναζητήσεις. Πιθανόν κάποιος μακρινός πρόγονος του «Γαϊδαρου» να ήταν ένα άσπρο άλογο που ζευγάρωσε με κάποια γαιδούρα και σύμφωνα με του νόμο κάποιου επιφανούς φυσιοδίφου, του Μέντελ απ’ ότι θυμάμαι από το σχολείο, ο οποίος λέει ότι τα χαρακτηριστικά κάποιου είδους μπορούν να κληρονομηθούν μέχρι την εβδόμη γενιά, να βγήκε αυτός με άσπρο χρώμα.
Το γεγονός αυτό φυσικά και δεν μείωσε καθόλου την ικανότητα του «Γαιδάρου» στις δουλειές και με αυτόν ο Γιάννης όργωσε, αλώνισε και έκανε ότι μεταφορές ήθελε. Τώρα που οι περισσότερες δουλειές γίνονται πλέον με μηχανήματα, περνούν μαζί αρκετές ώρες της ημέρας και τα μεσημέρια, όπως χθες μοιράζονται αρμονικά και τη σκιά ενός τοίχου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου