Όποιος ταξιδεύει στα νησιά του Αρχιπελάγους το καλοκαίρι, ασφαλώς καθώς τα βλέπει, αναρωτιέται πως ο κόσμος που ζούσε πάνω τους βολεύονταν με λίγο νερό έστω, γιατί από την πρώτη εικόνα που δίνουν φαίνεται πως είναι εντελώς άνυδρα και στεγνά.
Ναι, αυτή είναι πρώτη εντύπωση και παρ’ όλο που ελάχιστα στοιχεία δηλώνουν πως κάπου υπάρχει μια στέρνα που μάζευε νερό από τη βροχή ή πως ένα πράσινο κλαράκι έχει απλωμένες τις ρίζες του σε μια αόρατη φλέβα νερού, οι ντόπιοι και οι άνθρωποι που τα επισκέπτονται συχνά γνωρίζουν πως σε πολλά άλλα σημεία υπάρχει νερό και πολλές φορές μάλιστα αυτό είναι πολύ καλό αν βέβαια δεν περάσουν από εκεί να ξεδιψάσουν κατσίκια.
Ένα τέτοιο, φυσικό πηγάδι που κανείς δεν υποψιάζεται πως υπάρχει καθώς δεν διακρίνεται από πουθενά, βρίσκεται στην άκρη της Νικουριάς, του μεγάλου νησιού δίπλα στην Αιγιάλη της Αμοργού, λίγα μέτρα από τη θάλασσα και κοντά στα ερείπια του λεπροκομείου που λειτούργησε εκεί πριν από πολλά χρόνια και ήταν μάλιστα η αφορμή για την ίδρυσή του.
Στο πηγάδι αυτό μας οδήγησε πριν από λίγες ημέρες ο Νίκος Γαβαλάς, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά το νησί γιατί σε αυτό είχε μαζί με άλλους Αιγιαλίτες ο πατέρας του το κοπάδι του και περνούσε πολύ καιρό κοντά του και από εκεί έπαιρναν νερό να πίνουν αλλά πρόσεχαν να μη πλησιάζουν τα κατσίκια και το βρωμίζουν. Ακόμη και τώρα που το νησί δεν έχει τόσα ζωντανά πάνω του, ο Νίκος φροντίζει κάθε καλοκαίρι να κατεβαίνει με ένα σκοινί στο εσωτερικό του να το καθαρίζει για να μπορούν οι επισκέπτες του νησιού και οι ψαράδες που δένουν καμιά φορά εκεί να βρίσκουν δροσερό νερό και να τον θυμούνται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου