Δεν λέω, καλά ήταν προχθές στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στη μεγάλη γιορτή των Ηπειρωτών όπου έλαμψε για μια άλλη φορά ο παραδοσιακός μας πολιτισμός και το χάρηκαν τόσες εκατοντάδες άνθρωποι που ήρθαν εκεί να απολαύσουν μουσικές από την Ήπειρο και να καμαρώσουν τους δεκάδες χορευτές που χόρεψαν για τη μεγάλη μέρα.
Καλά, έλεγα να έρχονταν από πουθενά κανένας της Τρόϊκας να μας έβλεπε, σίγουρα θα ήθελε να πάρουν τα φλουριά (έστω και ψεύτικα) από τα μαντήλια των κοριτσιών και να φορολογήσουν με κάποιο τρόπο, ότι άλλο τους γυαλίσει στο μάτι. Φυσικά ο στόχος τους μπορεί να ήταν και άλλος, όπως ο πολιτισμός μας που επιμένει να δηλώνεται ακόμη.
Θα μπορούσαν να το κάνουν όμως; Δεν ξέρω, εδώ έκαναν τόσα και τόσα και θα κολλούσαν σε τέτοιες λεπτομέρειες; Ένας θεός ξέρει τι κουβαλάνε αυτοί οι άνθρωποι στο μυαλό τους και στην καρδιά τους αλλά κάτι που δεν γνωρίζουν, ούτε φυσικά φρόντισε κανένας από τους καραφλώρους φίλους τους να τους ενημερώσει πως αυτό το πράγμα που φοράνε οι Έλληνες όταν χορεύουν, το τσαρούχι με τη φούντα, δεν είναι διακοσμητικό, αλλά έχει και άλλες χρήσεις και έχει μείνει αξέχαστο στους Ιταλούς κατακτητές το 1940 στην Αλβανία.
Δεν ξέρουν λοιπόν οι τροϊκανοί και οι συνεταίροι τους στην Ελλάδα τι θα πει κλωτσιά με τσαρούχι και νομίζω πως ήρθε πια ή ώρα να το μάθουν από πρώτο χέρι και μάλιστα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και όταν λέμε, τσαρούχι, να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, με ευχές και με συνθήματα ξεφτισμένα από τη χρήση (και την κατάχρηση βεβαίως) δεν γίνεται δουλειά. Τσαρούχι με πρόκα χρειάζεται εδώ, σαν αυτό που φορούσαν οι παλιοί κι έβγαζε σπίθες σαν πατούσε πάνω στις πέτρες των νησιών και στα στουρνάρια της Πίνδου και των Αγράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου