Καλά, κανένας δεν νομίζω πως περίμενε να μην ψηφιστεί χθες το βράδυ το μνημόνιο, αλλά όσοι κατέβηκαν στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούν, ήθελαν νομίζω να είναι εκεί, έξω από τη Βουλή να φωνάξουν με όση δύναμη είχαν όταν ο Πετσάλνικος θα ανακοίνωνε το αποτέλεσμα και ανάλογα ο καθένας με την υπευθυνότητα που έχει σαν πολίτης και την επαναστατικότητα που θα διέθετε, θα αντιδρούσε.
Τούτο βέβαια δεν έγινε κατορθωτό γιατί οι γνωστοί – άγνωστοι κουκουλοφόροι που ρημάζουν όποτε θέλουν την πόλη, φρόντισαν να διαλύσουν όχι μόνο την συγκέντρωση αλλά και να σπείρουν το φόβο σε όλους τους δρόμους με τους φοβερούς εμπρησμούς, τις λεηλασίες των καταστημάτων και τις συμπλοκές με τις αστυνομικές δυνάμεις που φυσικά και δεν έχασαν την ευκαιρία να πλημμυρίσουν την Αθήνα με χημικά και άλλα .
Έτσι, κανένας δεν ήταν σε θέση μετά από επτά ώρες μάχης και ρίψης χημικών να σταθεί όχι μόνο στο Σύνταγμα αλλά ούτε σε κανένα σημείο της πόλης χωρίς να νιώθει ασφυξία και βεβαίως αηδία για όσα έγιναν, σε βάρος της θέλησης των περισσότερων διαδηλωτών. Τώρα το αν ήταν σχέδιο που ζήτησε η κυβέρνηση να κάνει η Αστυνομία -με ξένους όπως ακούστηκε αστυνομικούς και σε συμπαιγνία με διάφορες παρακρατικές ομάδες- είναι μια υπόθεση που έχει να κάνει με την πόσο δημοκρατία μπορεί να αντέξει αυτό το σύστημα και βεβαίως αυτός να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που βαραίνει σαν κατάρα τη χώρα μας.
Σημασία έχει πως αυτό το σύστημα, απαξίωσε τη γνώμη χιλιάδων απλών ανθρώπων και τους στέρησαν το δικαίωμα να φωνάξουν όπως ήθελαν μπροστά στο Κοινοβούλιο και να οδηγηθούν στα σπίτια τους και να παρακολουθήσουν, ασφαλείς από τους καναπέδες τους τα γεγονότα στην τηλεόραση και να ενημερώνονται από τους δικτυακούς χώρους, λες και αυτά συμβαίνουν σε κάποια μακρινή γωνιά του πλανήτη και όχι μέσα στην αυλή τους. Είναι κι αυτή μια στάση που θέλει κάποια στιγμή βαθιάς αυτοκριτικής να την αναλύσουμε.
ΛΙΓΕΣ ΑΠΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Στο μικρό φωτορεπορτάζ που ακολουθεί δημοσιεύονται λίγες φωτογραφίες που δεν έχουν να κάνουν με τη δράση των κουκουλοφόρων και τις αντιδράσεις των αστυνομικών με τα χημικά αλλά με τον κόσμο και το πώς κινήθηκε λίγο πριν και λίγο μετά την έναρξη των επεισοδίων. Λόγω αντοχής και εργαλείου βεβαίως, άφησα τους άλλους συναδέλφους να συνεχίσουν με τον τρόπο που αυτοί ξέρουν να παρουσιάζουν τα γεγονότα και την κατάσταση...
Είναι 17.15, λίγο πριν αρχίσουν να πέφτουν τα δακρυγόνα (οι πέτρες και τα νεράτζια εναντίον των αστυνομικών που ήταν παραταγμένοι μπροστά στον Άγνωστο είχαν πέσει από νωρίτερα) και μόλις είχαν φτάσει οι μοτοσυκλετιστές και ο Μίκης Θεοδωράκης με τον Μανώλη Γλέζο. Τίποτα δεν προμηνούσε πως τα πράγματα θα εξελίσσονταν τόσο γρήγορα.
Ο κόσμος αποχωρεί 17.35 φοβισμένος από την Αμαλίας που έχουν πέσει τα χημικά και είχαν αρχίσει οι συγκρούσεις και κατεβαίνει με αργά με τάξη τα σκαλιά της πλατείας και προσπαθεί με μαντήλια, κασκόλ και ιατρικές μάσκες να προφυλαχτεί ενώ απλώνεται στους γύρω δρόμους, γεγονός που δείχνει πως κανένας δεν ήρθε προετοιμασμένος για τέτοιας έκτασης και έντασης επεισόδια.
Επειδή δε άρχισαν να γίνονται επεισόδια και από την κάτω πλευρά της πλατείας, ο κόσμος αρχίζει να προχωρεί προς τη Φιλελλήνων και να απλώνεται με πολλή δυσκολία στην Αμαλίας, μπροστά στον Εθνικό Κήπο και τη Βουλή μόλις αποσύρθηκαν οι κουκουλοφόροι και τα ΜΑΤ. Όλοι δείχνουν διατιθεμένοι να μείνουν στη θέση τους αλλά σε λίγο άρχισαν να αποσύρονται γιατί άρχισαν πάλι τα επεισόδια και ο αέρας γέμισε χημικά και καπνούς.
Τα επεισόδια έχουν μεταφερθεί προς την οδό Σταδίου και τον πεζόδρομο της Κοραή και ήδη έχει αρχίσει να υψώνεται 20.15 το μεγάλο μαύρο σύννεφο του καπνού από τον πυρπολημένο κινηματογράφο «Αττικόν» και τα γύρω καταστήματα στα οποία ήταν πολύ δύσκολη, λόγω του μεγάλου πλήθους, επέμβαση της Πυροσβεστικής.
ΑΘΗΝΑ, 13022012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου