To πρωί στα χωριά ξεκινάει με πρωινάδικα (πολιτικά,
κοινωνικά και άλλα) στην τηλεόραση και στον λίγο μοναχικό κόσμο που έχει
απομείνει στα πατρογονικά τους σπίτια, ηλικιωμένοι ως επί το πλείστον, παρέα κάνουν μόνο οι Παπαδάκηδες, οι
Καμπουράκηδες και άλλοι αστέρες της τηλοψίας μαζί με διάφορους μαϊντανούς την
τηλεπαραθύρων. Και η υπόλοιπη ημέρα των περισσότερων κάπως έτσι συνεχίζει με
ανοιχτή την τηλεόραση, μέχρι το βράδυ, στο δελτίο των 8 και που μόλις τελειώσει και ακούσουν τον καιρό
πέφτουν για ύπνο. Έτσι κυλάνε οι μέρες για όσους απέμειναν στα χωριά της απραξίας
και της ερήμωσης.
Γι’ αυτό και είναι πάντα μια
ξεχωριστή ημέρα για αρκετούς που γνωρίζω και δουλεύω με τις συνεντεύξεις που
κάνω,σαν συναντιόμαστε στα σπίτια τους δίπλα από τα τζάκια ή τις σόμπες ή στο
καφενείο και σκαλίζουμε μνήμες και μιλάμε για γεγονότα των περασμένων χρόνων
που με ενδιαφέρουν για να συμπληρώσω αυτά του γράφω. Έτσι έγινε και χθες στο
καφενείο του Νίκου Χαλάτση,όπου με περίμενε,με ανυπομονησία μάλιστα ο μπάρμπα
Τάσος Δήμος (1925) να ξαναδούμε κάποιες λεπτομέρειες στη συνέντευξή του και
περάσαμε αρκετή ώρα μιλώντας για το πώς αυτός ο άνθρωπος και η οικογένειά
του,ξανάφτιαξαν το χωριό τους μετά την τραγική δεκαετία του 1940 - 1950 που
είναι και το θέμα του βιβλίου που τελειώνω και ο τίτλος του είναι «Ελεύθεροι
στα δεσμά των Αγράφων».
Σήμερα που βρέχει άγρια και
κανένας από τους ηλιωκιωμένους του χωριού δεν πρόκειται να ξεμυτίσει από το
σπίτι, είναι η σειρά μου να αρχίσω να χτυπάω μία - μια τις πόρτες για να πω μια
καλημέρα και να ξαναβάλουμε κάτω τα όσα είπαμε για να μην κάνουμε και κανένα
λάθος και να μαζευτώ αύριο - μεθαύριο στην Αθήνα να προχωρήσω την έκδοση.
ΝΕΡΑΙΔΑ (ΣΠΙΝΑΣΑ) ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ,26112013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου