Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ ΗΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΑ

 

Τα λίγα κατσικάκια και αρνιά που έκαναν φέτος τα πράματα που κράτησε να παρηγοριέται ο κυρ Ηλίας είναι αυτά που του στερούν τούτο τον καιρό το γάλα αλλά μετά το Πάσχα που αυτά θα περάσουν από τη σούβλα, θα έχει τόσο που θα μπορέσει να κάνει και λίγο τυρί,όπως έφτιαχνε πάντα στη ζωή του και όπως λένε, ήταν το καλύτερο στη Νεράιδα.

Η υπόθεση με το γάλα, φτάνει μέσω της τηλεόρασης βέβαια η οποία έχει αναδείξει τον Τζαμτζή ως ύπατο για την κατάσταση των κτηνοτρόφων ενδιαφερόμενο πολιτικό σε κάθε άκρη της ελληνικής γης. Κάποιοι άλλοι επίσης κοπτόμενοι για το ίδιο πράγμα τον ακολουθούν ασθμαίνοντας,καθότι άσχετοι με τα γιδοπρόβατα και τις γελάδες, ψαρεύουν επίσης και καθένας με τον τρόπο του μέσα στο θολό, όνομα και πράγμα, προϊόν των ελληνικών γαλακτοφόρων ζώων, προβολή, ψήφους και άλλα της τέχνης τους οφελήματα.

Τα ακούει και ο μπάρμπα Ηλίας Κουσάνας, ο πρεσβύτερος ο οποίος θεωρείται από τους πλέον παραδοσιακούς τσελιγκάδες στο χωριό και η σχέση του με το κοπάδι κρατάει πάνω από οκτώ δεκαετίες ζωής και χαμογελάει κάτω από τα μουστάκια του για την κατάσταση. Θυμάται πως στα δικά του χρόνια, τα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το χωριό του μετρούσε 12.000 κεφάλια αιγοπρόβατα, 800 γελάδια και 600 αλογογαϊδουρομούλαρα. «Ποτάμι ήταν το γάλα εκείνη την εποχή» λέει. «Αν το είχαμε σήμερα θα μας έπνιγε»...

Με τα λόγια αυτά, ο σοφός γέροντας περιγράφει τη δύναμη που είχε τα παλιότερα χρόνια τα χωριό του και σχολιάζει πως σήμερα, στη Νεράιδα όλοι μαζί, δεν έχουν παραπάνω από 100 ζωντανά. Οι Μακραίοι έχουν τα περισσότερα, αρκετά κρατάει ο Ηλίας Μονάντερος και τα βοσκάει ο Μπίλλυς, λίγα ακόμη έχει ο Πέτρος Μονάντερος ενώ αυτός που ήταν ο πιο τρανός τσέλιγκας, αναγκάστηκε για λόγους υγείας να περιορίσει το κοπαδάκι του σε λίγα γιδοπρόβατα τα οποία δεν μπορεί πλέον να πηγαίνει να βοσκάει και τα κρατάει μανάρια στο σπίτι.

Οι αριθμοί που αναφέρει ο κυρ Ηλίας είναι αυτοί που ενδεικτικά σχολιάζουν τα πράγματα σε ότι αφορά την ελληνική κτηνοτροφία και την καταστροφή της τις τελευταίες δεκαετίες. Μια καταστροφή την οποία ενώ έβλεπαν να εξελίσσεται κανένας δεν φρόντισε να την αποτρέψει, απεναντίας τους βόλευε τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων καθώς με υτό τον τρόπο κατάφερναν μια μάντρωναν τους ψηφοφόρους στα μαντριά των πόλεων.

Το θέμα έχει πολλές παραμέτρους και επιδέχεται αρκετές προσεγγίσεις αλλά εμείς θα μείνουμε σήμερα σε μια πολύ απλή και επίκαιρη, για τον κυρ Ηλία και όλους εκείνους που έζησαν από κοντά την πορεία της ελληνικής κτηνοτροφίας. Τούτο τον καιρό λέει και δεν εννοεί την περίοδο των κατά παράδοση ξεσηκώνονται οι κτηνοτρόφοι, από τα πράματα δεν περισσεύει ούτε σταγόνα γάλα γιατί δεν έχουν αποκόψει τα αρνοκάτσικα και τα αφήνουν να βυζαίνουν για να παχύνουν για να μπορέσουν να τα πουλήσουν με καλύτερη τιμή.

Το πολύ γάλα λέει έρχονταν μετά το Πάσχα που ελευθερώνονταν τα ζωντανά από τα μικρά τους και άρχιζε η περίοδος του αρμέγματος και της τυροκόμησης που κρατούσε μέχρι τις αρχές του Ιουλίου και σιγά - σιγά, καθώς τα ζωντανά έμπαιναν σε ένα νέο κύκλο κυοφορίας στέρευαν και που και που έμεινε κανένα να έχει γάλα για τις ανάγκες του σπιτιού. Έτσι πορεύονταν ο κόσμος τότε και ποτέ δεν του έλειπε ένα αγαθό βασικό στη ζωή τους.

Και να μην ξεχνιόμαστε, το βιβλίο «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» κυκλοφορεί στις 8 Απριλίου και η πρώτη του παρουσίαση θα γίνει στην Καρδίτσα, την Πέμπτη 10 Απριλίου.