Είναι κάτι στιγμές που
δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια τη δύση του ήλιου· ιδιαίτερα όταν αυτή καθώς πνίγεται στα σύννεφα και
κάπου ξαφνικά ένα στρόβιλος των αιθέρων τα καταπίνει και αφήνει να φανεί πάλι
λίγο τη στιγμή που γέρνει – στην περίπτωση στα βουνά της Ηπείρου- όπως φαίνονται
από τα βουνά της Πρασιάς και μοιάζει με το μάτι του Θεού. Σαν λογισμένο και
οργισμένο απ’ αυτά που βλέπει κάθε μέρα να γίνονται στον κόσμο αλλά μόνο στην
πίστη και στα παραμύθια παίρνει θέση και αποκαθιστά την τάξη των
πραγμάτων και ανακουφίζει κάπως τους αδικημένους.
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 05112017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου