Πήγα σήμερα ένα σύντομο ταξίδι ως το Ναύπλιο, για το οποίο θα σας γράψω αύριο και καθώς είχα αρκετό χρόνο μπροστά μου, περπάτησα λιγάκι το πρωί στο κέντρο της ωραίας πόλης που της έμελε να γίνει η πρώτη πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους.
Ευτυχώς σε αυτή την πόλη κάποιοι λόγοι την υποχρέωσαν να κρατήσει αρκετό από το χρώμα και το ύφος εκείνης της εποχής που ελεύθερο πια το έθνος, ξεκινούσε να γράψει τις δικές του σελίδες στην ιστορία αλλά το αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα δεν μας αρέσει καθόλου και «αγανακτούμε» πια για όσα έγιναν ή αφήσαμε κι εμείς να γίνουν.
Τούτο σκέφτηκα βλέποντας σήμερα το πρωί τον Καποδίστρια στον μαρμάρινο ύπνο του, τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας που τον σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι γιατί δεν ικανοποιούσε πρώτα τα συμφέροντά τους και μετά των υπολοίπων Ελλήνων, τη δολοφονία του οποίου ποτέ δεν εκτιμήσαμε όσο θα έπρεπε και μάλλον ξεχάσαμε γιατί έγινε.
Γι’ αυτό και ίσως προτιμούμε να φτάνουμε πρώτα στην «αγανάκτηση» και μετά να κάνουμε την αυτοκριτική μας για όσα από τα δικαιώματά μας άρπαξαν ή απλά τους αφήσαμε να τα αρπάξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου