ΤΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ …ΛΑΣΤΙΧΟΠΑΠΟΥΤΣΑ

Απ’ ότι μαθαίνω, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες της Ελλάδας πάνε πολύ καλά και μου αρέσει που επιτέλους «ξύπνησαν» και οι Ελληνίδες και οι Έλληνες…

Όσο μπορώ πηγαίνω και εγώ εκεί αλλά η όλη υπόθεση έτυχε να με βρει πάνω στην πιο κρίσιμη στιγμή για το τέλος του περίφημου για τις αναποδιές που βρήκε στο δρόμο του βιβλίο για τον Ασφοντυλίτη της Αμοργού, το οποίο από την άλλη εβδομάδα πρέπει να πάει οπωσδήποτε στο τυπογραφείο γιατί κλείσαμε και ημερομηνία για την παρουσίαση!

Δουλεύω όλη τη μέρα λοιπόν τα κείμενα και συμπληρώνω ότι λείπει στις φωτογραφίες και τα σχετικά και ελπίζω να προλάβω να τελειώσω, αλλά πέφτω συνέχεια μπροστά σε κάποια πράγματα που με υποχρεώνουν να ξεστρατίσω κάπως αλλά ομολογώ πως τα βλέπω και σαν διάλειμμα αλλά με πάνε και ακόμη παραπέρα από την αρχική ιδέα του βιβλίου.

Έτσι λοιπόν δεν μπορούσα να μη σταθώ μπροστά σε ένα ζευγάρι παράξενα παπούτσια (φωτογραφία) που φορούσαν οι άνθρωποι στην εποχή της φτώχειας και τα οποία μάλιστα μπορεί να θεωρηθούν ως προϊόν ανακύκλωσης και τα οποία εντόπισα ανάμεσα σε ένα σωρό άλλα πεταμένα αντικείμενα προχθές στην παρατημένη κατοικιά του Οικονομίδη, στην περιοχή Πλακόγουρνα, που βρίσκεται κοντά στο πέλαγος.

Αυτά τα παπούτσια που ήταν η εξέλιξη των γουρνοτσάρουχων (τα ίδια φορούσαν και στην μικρή μου πατρίδα θυμάμαι λίγο) ήταν και η πρώτη ποδεσιά στην ιστορία που ανακούφισε κάπως τα ρημαγμένα από τις πέτρες και τα αγκάθια ανθρώπων της υπαίθρου και κατασκευάζονταν από κομμάτια ελαστικού που έπαιρναν από τους τροχούς των αυτοκινήτων. Αυτή ήταν η σόλα τους και στο πάνω μέρος έβαζαν δέρματα ανάλογα με το γούστο και την τσέπη του ο καθένας και όποιος τα φορούσε ασφαλώς και ξεχώριζε γιατί τουλάχιστον δεν ήταν ξυπόλητος.

Το σημαντικότερο με αυτά τα παπούτσια ήταν να βρεθεί το ελαστικό, πράγμα σπάνιο για όλη την ύπαιθρο Ελλάδα και πιο πολύ για την Αμοργό όπου το αυτοκίνητο ήταν άγνωστο είδος μέχρι κάποια εποχή. Γι’ αυτό και θεωρούνταν τυχερός όποιος εύρισκε ένα κομμάτι ελαστικό να αγοράσει και με αυτό να φτιάξει ένα ζευγάρι λαστιχοπάπουτσα για να μπορέσει να περπατήσει λιγάκι σαν άνθρωπος.

Τώρα με τη «χρεωκοπία» που θα μας επιβάλλουν, δεν πιστεύω πως θα ξαναγυρίσουμε σε αυτή την εποχή των λαστιχοπάπουτσων αλλά και να γυρίσουμε, θα είμαστε σε πολύ πιο καλή κατάσταση γιατί με τόσα λάστιχα που θα περισσεύουν από τα παρατημένα λόγω φτώχειας πια αυτοκίνητα, θα μπορούμε να έχουμε πολλά ζευγάρια. Αρκεί βέβαια να έχουμε και το ανάλογο προϊόν (στάρι, λάδι, κρασί) αφού δεν θα βλέπουμε πουθενά δραχμή να κυκλοφορά για να δώσουμε στον τσαγκάρη να τα φτιάξει…