Ξεκίνησα σήμερα να κάνω μια βόλτα στην Αθήνα και διάλεξα ένα καινούργιο δρομολόγιο, από την Πειραιώς ως το Γκάζι να δω τι γίνεται εκεί στο παζάρι των σκουπιδιών και μετά να πάρω τον ανήφορο της Ερμού όπως έκανα παλιά πριν με κερδίσει κάπως η Κρήτη.
Ομολογώ πως κάπως έτσι περίμενα την κίνηση σήμερα, αραιή, μετά απ’ όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό στο πάλαι ποτέ εμπορικό κέντρο της Αθήνας με το μαχαίρωμα στην Ηπείρου, το κυνηγητό των μεταναστών, τις συγκρούσεις με την αστυνομία, την εγκληματικότητα όπως λένε στα κανάλια και ένα σωρό άλλα δυσάρεστα που συμβάλλουν στη γενικότερη απαξίωση της ζωής της πόλης και των κατοίκων της, ιθαγενών, μεταναστών και οπωσδήποτε των περαστικών τουριστών που γυροφέρνουν σα χαμένοι στον αλλόκοτο κόσμο της Αθήνας που απέχει πολύ από τις περιγραφές των ταξιδιωτικών οδηγών.
Αυτό όμως που δεν περίμενα ήταν αυτή η κατάσταση στην Αθήνα να έχει και τίτλο, όπως οι ειδήσεις. Τίτλο μάλιστα με τεράστια «ξύλινα» γράμματα όπως λέγαμε τα παλιά χρόνια στις εφημερίδες που κάλυπτε τη μισή σχεδόν πρώτη σελίδα και είχε ως στόχο να εντυπωσιάσει πολύ τον αναγνώστη και να την αγοράσει αν και ο τίτλος πολλές φορές δεν ανταποκρινόταν στο μέγεθος της είδησης που υπήρχε κρυμμένη στις μέσα σελίδες.
Όλος κι όλος ο τίτλος της σημερινής ημέρας ήταν η λέξη «λάθως» γραμμένη με μαύρα γράμματα στον άσπρισμένο τοίχο ενός κτιρίου που βρίσκεται στο βάθος ενός πάρκινγκ στην αρχή της Πειραιώς.
Ένα «λάθος» που είμαι βέβαιος ότι κρύβει πολλά υπονοούμενα αλλά ο δράστης της μεγάλης αυτής ανορθογραφίας με άφησε, όπως και πολλούς άλλους φαντάζομαι που το βλέπουν κάθε μέρα μπροστά τους με ένα σωρό ερωτηματικά και μια βεβαιότητα: ότι κάπου κάναμε λάθος αλλά δεν θέλουμε με τίποτα να το παραδεχτούμε κι ας βιώνουμε οδυνηρά τις συνέπειές του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου