ΜΑΓΙΑΤΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ

Ξεκινήσαμε την παραμονή της Πρωτομαγιάς από την Αιγιάλη, μια παρέα καλών φίλων που συμμετείχαν στο συνέδριο «Υπέρεια 2011» που γίνονταν στη ξενοδοχείο «Αιγιαλίς», να πάμε στην Καλοταρίτισσα, τον πανέμορφο κλειστό όρμο στα νότια του νησιού και σε όλη τη διαδρομή απολαμβάναμε τη ανοιξιάτικη φύση της Αμοργού που παρά τον κρύο φέτος Απρίλη είχε ντυθεί στα λουλούδια και μοσχοβολούσε.

Όπως συνηθίζω, έβλεπα έξω από το αυτοκίνητο και σημείωνα τα σημεία που στην επιστροφή θα κάναμε στάση για φωτογραφίες. Ανάμεσά τους, είχα δει και ένα μικρό ελαιώνα στην Αρκεσίνη, λίγα μέτρα μακριά από το ωραίο καφενείο του κυρ Μάκη που ήταν πλημμυρισμένο στις κατακόκκινες παπαρούνες και τις κίτρινες μαργαρίτες.

Στην επιστροφή λοιπόν, μόλις κατέβηκα και πλησίασα τον ελαιώνα, ένοιωσα μια μικρή απογοήτευση για την αναβολή που είχα δώσει καθώς είδα πως μέσα σε αυτό είχε εγκατασταθεί ένα τηλεοπτικό συνεργείο και γύριζε μια πρωτομαγιάτικη σκηνή. Επρόκειτο για την ΕΤ3 που γύριζε ένα επεισόδιο για την εκπομπή του Γιώργου Μελίκη «Ο τόπος και τα τραγούδια του» που παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στις 12.00 και οι κάμερες ήταν εστραμμένες στην ωραία παρέα του Μάρκου Γαβρά (βιολί – τραγούδι) και των γιών του Γιακουμή (λαγούτο, βιολί) και Γιώργου (λαγούτο) που ερμήνευαν ένα ωραίο παραδοσιακό τραγούδι της Αμοργού με τον τίτλο «Μαγιάτικο».

Βρέθηκα απροετοίμαστος για μια τέτοια όμορφη στιγμή και χωρίς εργαλεία δουλειάς πάνω μου και γι’ αυτό περιορίστηκα να κάνω μια φωτογραφία με τους Γαβράδες και να γράψω μόνο στο χαρτί τους στίχους.

Εξυπακούεται πως αναλαμβάνω την υποχρέωση να σας ενημερώσω να τους ακούσετε αλλά και να δείτε την ωραία εκπομπή όταν με ενημερώσουν οι φίλοι από τη Θεσσαλονίκη. Είναι μια δουλειά που σίγουρα θα σας αρέσει και θα σας κάνει να νοσταλγήσετε ή να αποφασίσετε ένα ανοιξιάτικο ταξίδι στην Αμοργό.

Το Μάη εγεννήθηκα
και μάγια δεν φοβάμαι.
Μόνο σαν με σκοτώσουνε
τη νύχτα που κοιμάμαι.

Άντε….


Το Μάη και το Θεριστή
η γη καρπούς δεν κάνει,
μον’ της αγάπης το δεντρί
φύλλα και κλώνους βγάνει.


Άντε…


Στην άκρη στον παράσημο*
με βάζουν να θερίζω.
Να με χτυπάνε όλοι οι καιροί
κι ο ήλιος να μαυρίζω...

(*) Παράσημο: Η άκρη του χωραφιού που είναι και πιο δύσκολη για το θερισμό.

Και του χρόνου ομορφότερα και καλύτερα…

ΑΜΟΡΓΟΣ, 03052011