Άμα καείς στο χυλό, φυσάς και το γιαούρτι, λέει ο λαός και όπως δείχνουν καθημερινά τα πράγματα, έχει και παραέχει δίκιο. Τι το λέω τώρα αυτό; Δεν θα περνούσε καν από το μυαλό μου χτες το απόγευμα αν διαβαίνοντας τη γωνία Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου που έχει εμφανή ακόμη τα σημάδια από την τελευταία καταστροφή της νύχτας της 12ης Φεβρουαρίου και θα περάσει καιρός να ξεχάσει τη δράση των ηλιθίων κουκουλοφόρων, έβλεπα μπροστά μου κόσμο συγκεντρωμένο, καπνούς στον αέρα, ένα όχημα της πυροσβεστικής και άκουγα κρότους μικρών εκρήξεων προς τη μεριά της Σταδίου.
«Εχθροί του καπιταλισμού» σκέφτηκα προς στιγμή «που επιτίθενται στα κοσμηματοπωλεία με σκοπό να απαλλοτριώσουν για χάρη του λαού τα προϊόντα τους και καίνε τις λιμουζίνες να πάψουν να κυκλοφορούν ελεύθερα οι πλουτοκράτες που επισκέπτονται την Αθήνα» και είπα να πιάσω κανένα τοίχο, μη μου έρθει κανένα μάρμαρο στο κεφάλι η καμιά αδέσποτη από τους Ματατζήδες. Είδα όμως πως μέσα σε αυτό τον περίεργο χαμό, κάποιοι πέταγαν χαρτοπόλεμο και σερπατίνες ενώ ορισμένοι χειροκροτούσαν μάλιστα κι έτσι παραμέρισα τους φόβους μου και προχώρησα να δω από κοντά τι στο διάβολο γίνονταν εκεί πέρα.Έτσι είδα ότι επρόκειτο για μια μεγάλη ομάδα, περιέργων μάλλον που έπαιζαν ατύπως το ρόλο του κομπάρσου, οι οποίοι ήταν γύρω από πυροσβέστες που φορούσαν μεν τα κράνη τους αλλά ήταν ντυμένοι με μακό φανελάκια και όλοι μαζί χειροκροτούσαν τον καβαλάρη ενός μεγάλου, ωραίου λευκού αλόγου ενώ κάποιοι όντως είχαν στολίσει το δρόμο σαν να είναι παρέλαση αποκριάς. «Κάποια καινούργια μορφή ακτιβισμού είναι» σκέφτηκα, που άρχισαν να υιοθετούν οι λογής – λογής μπαχαλάκηδες αυτής της πόλης και για να έχουν ακόμη περισσότερη τηλεθέαση και φωτογράφιση βεβαίως, επιστράτευσαν ένα άλογο που παραπέμπει ευθέως στις ταινίες του πάλαι ποτέ ένδοξου σοβιετικού ρεαλισμού.
Τέτοια και άλλα πολλά σκεφτόμουν βλέποντας το άλογο, το οποίο σίγουρα κάτι είχαν ποτίσει προηγουμένως για να κάθεται ήσυχα και το μοντέλο καβαλάρη να τουρτουρίζει με λευκό πουκαμισάκι, αλλά ξαφνικά, πάνω στο φόρτε της εκδήλωσης, έπεσε πίσω από τα δρώμενα ένα πανό με τα σήματα της ΝΙVEA και μου έσβησε αμέσως τον επαναστατικό ρεμβασμό. Κατάλαβα πως επρόκειτο για το γύρισμα διαφήμισης ενός αντιρυτιδικού προϊόντος για το οποίο, πολλά θα γράψουν οι αρμόδιοι δημοσιογράφοι και θα διαλαλούν ότι είναι τιμή που επιλέχθηκε αυτός ο δρόμος της Αθήνας να προβληθεί σε όλο τον κόσμο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου