Δεν κρύβω πως περίμενα να δω αφρισμένο κάποιο κόσμο απόψε στο Σύνταγμα, αλλά εκείνο που είδα ήταν μόνο το συντριβάνι γεμάτο σαπουνάδες. Κάποιος πιθανόν για να κάνει πλάκα, έριξε μέσα στο νερό ένα μπουκάλι απορρυπαντικό και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό με τον φωτισμό της εγκατάστασης και με φόντο το κτίριο της Βουλής.
Φυσικά, αυτός που έριξε το απορρυπαντικό, ουδόλως νοιάστηκε για το αν θα γλιστράνε μετά τα μάρμαρα και τι θα γίνει αν αρχίσει να τρέχει ο κόσμος να γλιτώσει από τα χημικά τα οποία όπως έχουμε πια καταλάβει θα πέφτουν ακόμη και σε εκδρομές στην πόλη. Κι έπεσαν χημικά όπως ακούω τώρα γιατί μια ομάδα ανεγκέφαλων πιτσιρικάδων, θεώρησε πως ήταν πάλι η στιγμή να παίξουν πόλεμο με τα ΜΑΤ. Τούτη τη φορά όμως δεν είχαν εργαλεία μαζί τους και προσπάθησαν να σπάσουν τα μάρμαρα της Μεγάλης Βρεταννίας με παλιοσίδερα που ξεκόλλησαν από διάφορα σημεία της πλατείας αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Εκείνη τη στιγμή είδα για πρώτη φορά κάποιους σοβαρούς από τον κόσμο, να τους κάνουν παρατήρηση λέγοντας πως δεν είναι ώρα για συμπλοκές με τα ΜΑΤ και ότι με τον τρόπο τους προσβάλλουν τη μνήμη του νεκρού και φυσικά το νόημα της συγκέντρωσης. Το τι απάντησαν οι νεαροί (άλλοι με κουκούλες και άλλοι με ελεύθερο το πρόσωπο) ήταν μια σειρά από ανοησίες επιπέδου χούλιγκαν ή απλά εντελώς βλαμμένου υποκειμένου. Το γεγονός πρέπει να πω επαναλήφθηκε και σε άλλα σημεία της συγκέντρωσης και ήταν νομίζω και ο λόγος να καθυστερήσουν οι επιθέσεις στα ΜΑΤ και η απάντηση με τα χημικά.
Απ’ ότι ακούω τώρα έγιναν κάποια επεισόδια, ίσια – ίσια να διαλύσουν τη συγκέντρωση και να αποθαρρύνουν όσους ήθελαν να πάνε να ρίξουν λίγα λουλούδια κάτω από το κυπαρίσσι και να ανάψουν ένα κεράκι στη μνήμη του Δημήτρη Χρίστουλα. Τα ίδια πάντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου