Κατά κοινή ομολογία, όλοι μας έχουμε σηκώσει ψηλά τα χέρια
με όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας και στην χώρα γενικότερα. Λέμε,
«σηκώνουμε τα χέρια» αλλά νομίζω πως μένουμε εδώ γιατί μετά από λίγο τα
ξανακατεβάζουμε χωρίς προηγουμένως να δώσουμε μια δημιουργική συνέχεια στην
κίνηση. Όπως το πέταγμα μιας πέτρας για παράδειγμα ή μια μούντζα έστω, όπως έκαναν
πέρσι οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα. Απολύτως τίποτα, τα ξανακατεβάζουμε όπως κάνουμε
στη γυμναστική.
Αυτή είναι τελικά και η διαφορά μας με το σκύλο της φωτογραφίας,
έναν από τους αδέσποτους της πόλης και κακούλης μάλιστα, ο οποίος όταν λέει:
ανεβάζω τα χέρια και τα πόδια μαζί βεβαίως, σημαίνει πως βρίσκεται σε μια
κατάσταση που τα έχει όλα γραμμένα αλλά τούτο έχει ενδιαφέρον σίγουρα για τους ομοφύλους
τους και τους φωτογράφους και φυσικά, η κίνησή του δεν βλάφτει απολύτως
κανέναν. Πραγματικά και μεταφορικά… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου