ΟΙ ΕΠΙΤΑΦΙΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Α’

Ξεκίνησα το μεσημέρι από την Αγία Παρασκευή στην Αιόλου, άναψα ένα κεράκι και προχώρησα στην Αγία Ειρήνη, την εκκλησία που μου αρέσει περισσότερο απ’ όλες στην Αθήνα όπου είχε πολύ κόσμο στην ουρά να προσκυνήσουν τον ωραίο επιτάφιο που είχαν φτιάξει σε αυτή την ιστορική εκκλησία της πόλης. Μετά προχώρησα στην Καπνικαρέα, όπου ο επιτάφιος δεν έλεγε και πολλά πράγματα γιατί δεν είναι δα και από τις πλούσιες εκκλησίες.

Κατόπιν πέρασα στην Πλάκα, στην Μεταμόρφωση της οδού Κυδαθηναίων και στον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά, στην οδό Τριπόδων όπου είχαν φτιάξει τον καλύτερο επιτάφιο με ωραία λουλούδια, του εμπορίου εννοείται, και μοσχομύριζε η παλιά εκκλησία της Πλάκας.  Από εκεί πέρασα και είδα τον επιτάφιο στην εκκλησία του Μετοχίου στην οδό Πρυτανείου και κατηφόρησα προς τους Αγίους Φιλίππους στο Μοναστηράκι κι από εκεί, στην Αγία Τριάδα, την μεγάλη εκκλησία που είναι χτισμένη μέσα στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμικού.

Περιπλανήθηκα για πολλή ώρα κατόπιν στον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο, γιατί ήθελα να δω και άλλα πράγματα τώρα που αραιώνουν τα αυτοκίνητα από τη γειτονιά και ανεβαίνοντας τη Ζήνωνος, έπεσα πάνω στην περιφορά του επιταφίου, της μικρής εκκλησίας στην συμβολή Πειραιώς και Σωκράτους που είναι ενσωματωμένη στο μεγάλο κτίριο της Πολυκλινικής που είναι το καταφύγιο σε αυτή τη γειτονιά για κάθε πονεμένο.

Η  περιφορά του επιταφίου σε αυτό το απόλυτα (έτσι λένε κάποιοι) υποβαθμισμένο σημείο της πόλης, την Ομόνοια εννοώ και τους πέριξ δρόμους με την περίεργη κίνηση μου άρεσε πολύ γιατί είχε να κάνει με την παρουσία του λίγου έστω κόσμου που κατοικεί μόνιμα ή δουλεύει στην περιοχή και με αυτό τον τρόπο δηλώνει τη συνέχειά του. Κι ακόμη, γιατί στην κουστωδία, συμμετείχαν οι γιατροί της Πολυκλινικής και φυσικά και κάποιοι από τους ασθενείς και τους συνοδούς τους, πράγμα που έδινε μια ιδιαίτερη εικόνα στην Ομόνοια.