ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ «ΑΓΙΟ ΦΩΣ»…

Καλά ήταν χθες με το περπάτημα της πόλη με το ρεπορτάζ επιταφίων. Είδα τόσα πράγματα, πρωτόγνωρα για την Αθήνα και πρωτοφανή για τη ζωή μας, τα οποία θα έχουμε καιρό να τα κουβεντιάσουμε και να τα αναλύσουμε τις επόμενες μέρες. Σε γενικές γραμμές πάντως εκείνο που δεν έβλεπα πουθενά είναι ότι από κάπου Να φαίνεται λίγο φως πουθενά…

Και να που κάτι έγινε και όπως ακούω από το πρωί στις ειδήσεις, με τιμές αρχηγού κράτους περιμένουν το κυβερνητικό αεροπλάνο να φέρει σε λίγο στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» το «άγιο φως» από τον Πανάγιο Τάφο. Κάποιος μάλιστα αξιωματούχος της κυβέρνησης πήγε ως τα Ιεροσόλυμα να το παραλάβει και να το συνοδέψει ως την Αθήνα ενώ ιερείς μεγαλόσχημοι και κουστωδίες ιερωμένων είναι έτοιμες να το παραλάβουν και να το μεταφέρουν σε ολόκληρη την Ελλάδα να «φωτιστεί» η ανέχεια και η απελπισία…

Δεν λέω, καλό είναι να διατηρούνται κάποιες παραδόσεις αλλά σε περιόδους απόλυτης φτώχιας που έχει περιπέσει ένας μεγάλος αριθμός νοικοκυριών και ανθρώπων στην Ελλάδα, λίγη έκπτωση στην πανάκριβη τήρησή τουςδεν θα έβλαφτε και κάποιους σίγουρα θα ανακούφιζε, αν το κόστος αυτό γίνονταν ένα πιάτο φαγητό, ένα ρούχο, ένα τσουρέκι.

Γιατί αν ήταν να εναποθέτουμε ακόμη τις ελπίδες μας, σαν θρησκόληπτος όχλος και όχι σαν μια σοβαρή υποτίθεται κοινωνία στο «άγιο φως», τότε μπορούμε να υποστούμε και χειρότερα νομίζω και καλά θα κάνουμε να μην βγάζουμε μιλιά από εδώ και πέρα…