Πήγα το μεσημεράκι να δω τις «Κόρες της Ασωμάτων» και χωρίς να το καταλάβω, πέρασα την οδό Πειραιώς και βρέθηκα από την κάτω μεριά, στο μελαγχολικό Μεταξουργείο. Πέρασα όλο το απόγευμα εκεί χαζεύοντας τα γκράφιτι, ψάχνοντας τη γειτονιά και έχοντας κάπως το νου μου και στις άλλες κόρες, αυτές που τις βλέπουν μόνο λίγα ανδρικά μάτια στα ημιφωτισμένα δωμάτια των δεκάδων οίκων ανοχής που είναι εγκατεστημένοι εκεί.
Θα μπορούσα να περάσω μέρες ολόκληρες εκεί κάτω, περπατώντας και φωτογραφίζοντας αλλά δεν με βοηθούσαν οι δυνάμεις και η μέση μου. Θα ξαναπάω τις επόμενες μέρες, τώρα που αραιώνουν τα αυτοκίνητα από τους δρόμους της γειτονιάς και φαίνονται καλύτερα οι λεπτομέρειες ενός κόσμου που δεν κρύβεται κάτω από καμιά επιφάνεια, αλλά κραυγάζει τις αλλαγές που συνοδεύουν ένα καινούργιο κόσμο, στην καρδιά της πόλης..Τράβηξα δεκάδες φωτογραφίες αλλά θα περιοριστώ προς το παρόν στη δημοσίευση του μόνο του πορτραίτου μιας «κόρης των γράφιτι», όπως την ονόμασα, την οποία έφτιαξε κάποιος άγνωστος όταν βρήκε το μπροστά του τον τοίχο ενός πεσμένου σπιτιού, πριν φράξουν το οικόπεδο και δεν μπορεί να την πλησιάσει κανένας, εκτός αν έχει τα κλειδιά του φράχτη και ανοίξει την πόρτα να μπει μέσα…
Καλησπέρα σας. Δεν πήγα απόψε σε καμιά εκκλησία στην Πλάκα όπως κάνουν πολλοί συμπολίτες μας γιατί με πήρε ή ώρα στο Μεταξουργείο να βλέπω πράγματα και θαύματα που ούτε καν φανταζόμαστε ότι συμβαίνουν στην πόλη μας. Το ρεπορτάζ θα έρθει αργότερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου