ΤΑ ΔΑΚΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ…

Ήταν ένα παλιό συνήθειο, την Μεγάλη Πέμπτη τα αγόρια και τα κορίτσια του χωριού να πηγαίνουν ψηλότερα στο βουνό μας, εκεί που τελειώνουν τα έλατα και αρχίζει το σπανό, στο λεγόμενο Πικροβούνι και να μαζεύουν τα κίτρινα ηράνθεμα (δακράκια) τα έλεγαν οι ντόπιοι και πίστευαν πως αυτά είχαν φυτρώσει από τα δάκρυα της Παναγίας για το Χριστό.

Με αυτά έφτιαχναν το στεφάνι της Σταύρωσης και στόλιζαν τον Επιτάφιο, μαζί με κισσό ο οποίος ήταν και η μόνη ακμαία πρασινάδα της εποχής που μπορούσε να υπάρχει σε ένα ορεινό χωριό. Μοσχοβολούσε όλη εκκλησία από τα δακράκια και το πλέξιμό τους σε στεφάνια ήταν μια τέχνη η οποία διέκρινε περισσότερο κάποιες κορίτσια του χωριού.

Το έθιμο ασφαλώς και κρατάει ως τα σήμερα, αλλά δεν αποτελεί πλέον εκδρομή με τα πόδια στο δάσος αλλά επίσκεψη με το αυτοκίνητο στο Πικροβούνι ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν ήταν νωρίς το Πάσχα, αντί για δακράκια τα οποία δεν είχαν ανθίσει ακόμη, καλλιεργημένα λουλούδια από την αγορά έβρισκαν θέση στον Επιτάφιο. Τούτο είχε να κάνει κάπως και με τον προβολή ορισμένων εκ των συγχωριανών, οι οποίοι προκειμένου να δείξουν πως ευημερούσαν, δεν δίσταζαν να πληρώσουν το ανθοπωλείο αντί να πάνε στο βουνό να μαζέψουν δακράκια. Οι ίδιοι πάλι ήταν εκείνοι που πλήρωσαν τον λουστραρισμένο καινούργιο Επιτάφιο για να πεταχτεί ο παλιός ξύλινος.

Τέλος πάντων, όλα αυτά πέρασαν και αποτελούν ένα μικρό παράδειγμα για το πώς αντιλαμβάνονταν ο καθένας τα πράγματα μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί αλλά το χωριό δεν έχει πλέον παιδιά να πάνε να μαζέψουν δακράκια στο Πικροβούνι και ο παλιός όμορφος Επιτάφιος, έχει σαπίσει στο χωράφι με τους βάτους δίπλα στην εκκλησία…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 12042012