H άγρια ξυνομηλιά, πρόγονος των σημερινών οπωροφόρων
είναι από τα μοναδικά καρποφόρα που
διατηρούν μέχρι τούτες τις ημέρες που αρχίζει ο χειμώνας πολλά μήλα στους
κλάδους τους. Το γεγονός ερμηνεύεται από το ότι αυτού του είδους τα δέντρα
ευδοκιμούν σε μεγάλα υψόμετρα και τούτο καθυστερεί κάπως την ανθοφορία και
φυσικά την ωρίμανση των καρπών τους. Επί πλέον διαθέτει την ικανότητα να
κρατάει τα μήλα στον μίσχο τους πολύ περισσότερο από τα άλλα δέντρα κι έτσι
διατηρούνται ακέραια και υγιή και μπορούν να θρέψουν τα ζώα του δάσους για πολύ
καιρό μέσα στο χειμώνα.
Αλλά και όταν
πέσουν στο έδαφος, αυτά τα ξυνόμηλα αργούν να σαπίσουν. Σε περίπτωση μάλιστα
που προλάβει το χιόνι και τα καλύψει διατηρούνται όπως και στο ψυγείο μέχρι τη
στιγμή που θα λιώσει και θα αποκαλυφθούν τότε σαν ένας λαμπερός θησαυρός
ανάμεσα στα φύλλα. Αυτό τον υπόξινο θησαυρό αναζητούν όλο το χειμώνα τα άγρια
ζώα του δάσους (αρκούδες, αγριογούρουνα κλπ) για να ζήσουν ενώ για τους
ανθρώπους πλέον δεν έχει καμιά σημασία. Αφενός μεν γιατί ελάχιστοι ζουν σε αυτά
τα χωριά το χειμώνα και αφετέρου γιατί έχουν ξεχάσει τη σημασία τους σαν φρούτο
και σαν ιατρικό επίσης που οι παλαιότεροι χρησιμοποιούσαν να καταπολεμούν
πολλές αρρώστιες.
ΘΕΡΙΝΟ ΑΡΓΙΘΕΑΣ, 01122009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου