Πεταμένα στις γωνίες των δρόμων και των πάρκων· με σκισμένα και λεκιασμένα από λογής ανθρώπινα
εκκρίματα καλύμματά τους·
βρώμικα από την πολυκαιρία και τρισάθλια από τις επισκέψεις των αδέσποτων ζώων· τα παλιά στρώματα σε κοινή θέα αποτρέπουν τη σκέψη
πως πάνω τους άπλωναν κάθε μέρα τα κορμιά τους άνθρωποι και στο σώμα τους
εγκολπώνονταν συχνά - πυκνά οι δονήσεις των ηδονών
και του πόνου τα ρίγη.
Αν μάλιστα είναι διπλά και ενισχυμένα, τότε χρειάζονται συνήθως δυο άνθρωποι να τα μεταφέρουν σαν πτώματα από τις σκάλες ως το πεζοδρόμιο και οι επιχειρήσεις αυτές γίνονται πάντα νύχτα - από ντροπή στους γείτονες καθώς μοιάζει σαν να βγάζουν τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας τους στην αυλή ή ακόμα σαν να πετάνε κάποιο δικό τους χωρίς οίκτο στο δρόμο. Πάντα νύχτα και οι δράστες της έξωσης των παλιών στρωμάτων περπατούν στα νύχια προσπαθώντας να κάνουν όσο λιγότερο θόρυβο μπορούν και μόλις τα απιθώσουν, όπου βρουν χώρο, δυο – τρία τετράγωνα συνήθως μακρύτερα από το σπίτι τους, χωρίς να στρέψουν ούτε ένα βλέμμα πίσω τους το βάζουν αμέσως στα πόδια και χάνονται λυτρωμένοι στην πρώτη γωνία του δρόμου. Την επομένη ημέρα το πρωί μπορεί να περάσουν από δίπλα τους αλλά κάνουν σαν να μην τα ξέρουν και ας έχουν ζήσει επάνω τους την μισή ζωή τους για ολόκληρες δεκαετίες. Τα προσπερνούν με τη βεβαιότητα πως κανένας εκτός από τους στενούς οικείους τους δεν γνωρίζει την προέλευσή τους κι έτσι ακόμα και να εμποδίζουν την κυκλοφορία πεζών ή οχημάτων, κανένας δεν πρόκειται να βρεθεί υπόλογος γι’ αυτή την αταξία στην πόλη. Κανένας μέχρι που να έρθει το αυτοκίνητο του Δήμου και τα πάρει μαζί με τα άλλα βαριά αντικείμενα για να τα πάει στη χωματερή.
Όπως έγινε απόψε στη Νεάπολη και την Ιπποκράτους που πέρασε το εν λόγω φορτηγό και μαζί με άλλα μεγάλα αντικείμενα που μπορεί ενδεχομένως να επαναχρησιμοποιηθούν ή να παίξουν ακόμη ένα άλλο ρόλο σε κάποιο σπιτικό, όπως για παράδειγμα τα πορτοπαράθυρα και τα έπιπλα, για τα στρώματα θα είναι το τελευταίο ταξίδι αφού κανένας δεν πρόκειται να βρεθεί να τα φορτώσει και με άλλες, του ύπνου του και του ξύπνιου του μνήμες…
ΑΘΗΝΑ, 18122009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου