Κάποιοι θεωρούν πως το χρώμα που του κρόκου των χωριάτικων αυγών
είναι αυτό που είχαν τα παλιά κτίρια της Αθήνας όταν ήταν καινούργια - δεν
εξηγείται αλλιώς η μανία να βάφουν με ώχρα τέτοιων αποχρώσεων ότι ανακαινίζεται, ανεξάρτητα μεγέθους και να
προκαλούν όποιον θέλει να υπογράψει ένα αμφισβητούμενο έργο πάνω τους.
Κάπως έτσι είδα την Κυριακή το πρωί την περίφημη «Villa Amalia» ή 2ο Γυμνάσιο Αρρένων με έτος ίδρυσης το 1862, κτίριο
που υπέφερε αρκετά χρόνια από την εγκατάλειψη και τις καταλήψεις και το οποίο
ανακαινίστηκε προσφάτως και λειτουργεί πάλι ως σχολείο. Ακολούθησα το νήμα που
άπλωνε το κίτρινο χρώμα των φύλλων που είχαν οι ακακίες στην αρχή της οδού Χέιδεν,
από το ρημαγμένο Green
Park ως το Πεδίον
του Άρεως ως την Αχαρνών και εντυπωσιάστηκα από το δέσιμο που έχουν οι
αποχρώσεις τους αυτές τις ημέρες και τις αντιθέσεις της δοκιμασμένης από τον
καιρό και τον αέρα ώχρας που δημιουργούνται με ορισμένους τοίχους παλιών
κτιρίων, δίνοντας ένα βαθύ τόνο μελαγχολίας στον αθηναϊκό χειμώνα κι έφτασα ως
την Αχαρνών, μια στιγμή μάλιστα που δεν είχε πολύ κίνηση από εμπορευόμενους με
Ντάτσουν η περιοχή κι έτσι προέκυψε μια σειρά φωτογραφιών με θέμα τους κροκάτους
τοίχους της πόλης πριν αυτοί αρχίσουν να φιλοξενούν καλλιτεχνικά έργα, συνθήματα
και αφίσες κάθε είδους…
ΑΘΗΝΑ, 07122016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου